Home » Typisch Brits » Boeken » Boekrecensie: That’s not English – Erin Moore

Erin Moore, geboren in Florida, maakte de oversteek naar Londen met haar man (die Britse familie heeft). Met genoeg ervaring met Britten (op werk en privé vlak) maakte ze zich niet echt zorgen. Ze sprak de taal dus zo’n cultuurschok zou de verhuizing toch niet zijn? Toch wel. Want Brits en Amerikaans Engels scheelt dag en nacht. Tijd voor een boek dacht ze hierom, wat het begin van That’s not English betekende.

Erin Moore - That's not English

Een boek over de taal (en cultuur) verschillen tussen beide Engelstalige landen. Beginnend met het woordje quite, wat in de UK ‘een beetje’ betekend, maar in de USA ‘heel erg’. Een groot verschil dus wanneer je zegt dat je quite hungry bent of je iemands werk quite good vindt. Bij een Amerikaan maak je vrienden, een Brit zal zich zeer beledigd voelen.
Daardoor is het boek belangrijk voor iedereen die een woordje over de grens wil spreken. Niet alleen voor de Britten en Amerikanen, maar ook voor de goed Engels sprekende Nederlander. Want door tv-programma’s uit beide landen nemen we uit iedere taal wel iets op, wat soms voor verwarring in het buitenland kan zorgen.

Naar aanleiding van een woord legt ze niet alleen uit wat verschil van betekenis is, maar ook het cultuurverschil wat achter dat verschil ligt. Zoals bij quite’ De beleefde en terughoudende Brit tegen over de uitbundige Amerikaan. Of de klasses waar je in Engeland in geboren bent (het duurt generaties voordat je in een andere terecht kan komen) en die je in Amerika ‘verdient’ (morgen kan alles anders zijn).

In het That’s not English hoofdstuk ‘Moreish’ leren we meer over het snack gedrag van de Amerikanen en het snoep gedrag van de Britten. En in ‘Knackered’ leer je dat het in Engeland heel normaal is als je kind om een ‘rubber’ vraagt (gum), maar dat je in Amerika jezelf toch even achter de oren krabt (condoom).

Ondanks dat Amerikanen en Britten elkaars woorden via televisie en muziek leren kennen, blijven het toch twee aparte ‘talen’. Amerikanen vinden alle Britse accenten chique en Britten linken het Amerikaanse accent aan succes in het bedrijfsleven. Het charmante Britse Engels t.o.v. het harde egoïstische Amerikaans. Er zijn ook woorden die niet worden overgenomen, ondanks het succes in Amerika (en het vele gebruik in films) is bijvoorbeeld het woord dude nooit bij de Britten ingeburgerd.

Dat hetzelfde woord soms voor verwarring zorgt laat het hoofdstuk ‘Partner’ zien. Waar dat woord in Amerika vooral wordt gebruikt voor een partner van hetzelfde geslacht, bedoelen de Britten daar gewoon hun wederhelft mee (die dus meestal van het andere geslacht is). In Amerika trouw je met deze persoon, de Britten wachten daar nog even mee, als ze überhaupt de ringen om elkaar vinger schuiven.

Hoe veel het Amerikaans en Brits ook op elkaar lijkt, de taal laat ook het verschil zien. Niet alleen in verschillende woorden, maar ook in betekenissen en de cultuur daarachter. In That’s not English leer je deze verschillen op een leuke manier kennen. Een aanrader voor iedereen die is geïnteresseerd in de Engelse taal.

That’s not English van Erin Moore is nu te koop.

Janie | 2017

Categorieën:

, , ,

Geschreven door:


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.