Ipswich en zijn omgeving

Gepubliceerd op 15 oktober 2016 | Laatst aangepast op 3 oktober 2024

Ik ben voor een lang weekend in East Anglia, na mijn avonturen in Norwich ben ik al even in Ipswich. Nadat ik een riviercruise heb gemaakt, de stad ontdekt heb met een gids, Ipswich Town FC heb zien spelen en heb genoten van een musical ga ik nu verder de regio in. Lees hier mijn ervaringen tijdens mijn eerste dagen in Ipswich.

’s Ochtends doet het toch wel een beetje pijn om ‘mijn’ mooie kamer te verlaten. Geen uitzicht meer over de haven, geen koperen badkuip meer. Gelukkig heb ik wel een leuke dag voor de boeg. Na weer een superheerlijk ontbijtje, deze keer met Amerikaanse pannenkoeken met fruit, ga ik op stap. Ik had nog wat tips van stadsgids Mike gehad, omdat een ochtendje Ipswich veel te kort is. Zodoende kom ik bij Blackfriars, een Dominicaans klooster, tenminste de ruïnes daarvan. Het werd opgericht in 1263 en heeft bestaan tot 1538. De opgravingen komen uit de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw en laten vooral zien waar de kerk stond.

Vlakbij Christchurch Mansion ligt de St Margaret’s kerk , waarvan het oudste gedeelte uit de 13e eeuw stamt. Echter verdient het dak uit eind 17e eeuw meer aandacht. Het is pas gerenoveerd waardoor de schilderingen goed te zijn. Prachtig, maar wel slecht voor je nek omdat je naar boven zit te staren.

Na de laatste highlights bezocht te hebben, is het tijd om te gaan shoppen en stiekem nog te genieten van de prachtige bouwwerken in het centrum. Zo is er The Walk, een winkelstraatje dat in de stijl van de middeleeuwse huizen is gemaakt. Zeer geslaagd, vind ik. Ipswich is niet zo’n shopwalhalla als Norwich, maar met lege handen thuis komen hoeft niet. Met een lege portemonnee is makkelijker, vooral door de leuke boetiekjes…

Foto’s Ipswich

Voor de lunch word ik meegenomen door Russ naar Suffolk Food Hall , dat zo’n 4 kilometer buiten het centrum ligt. Dat gelukkig, naast met de auto, ook prima met de bus (92, 98 & 202) te bereiken is. Neem wel een goede stevige tas mee, want ze verkopen er veel leuke en lekkere spullen. Ooit is het opgestart met producten van de boer. Nu kun je er echt alles vinden; o.a. vlees, brood, delicatessen, vis, chocolade, bier en wijn. Allemaal uit de regio. Daarnaast is de food hall uitgebreid met non-food. Behalve huishoudelijke spullen, speelgoed, bloemen en planten heeft ook een kunstenaar zijn eigen plekje op de boerderij. Natuurlijk zijn de kunstwerken vooral gebaseerd op de natuur, met name de dieren vormen een goede inspiratiebron.

Omdat ik maar weinig plek meer over heb in mijn koffer ga ik hier ter plaatse, maar genieten van al het lekkers uit de regio. Bij de winkel is ook een restaurant, Cookhouse , vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de Orwell Bridge. We krijgen een plekje aan het raam zodat ik van het water kan genieten waar ik twee dagen eerder nog overheen voer. ‘Suffolk is goed eten en mooie uitzichten’, krijg ik te horen. Dat laatste is hier al bevestigd, maar dat eerste wil ik nog wel eens proeven. Dat ik bij Salthouse al heerlijk heb genoten van het voedsel dat me voorgeschoteld werd, vertel ik er maar even niet bij. Ik ga voor de fish pie en lemon posset, allebei voortreffelijk en genoeg om de rest van de dag mee door te komen.

’s Middags krijg ik een tour door de regio om te zien dat je je niet hoeft te vervelen in Suffolk (al was ik daar ook niet bang voor). Zo kun je alle seizoenen zelfs lekker skiën in dit gebied. Niet op sneeuw maar bij Suffolk Ski Centre . Voor degene zonder ski-skills is er ook de mogelijkheid om je met een band of matje naar beneden te storten. Gelukkig wel allemaal op verschillende banen zodat er geen ongelukken gebeuren. Vanaf boven op de heuvel heb je trouwens een prachtig uitzicht over Ipswich, niet dat je daarvoor komt, maar het is mooi meegenomen. Bij het skicentrum kun je ook nog golfen, het grote werk of de midgetvariant.

En alweer gaan we van mooie uitzichten naar eten, want de Suffolk Food Hall is niet de enige in zijn soort in de regio. Jimmy’s Farm Shop heeft een kleinere winkel, maar er zitten ook wat losse winkeltjes met bijvoorbeeld kleding op het terrein. Jimmy is een bekendheid in Engeland, hij is een jeugdvriend van Jamie Oliver en ze presenteerden samen al eens een kookshow. Daarnaast had hij ook zijn eigen shows op de BBC en Channel 4. Er zijn ook veel activiteiten om de winkel heen, vooral voor kinderen, zoals de boerderij. Het is zondag en mooi weer, daarom ook redelijk druk bij de boerderij.

Ondanks het zonnetje is het erg rustig bij Alton Water . Een groot langgerekt meer waar een tal van activiteiten mogelijk zijn. In de zomer is het hier bezaaid met vissers en zeilers. Er zijn verschillende watersportclubs om het meer heen waar je je vaardigheden bij kan spijkeren. Je kan heerlijk om het meer slenteren om ‘wildlife’ te spotten. Of je pakt de fiets voor het rondje van nog geen 13 km. Wij lopen de dam over, en toegegeven: zonder zonnetje is het toch wat frisjes. Maar het is oktober, dus ik was waarschijnlijk iets te overmoedig toen ik zonder jas de auto uitstapte. Maar wolken en blauwe lucht wisselen elkaar vandaag af. De dam geeft aan dat het water geen natuurlijk meer is; Alton Water Park is een reservoir gecreëerd tussen 1974 en 1987 om Ipswich en Felixstowe van water te voorzien.

Voor het rondje van om de plas is geen tijd, want er is nog zoveel meer te zien. We rijden tussen de varkens en schapen richting Harwich. Tenminste, dat kunnen we zien aan de overkant van het water. Vanaf Shotley Gate kun je Harwich en de haven van Felixstowe zien. Vanaf de kant zijn de grote schepen aan de overzijde toch wat lieflijker dan toen ik er met de rondvaart naast voer. Terug naar Ipswich nemen we dezelfde route als ik met de Lady Orwell ook heb gedaan, natuurlijk dan over de weg in plaats van het water.

Russ laat me The Butt & Oyster zien, een leuk café (‘met goede vis’) aan de rivier. Rondom de pub liggen een aantal woonboten. Dit is de plek waar de zeehond gezien zou zijn tijdens mijn boottrip. Ik tuur naar het water maar helaas, geen grotere beesten dan wat meeuwen te zien.
Iets verder ligt de Royal Harwich Yacht Club, leuk om eens van de andere kant te zien. We worden begroet door een bord in het Nederlands, blijkbaar komen er veel mensen uit de lage landen hier aan met hun boot. De mensen die we zien zijn druk bezig, vele net terug van een mooie tocht over de Orwell. Anderen gaan nog genieten van de zonsondergang op het water. Wij gaan echter terug naar Ipswich, waar ik in een pub nog even nageniet van al wat East Anglia me heeft voorgeschoteld.

Rond half acht pak ik de trein naar Harwich, deze keer niet naar de oude haven maar terug naar de Stena Line ferry. In mijn hut kijk ik nog wat tv en daarna val ik als een blok in slaap. Een mooie, maar toch ook wel vermoeiende reis. Al die indrukken, daar kan ik nog wel een aantal nachtjes over dromen.
’s Ochtends word ik weer gewekt door de scheepswekker. Waar ik op de heenweg nog vrolijk werd van “Don’t worry, Be Happy”, stemt het me nu toch wat verdrietig. Ik ben weer in Nederland.