Jewelry Quarter Museum in Birmingham

Birmingham, de stad van duizend ambachten, waaronder het juwelen maken. Ze hebben er zelfs een hele wijk voor: Jewelry Quarter. De hoogtijdagen qua fabriekjes/werkplaatsen was in de 19e eeuw, toen ook in 1899 Smith & Pepper begon. Meneer Smith en zijn oom Pepper werden zakenpartners nadat Smith uit zijn familiebedrijf was gestapt. Zij starten hun juweliersbedrijf op Vyse Street 78-79 in Birmingham. Daar is nu het Jewelry Quarter Museum gevestigd.

Smith & Pepper werd beroemd met hun juwelen, en verzond ze dan ook wereldwijd. De firma maakte met name zwaluwontwerpen, populair tijdens de wereldoorlogen, en de Egyptische stijl slang-ontwerpen, nadat de Egyptologist Howard Carter het Oude Egypte modieus maakte. Tot in 1981 het bedrijf moest sluiten vanwege de crisis. De goudprijzen schoten zo hard omhoog, daar konden ze niet op inspelen. De deuren werden gesloten, tot ze pas vele jaren later weer open gingen. Alles stond er nog zoals begin jaren 80. Een museumstuk en dat is het dan ook geworden.

Je komt via de winkel het museum in. Daar achter een deur ga je eerst naar de tweede verdieping, waar de tentoonstelling over gebruiksproducten van juwelen staat. Naast natuurlijk goud, zilver en koper worden er bijvoorbeeld ook sieraden van gesteentes, veren, schelpen en hout gemaakt. Op een verdieping daaronder wordt er meer verteld over het juwelen maken van goud/zilver en de geschiedenis van het Jewelry Quarter. Hier begint ook de tour door de voormalige werkplaats van Smith & Pepper. Ooit een groots juweliersbedrijf, tot de crisis. Nu dus Jewelry Quarter Museum.
Samen met een gids stap je eerst in het verkoopkantoor. De juwelen werden niet in een winkel verkocht, maar op bestelling. Eventueel wel voor een winkel in het centrum van de stad, maar niet in het juwelenkwartier. Daar kwamen de eerste winkels pas rond 1970/1980, toen het al moeilijk ging met Smith & Pepper.

Half vol…

In de tweede ruimte kun je nog beter zien dat de tijd hier heeft stilgestaan. In het kantoor vertelt de gids nog meer over de werkwijze van het bedrijf. Dat alles werd gewogen (want verkocht per gewicht) en opgeschreven. Alle documentatie staat er nog, net zoals een half opgedronken kopje drinken. Destijds werden de juwelen verpakt in doosjes en in een doorzichtige tas zo naar het postkantoor gebracht. Daar werden de dure spullen gewoon op de post gedaan, wat een vertrouwen had men toen nog. In de ruimte staat ook een lift, om juwelen en orders naar boven of beneden te vervoeren. Ook een wenteltrap gaat richting beneden.
Als bezoeker neem je echter de gewone trap achter de deur, richting de werkruimte.

Eerst naar het kantoortje hier, waar de juwelen werden gecontroleerd en het goud werd gewogen. Dit laatste werd gedaan voordat de materialen naar de makers ging en nadat het werk was gedaan. De werknemers mochten maar een vast percentage aan goud ‘verliezen’. Tijdens het werken met goud ging namelijk altijd wat verloren. Dat kwam dan op de grond en op de handen. Daar hadden Smith & Pepper wel een oplossing voor. Al het goud werd bij de machines ‘opgezogen’, van de vloeren afgeveegd en het water bij het handenwassen werd gefilterd. Al het goud wat hier mee werd opgevangen werd eens per jaar omgezet naar een goudblok.
De gids laat zo’n goudblok rondgaan zodat je kan voelen hoe zwaar zoiets weegt. De goudstaaf wordt bewaard in de kluis die ook de recepten voor het goud, witgoud, rozengoud en zelfs groengoud bevat. Het goud voor juwelen bevat namelijk naast goud ook zilver en koper, anders zou het te zacht zijn om te verwerken.

Boren, vuur blazen en polijsten

Op de werkplaats laat de gids zien hoe men vroeger werkte. Eerst loop je langs de stempels die gebruikt werden, waarna je via een glazenvloer het filtersysteem inclusief ‘stofzuiger’-systeem kan aanschouwen. Daarna neemt de gids plaats aan een werktafel, waar hij de bezoeker de kneepjes van het vak leert. Een gaatje boren en figuurzagen, met de hand natuurlijk. Aan deze werkplekken werd het goud ook gesmolten. Het vuur komt dan uit een gaskraan, en door te van blazen (door een pijpje) kon de juwelier de hitte precies naar de juiste plek begeleiden.
Ook andere technieken worden nog getoond, natuurlijk hoe je de stempels gebruikt. Stempel in de machine, goud eronder, de stempel laten zakken, zachte tik, omhoog en dan een harde tik. Maar ook hoe je door middel van een machine vormen uit het goud kan slaan en hoe alles polijst wordt.

Meer informatie over het Jewelry Quarter Museum vind je op de officiële website: www.birminghammuseums.org.uk/jewellery

Foto’s Jewelry Quarter Museum

Omgeving Jewelry Quarter Museum

Het Jewelry Quarter Museum staat in de gelijknamige buurt. Hier kwamen in de 19e eeuw veel werkplaatsen en fabriekjes die niet alleen juwelen maakte, maar ook ‘metal toys’ (bijvoorbeeld vergulde knoppen, dopspeldjes, spelden). Ook een ander groots product uit deze jaren werd hier gemaakt. De Birmingham pen, de metalen penpunten (nibs) van John Mitchell. In 1850 kwam de helft van de pennen op de wereld uit Birmingham. Om hier meer van te weten te komen kun je zelfs naar het Pen Museum .
Aan de rand van de buurt ligt ook Newman Brothers at the Coffin Works , een museum over het werk van de Newman broers, die de bekleding van doodskisten maakten. Zo maakte ze o.a. de bekleding van de kist van Winston Churchill.
In de juwelen buurt kun je ook een wandeltocht maken. In het trottoir liggen tegels met de geschiedenis van die plek. Meer informatie kun je daarover vinden op de officiele website van het Jewelry Quarter .