2 dagen Manchester: bibliotheken, Castlefield en musea

De grijze grauwe stad Manchester…wat heb je daar te zoeken? Nou genoeg! Manchester is een oude textielstad, een industriestad, die het moeilijk heeft gehad in de jaren nadat deze industrie naar lage loonlanden verhuisden. Daar eindigt het verhaal van de stad echter niet, Manchester heeft zich afgelopen jaren ontpopt tot een hippe stad. Een stad waar oud, nieuw wordt. Goede reden om weer eens terug te keren en ons 2 dagen Manchester voor te schotelen.

Na een 3-daagse trip naar Liverpool stappen we in de Northern trein naar Manchester. Hier waren we 3 dagen eerder al uitgestapt op Manchester Airport, maar nu gaan we ook het centrum in. We komen aan in de avond, dus we checken-in in ons hotel vlakbij treinstation Piccadilly.

Dag 1: bibliotheken

We slapen in Ibis Styles Manchester Portland Hotel , een modern hotel in een oud jasje, met een leuk weerthema. Helaas klopt het plaatje in onze kamer van een mevrouw met een paraplu, het worden een paar miezerachtige dagen. Na een goede nachtrust is het tijd om de stad te gaan verkennen.

Chinese wijk

We lopen gelijk naar de Chinese wijk van Manchester, de stad kent immers een grote Chinese gemeenschap. Zij hebben het weekend ervoor Chinees Nieuwjaar gevierd en de rode lampionnen hangen hier dan ook nog. Zo ook in de rest van de stad blijkt later. Er staat een Chinese boog, die vrede, gezondheid en welvaart symboliseert. Het was een cadeau van Beijing en staat hier al sinds 1987, nadat het bouwpakket in 3 grote containers het jaar ervoor naar de stad was verscheept vanuit China.

Manchester Town Hall

We lopen door naar Manchester Town Hall , het stadhuis van Manchester. Ik wist dat er verbouwingen bezig waren, maar het gebouw is helemaal ingepakt. We lopen naar de andere zijde, maar ook van het Albert Memorial is nog geen glimp op te vangen. Aan de borden (en door mijn herinnering) weten we dat het gebouw echt de moeite waard is. Het wordt nu alleen van top tot teen gerenoveerd, en zal daarna dus nog meer de moeite waard zijn. Een goede reden om eens terug te gaan naar Manchester, maar nu dus een reden om snel verder te lopen.

Manchester Central Library

We bezoeken de ronde Central Library , dat in 1934 is geopend en gebouwd is in klassieke stijl. Het oogt eenvoudig, maar heeft prachtige details. We lopen er via een moderne ingang aan de zijkant naar binnen. Bij een andere ingang is er echter een Shakespeare glas-in-loodraam en een prachtig plafond. Tot mijn verbazing mag ik geen foto’s maken met mijn camera, maar wel met mijn telefoon. Dan doen we dat maar braaf (maar het verschil is voor mij nog niet helemaal duidelijk). We nemen ook een kijkje in de ronde leeszaal met zijn glazen koepel.

The Midland hotel

Wanneer we de bibliotheek uitkomen zien we het indrukwekkende The Midland hotel . Het gebouw is versierd met terra cotta, in de tijd van de bouw van dit hotel (1903) een goedkope en makkelijke manier van versieren. Het grote voordeel is ook dat het bestand is tegen het vuil en roet wat hier toentertijd volop aanwezig was. Het hotel is niet alleen opvallend vanwege zijn uiterlijk, maar ook een bekend duo ontmoeten elkaar hier in 1904. Het klikte blijkbaar goed tussen de heren Rolls en Royce, waardoor er twee jaar later de eerste auto van de band afrolde in deze stad. Ter ere van de heren staat er een Roll’s and Royce voor de deur van het hotel. Helaas valt deze buiten onze prijsklasse…dus gaan we toch maar weer te voet verder.

Mooie gebouwen

Dat de stad prachtige gebouwen bezit hebben we nu al kunnen zien, maar dan lopen we nog langs een aantal pracht exemplaren. Helaas lijkt het voormalige Theatre Royal (1845) niet meer in gebruik. Het Free Trade Hall (1856) daarentegen wordt nog steeds gebruikt als kantoor. Het gebouw bevat aan de bovenkant gebeeldhouwde figuren van mannen die betrokken waren bij de Free Trade Movement, terwijl de pilaren op de begane grond schilden bevatten van de steden die betrokken waren bij de anti-Corn Law League.

Achter deze gebouwen ligt het Manchester Central , het vroegere centrale station (1880) van de stad, maar inmiddels een congrescentrum. Wellicht niet het standaard mooie gebouw wat je verwacht (al is het dak toch wel indrukwekkend), maar sowieso mooi om te zien dat het bewaard is gebleven en een nieuw doel heeft gekregen.

The John Rylands Research Institute and Library

Onze volgende stop is ook een ‘mooi gebouw’, maar verdient toch nog net iets meer aandacht. De John Rylands Library (1899) was een nagedachtenis van mevrouw Rylands aan haar man, een filantropische textielfabrikant en de eerste miljonair van de stad. De bibliotheek herbergt zeldzame boeken en een aantal van ’s werelds eerste gedrukte documenten in het prachtige interieur. Je kijkt er je ogen uit, het lijkt wel een kerk in Victoriaanse stijl. Er zitten wat mensen te studeren, maar de meeste genieten gewoon van het gebouw.  

St Mary’s Church

Wanneer we de weg oversteken tegenover de bibliotheek en een steegje induiken komen we bij St Mary’s Church . De parochie van St Mary’s dateert uit 1848, nadat de oorspronkelijke kerk te klein was geworden. In de jaren tachtig is de kerk gerenoveerd en kreeg het de bijnaam ‘The Hidden Gem’. Het is een kleine kerk maar heeft een mooi interieur en als je naar boven kijkt prachtige glas-in-loodramen. Helaas was foto’s maken niet toegestaan als het sacramenteel op het altaar ligt. Al werd het me pas verteld nadat ik een foto had gemaakt, maar daar is niet al het moois op te zien. Je moet me dus geloven op mijn woord, of ga vooral zelf eens kijken.

Football Museum

We lopen hierna door het centrum richting het National Football Museum. Natuurlijk kun je in deze stad twee professionele voetbalclubs bezoeken, maar dan hebben we wat meer tijd nodig. En waarom alleen informatie krijgen over een specifieke club, als je meer over het gehele voetbal in Engeland kan komen te weten? Het voetbalmuseum is gevestigd in een opvallend modern gebouw in de vorm van een glazendriehoek.

Als land waar voetbal is ontstaan kun je je ook wel bedenken dat de geschiedenis die ze kunnen vertellen rijkelijk is. En dus is er veel te zien. Er zijn documenten uit de begintijd, grote bekers en heel veel attributen. Niet alleen van de club uit Manchester en andere grote clubs, ook van het nationale Engelse team. Zelfs dé beker uit 1966 staat er, van het wereldkampioenschap. Voor (grote) kinderen zijn er genoeg quizjes, schermpjes en andere activiteiten (penalty schieten bijvoorbeeld). Vervelen hoef je je hier niet.

Ik ben geen voetballiefhebber, maar toch vind ik het interessant. Het gaat niet alleen om de wedstrijd, maar ook om geschiedenis. Geen onderwerp wordt uit de weg gegaan, zo is er ook informatie over hooligans in het Engelse voetbal. Ook het Hillsborough disaster waarbij 97 fans omkwamen in Sheffield (15 April 1989) komt aan bod. Het laat ook zien wat eraan gedaan is om te voorkomen dat dit nog eens gebeurd. Nu is het hopen dat ze nog meer plek moeten vrijmaken voor wat bekers in plaats van rampen.

This & That

We hebben honger gekregen van de actieve ochtend en ik heb een tip gekregen voor een goede Indiaas tentje, niet ver van het voetbalmuseum. This & That zit in een steegje (inclusief vuilnisbakken) waar je normaal zo aan voorbij zou lopen. We bestellen onze curries met naanbrood en gaan zitten in het kantine-achtige interieur. We krijgen geen spijt dat we door de omgeving hebben heen gekeken, de curries zijn verrukkelijk. Een echte aanrader dus. En stiekem zijn curries al Brits erfgoed 😉.

Manchester Cathedral

We lopen weer terug want tegenover het voetbalmuseum ligt een beetje verscholen de kathedraal van de stad. Manchester Cathedral is van een bescheiden formaat, maar rijkelijk versierd van binnen. Wanneer we naar binnen gaan, precies op tijd want het begint te regenen, zien we dat ze druk bezig zijn met de voorbereidingen voor een concert. Er is nog genoeg ruimte om te genieten van de pracht en praal van de kerk. In het koor worden we nog gewezen op een paar mooie versieringen aan de onderkant van de ‘stoelen/hangplekken’ daar. Deze zijn per plaats anders. De eerste is een jager aan het spit, als grapje in plaats van een kip. Daarna worden we op een andere houtsnijwerk gewezen waar mannen aan het backgammen zijn, blijkbaar het oudste werk wat dit spelletje laat zien.

Glade of Light

Na een bezoek van de kathedraal lopen we buiten naar de kant van de toren. Hier is een nagedachtenistuin (Glade of Light) aangebracht voor de slachtoffers en nabestaande van de aanslag bij het concert van Ariana Grande in 2017. Hierbij kwamen 22 mensen om het leven en vielen 120 gewonden. Er liggen anno 2024 nog steeds verse bloemen op het monument, een teken dat dit drama nog steeds in de geheugens van de inwoners van de stad gegrift staat.

Omgeving kathedraal

We lopen langs Chetham’s School of Music verder. Deze school bevat een prachtige oude, voornamelijk houten, bibliotheek. Helaas voor ons is Chetham’s Library alleen met een tour te bezichtigen, en deze tours zijn vandaag al geweest.

Wel altijd open is het iets verderop gelegen Victoria station. Dit was het eindpunt van de Trans Pennine spoorweg in 1900. Het was een van de grootste stations van het land. Er zijn hier nog prachtige details te vinden die aan deze tijd herinneren. Wij spotten België op de luifels aan de buitenzijde en op de kaart binnen zijn beide lage landen nog te vinden. Toentertijd kon je daar nog niet met trein heen, maar werd je via de ferry in het oosten van het land gestuurd.

Printworks

Als we weer teruglopen richting het centrum gaan we tegenover het voetbalmuseum Printworks binnen. Sinds 2000 is dit de plek voor clubs, horeca en een bioscoop, maar je ziet in deze overdekte hal nog de geschiedenis. Zoals de naam al doet vermoeden was dit vroeger een drukkerij. Kranteneigenaar Edward Hulton richten hier zijn bedrijf op in 1873 en drukte o.a. de Manchester Evening News, The Guardian en The Observer. Werklui zijn hard bezig om het gebouw te vernieuwen, het plafond is al één groot scherm. We zijn benieuwd wat ze hier na de renovatie op gaan projecteren.

Manchester Royal Exchange

Helaas is het weer gaan regenen en lopen we snel door de stad naar Manchester Royal Exchange . Hier blijkt maar weer dat ze hier meester zijn in het hergebruik van oude gebouwen. Dit vroegere beursgebouw (de borden hangen er nog!) is nu omgetoverd tot restaurant, bar, kantoren en een hotel. En of dit nog niet genoeg is, is er midden in het gebouw een theater gebouwd. Een uniek geheel.

Saint Ann’s Church

Een gebouw wat nog wel gewoon dienst doet waarvoor het is gebouwd is het iets verder opgelegen Saint Ann’s Church. Al kun je hier op een zaterdag wel terecht in het café voor een thee met wat lekkers. De kerk is in 1712 geopend en raakte beschadigd tijdens de ontploffing van de IRA-bom in 1996. Gelukkig is de schade hersteld en kunnen we nu genieten van de prachtige glas-in-loodramen die de kerk heeft.

We lopen terug naar de omgeving van het hotel. ’s Avonds laat ik de vele bezienswaardigheden van vandaag nog eens passeren tijdens het nuttigen van een heerlijke Steak & Guinness Pie bij The Piccadilly Tavern. Waarna we genieten van hoe andere de vragen van de pubquiz proberen te raden. Wij doen zonder papiertje in ons hoofd mee, aan een officiële deelname waag ik me niet.

Dag 2: Musea & Castlefield

Na het volle programma van de eerste dag in Manchester, is het aantal bezienswaardigheden van deze dag wat minder. Het bestaat vooral uit veel musea (daar is het tenminste droog binnen 😉). Onze eerste stop ligt een klein half uurtje lopen vanuit ons hotel, het ligt ten zuiden van het centrum. We hadden een leenfiets (Starling Bank Bikes zijn te vinden door de hele stad) kunnen pakken, maar lopend zie je toch meer. We lopen door Gay Villages, een hele buurt vol met regenbogen en kroegen waar iedereen welkom is. Daarna komen we in de universiteiten buurt, waar we niets anders zien dan studenten en scholen, tot we bij het eerste museum zijn.

Manchester Museum

Manchester Museum is in 2023 opnieuw geopend na een grote verbouwing. Van buiten is het een prachtig oud en statig gebouw in neogotische stijl. Het valt op tussen alle moderne schoolgebouwen waar het tussen staat. Het hoort er echter wel bij, want het is een van de grootste universiteitsmuseums in het Verenigd Koninkrijk.

Op de begane vloer is een tijdelijke tentoonstelling over mummies. Er zijn tickets voor nodig, maar deze zijn zo gratis online geregeld dat we eigenlijk zo door kunnen lopen. Golden Mummies of Egypt is een prachtige tentoonstelling met veel verschillende mummies (volwassenen, kinderen, dieren), maar ook met veel kinderen (oh ja het was schoolvakantie). Dus koersen we snel door naar de vaste tentoonstellingen.

Unieke collecties

Ook in de vaste collectie zijn er mummies en Egyptische attributen te vinden, maar sowieso een uitgebreide archeologische en antropologische collectie. Na Egypte is er vooral veel aandacht voor Azië.

De andere collectie die opvalt is die van de dieren, skeletten en opgezette beesten. Het eerste dier wat we spotten is een tigon, een kruising van een tijger een leeuw. Deze tigon heette Maude heeft haar laatste dagen doorgebracht in Belle Vue Zoological Gardens. Deze dierentuin sloot zijn deuren in 1977. We zien ook indrukwekkende skeletten van dinosauriërs. In een prachtige oude zaal is over meerdere verdiepingen de collectie van de ‘gewone’ dieren te vinden. We zien er de mens en Old Billy, het oudste paard dat ooit geleefd heeft (62 jaar). Er zijn ook een aantal levende beesten, al zijn die een stuk kleiner dan de eerdergenoemde dieren. Zo spotten we een leguaan en kikkers.

Lunch

Wanneer we naar een paar uur naar buiten gaan (in de regen 😢) zien we een enorme rij voor de ingang. Blijkbaar hebben we geluk gehad door op tijd te gaan. In het café was het inderdaad te druk om nog te zitten, de reden dat wij doorlopen naar de PRET voor de lunch. Hier zitten we tussen de studerende studenten en genieten we van een soepje en een wrap.

Wanneer we weer naar het centrum lopen, komen we langs The Temple, een bar die in een vroeger openbaar toilet is gemaakt. Het is een plek waar je zanger Elbow tegen kan komen. Rond lunchtijd is deze echter dicht en lopen wij dus door.

Castlefield

We hebben geluk want wanneer we de wijk Castlefield naderen klaart het iets op. Verwacht geen kasteel in deze wijk, ook al doet die naam het wellicht wel vermoeden. Er heeft vroeger wel het Romeinse fort Mamucium gestaan. Er zijn nog resten uit, en replica’s van de Romeinse tijd te vinden. Voor de Romeinen was het een ideale handelsplek aan de rivier de Irwell.

Dat bleef het ook later. Vandaar dat je hier nu naast de Irwell ook veel kanalen aantreft. Tijdens de industriële revolutie kwamen hier veel pakhuizen en molens (voor de textielhandel). Het was dan ook de plek waar spoorwegen aangelegd moesten worden. In 1830 kwam hier de eerste interstedelijke spoorweg ter wereld, aangelegd door Liverpool and Manchester Railway (L&MR). Je kunt wel raden waarheen.

Na het wegvallen van de industrie, kwam ook deze wijk in verval. Gelukkig is in de jaren tachtig deze wijk opgepakt en zijn de pakhuizen omgebouwd tot kantoren en woningen. Nu is het een plek die je niet kan overslaan in Manchester. Het brengt heden en verleden bij elkaar. Achter de oude (opgeknapte) gebouwen steken de skyscrapers uit.

Filmopnames

Ik ben dol op deze combinatie en ik ben blijkbaar niet de enige. Wanneer we een omweg maken omdat de weg is afgesloten, komen we via een bruggetje toch in filmopnames terecht. Sorry, door ons moest de opname volgens mij opnieuw. Geen idee waarom de jongen tegen een prullenbak moest aanlopen, maar het zou tof zijn als ik deze opnames een keer ergens spot.

Dit zijn niet de eerste filmopnames die hier ooit zijn gemaakt, zo lopen we verder via Duke Street waar Peaky Blinders is opgenomen. Maar ook de films The Last Samurai en Sherlock Holmes hebben scenes die in Castlefield opgenomen zijn.

Castlefield Viaduct

Vernieuwing zorgde ervoor dat de treinrails in Manchester verlegd is. Hierdoor kwam Manchester Central leeg te staan, het congrescentrum wat we gisteren gezien hebben. Ook de rails ernaar toe was niet meer nodig. De route op weghoogte werd snel in gebruik genomen, maar het viaduct waar ooit de treinen over reden bleef leeg. De natuur kreeg deze terug in 1969, nadat het viaduct in 1892 was gebouwd.

National Trust heeft nu van Castlefield Viaduct twee jaar lang een tuin gemaakt die open is voor het publiek. Hierna gaan ze kijken of ze hier iets blijvends (dus ook na 2024) van gaan maken. Wij zijn enthousiast als we over het oude viaduct lopen. Het is februari en grijs, niet de beste periode voor zo’n bezoek. Het maakt echter toch indruk. De voorbijrijdende trams, het uitzicht en de eerste bloemetjes die zich laten zien. Wij zijn verkocht en hopen dus dat dit de volgende keer er nog steeds is.

Science and Industry Museum

In Castlefield ligt ook het Science and Industry Museum , niet gek als je de geschiedenis van de wijk kent. Het museum is gratis te bezoeken, maar doordat het vol kan zijn, wordt aangeraden om tickets te reserveren. Binnen begrijpen wij waarom dit vooral verstandig is in een kindervakantie (en waarschijnlijk dus ook in het weekend).

Terwijl buiten de zon eindelijk doorbreekt (en wij dus net naar binnen gaan), spelen de kinderen binnen in dit museum. De tweede verdieping is namelijk één groot paradijs voor iedereen die wil ontdekken. Er staan allerlei experimentjes en krachtmetingen, bedoeld voor kinderen om zich te vermaken, en dat lukt goed. Wij voelen ons niet geroepen om ze te storen en gaan weer naar beneden. De kelder slaan we over, hier is een tentoonstelling over poep, speciaal gericht op kinderen. Helaas is de derde verdieping gesloten vanwege een verbouwing. Ook is de Power Hall en het Warehouse and Station uit 1830 gesloten hierom. Het museum is nu dus vele malen kleiner dan ‘normaal’.

Tentoonstellingen

Op de begane grond zijn er een paar tentoonstellingen, de grootste is die over het textielverleden van de stad. Manchester werd niet voor niets ook wel Cottonopolis genoemd. Er staan grote weefgetouwen en spinmachines uit verschillende jaren. Regelmatig zijn er demonstraties, maar nu niet helaas.

Er is ook een tijdelijke tentoonstelling over de werkplek van de Britse Stephen William Hawking, natuurkundige, kosmoloog en wiskundige. Hij is wereldwijd bekend geworden doordat hij met ALS gewoon stug doorging met werken, ondanks dat hij aan zijn rolstoel vast zat. Deze rolstoel staat hier dan ook.

Op deze verdieping zien we ook een enorme computer, een replica van de machine ‘Baby’ uit 1948. Het was de eerste computer die een programma opsloeg en uitvoerde vanuit het geheugen, net zoals de meeste computers vandaag de dag. Gelukkig zijn die heel wat kleiner. Niet ver van de computer staat een van de eerste Rolls-Royce. Ze hebben beide gemeen dat ze in deze stad gemaakt zijn. Een prestatie waar ze hier trots op kunnen zijn.

People’s History Museum

De industrie heeft echter geen bestaan zonder de mensen die er werken. En laat daar net ons volgende museum over gaan. We lopen weer richting het centrum van de stad voor het People’s History Museum .

Hier komen we alles te weten over (arbeiders)beweging in Groot-Brittannië. Want waar geld verdient wordt, wordt ook vaak misbruik van mensen gemaakt als je niet opkomt voor je belangen. 12 uur werken op een dag was niets raars, tot arbeiders er een stokje voor gingen steken. We leren meer over deze bewegingen in dit museum. Hoe wij nu dankbaar moeten zijn over de stakingsbereidheid van toen. Ook de Suffragettes worden belicht, zij streden voor meer gelijkwaardigheid, met als belangrijkste punt het vrouwenkiesrecht. De uit Manchester afkomstige Emmeline Pankhurst richtte de beweging (officieel Women’s Social and Political Union) op in Engeland.

En hoe protesteer je dan? Met een spandoek natuurlijk! Een paar unieke exemplaren zien we in dit museum en deze zijn gelukkig een stuk mooier dan die van tegenwoordig. Dus hier geen witte lakens met permanente viltstift, maar indrukwekkende grote textieldoeken. Ook het heden wordt belicht, want wat vind men nu nog een reden om de strijd voor aan te gaan?

Shambles Square pubs

Wij gaan vooral de strijd aan voor wat te drinken. Het is sluitingstijd dus in het café bij het museum is niets meer te krijgen. We gaan terug naar een plek waar we gisteren snel voorbij zijn gelopen vanwege de regen. Het plein Shambles Square in het centrum, naast de kathedraal, is in 1999 aangelegd.

Dit zal je verbazen als je de vakwerkpubs ziet die veel ouder zijn, in vergelijking met de gebouwen eromheen. In de Tweede Wereldoorlog kreeg dit gebied te maken met bombardementen tijdens de Blitz, waardoor veel oude panden in vlammen opgingen. Twee gebouwen overleefden het echter. Toen in 1999 het plein op de schop ging werden de gebouwen ontmanteld. Ze zijn in een hoek van elkaar geplaatst (ze stonden eerst naast elkaar), 70 meter ten noorden van oorspronkelijke plek. Een stenen gebouw verbindt de twee oude gebouwen nu.

De Sinclair’s Oyster Bar is in 1820 gebouwd als een pakhuis voor de textielindustrie. The Old Wellington is een pub uit 1552. Daar moeten we natuurlijk even een drankje doen. Het is druk, maar we vinden nog een plekje om tot rust te komen in de nok van het gebouw.

Northern Quarter

Het einde van de tweede dag in Manchester nadert, maar nadat we onszelf even hebben opgeladen in de pub kunnen we weer even door. We gaan richting Northern Quarter, een wijk vol met oude pakhuizen en victoriaanse gebouwen waar nu creatief Manchester te vinden is. We spotten hier prachtige streetart, maar ook weer een goede invulling van oude gebouwen. Zo is in de Smithfield markthal uit 1858 nu Mackie Mayor , een food hall waar voor ieder iets te vinden is.

Shoppen

In een voormalige vismarkt vinden we nu Manchester Craft and Design Centre . Hier zijn nu allerlei kunstenaars en kleine zelfstandige gevestigd. De ideale plek om unieke voorwerpen te kopen dus. Er zijn echter veel meer unieke winkels in Northern Quarter te vinden. Afflecks market kenmerkt zich dan weer door kleine winkeltjes met alternatieve kleding en platen. Ook de Manchester gift shop is er gevestigd, waar je leuke souvenirtjes kan kopen. De bij is hier alom vertegenwoordigd. Dit is dan ook het symbool van de stad en de mensen die erin wonen. Het staat voor de hardwerkende en ijverige inwoners en kan door de hele stad teruggevonden worden. Ik ga voor de kerstbal met een skyline van de stad erop.

Afsluiting 2 dagen Manchester

Na een dag vol musea en verfrissende wijken sluiten we onze twee dagen in Manchester af in dezelfde pub als dag één. Het is best druk in de stad en we hebben niet echt zin om nog op zoek te moeten naar een adresje, en waarom ergens anders gaan als het de dag ervoor bevallen is?

Onder het genot van een biefstuk en wat drinken blikken we terug op twee mooie dagen in deze stad. Een stad die heeft zich weten vernieuwen en de draad weer goed heeft opgepakt nadat de fabrieken zijn gesloten en de pakhuizen overbodig werden. Helaas vliegen we de volgende dag in de ochtend weer terug, maar we kunnen tevreden terugkijken. En Manchester staat nog steeds op het verlanglijstje, want we hebben niet het idee dat we uitgekeken zijn….alleen dan wel met wat meer zon a.u.b..

Meer informatie

Lees hier meer over Manchester.