Gepubliceerd op 1 oktober 2016 | Laatst aangepast op 5 juli 2024
Essex is een landstreek ten noordoosten van Londen, stond al jaren op ons verlanglijstje en heeft ook een aantal leuke stadjes, mooie natuur, beroemde schilders en musea binnen zijn grenzen. Kortom, een bezoek waard. En dan moet je keuzes maken, je gebied afschermen, zeker als je (zoals wij) met het openbaar vervoer reist en toch van alles wil genieten.
Chelmsford is de hoofdstad van Essex. Er is een lange kustlijn met strand en amusement. Verder vind je er historische steden, met cultuur en aparte musea, veel platteland dat soms doet denken aan de landschapsschilder John Constable of aan (paarden-)schilder Munnings.
Harwich is de belangrijke havenplaats van Essex. Hier kom je aan als je de ferry vanuit Hoek van Holland neemt en dan meteen doorreist naar Londen, al of niet met de trein. Vroeger was Harwich een welvarend, zeevarend stadje. Maar behalve een of twee restaurantjes en een lawaaiige pub vind je niet zo veel, met uitzondering van het Redoubt fort. Vergane glorie helaas. Vanuit Harwich kun je natuurlijk ook zelf de trein pakken, die naar meer plekken gaat dan alleen Londen.
Op de grens van Harwich ligt Dovercourt, een badplaats in Gregoriaanse stijl met een paar mooie hotels in stijl…. Als je zeezender-fan bent, kijk dan even op de site van Radio Essex of Radio Mi Amigo in Harwich, want in de zomer kun je de boot (eigenlijk een oud lichtschip) bezichtigen. De BBC verandert er in een zeezender (Radio Mi Amigo) en er wordt uitgezonden tijdens de zeezenderweken eind juli begin augustus. In het VVV-gebouwtje op de kade is een klein museum ingericht over Radio Caroline.
Dedham
We gingen met de taxi (de bus reed maar één keer per drie uur) naar ons hotel Milsoms in Dedham. In dit luxe hotel kun je op een aparte manier dineren. Je bestelt er met een eigen blocnote je diner.
Dedham is het stadje met John Constable-plekken (een Engels landschapsschilder). Zo is er in de kerk een merkwaardig schilderij van hem, been van de weinige religieuze, dat ‘niet af’ lijkt.
Wij bezoeken ook het voormalige huis van schilder (sir) Alfred Munnings. Hij kwam oorspronkelijk uit Suffolk maar woonde de laatste jaren in Dedham. Hij maakte veel schilderijen over sport en was gefascineerd door ‘paarden’. In zijn voormalige huis schiep zijn vrouw na Munnings dood in 1959 een Munnings-museum . Onomstreden was hij niet want hij hekelde kunst die te modern was en die ‘niet echt’ of ‘besmet’ was….
Na een bezoek aan dit museum lopen we bergaf en komen bij het Dedham Art en Craft Centrum . Het is meer een winkel met kunst en een terras….
Als je tijd hebt en kunt wandelen, volg dan het pad van schilder John Constable naar Flatford. Je loopt over een smal wandelpad dat je in ongeveer 40 minuten naar het Flatford National Trust Museum brengt: dan zie je het brugje van John….
Wanneer we Dedham hebben bekeken gaan we naar de eerste echte Engelse hoofdstad: Colchester.
Colchester
Colchester ligt zo’n 95 kilometer van Londen en wij kwamen er per trein. Dee zee is dichtbij en de stad herbergt een aantal Victoriaanse gebouwen. Vlaamse namen herinneren aan de invloed van Vlamingen die er wol kwamen bewerken. Er is een modern museum dat heel erg open staat voor kunst met de kleine ‘k’, voor de eigen bewoners.
Colchester Castle ligt iets hoger, onderging een metamorfose en is nu in feite een groot Romeins en Romaans museum geworden. Wij lopen er onder de grond op echte Romeinse bodem. Het kasteel/museum is beslist de moeite waard om te bekijken. Niet alleen ”oude” artefacten, ook moderne hulpmiddelen, zeker geschikt voor gezinnen met kinderen, die je hier dan ook veel ziet. Een echte wagenrenrace houden? Ook dat kan, maar dan digitaal….
Het kasteel is gebouwd op een Romeinse tempel van vlak voor de jaartelling. De tuin dateert uit eind 19de eeuw. Vlakbij ligt het centrum met veel leuke kleine winkeltjes. Uiteraard zijn er ook winkelcentra met de grote ketens.
Southend
Southend-on-Sea is een populaire vakantiebestemming voor de Engelsen zelfs. Met een van de langste pieren ter wereld en typisch Engels. Een aantal keren zijn er gebouwen op de pier afgebrand, maar die werden niet meer heropgebouwd. Wel rijdt er een treintje dat je naar het einde van de Pier brengt. Het is de enige trein met de langste route ter wereld die op een pier rijdt…..
Southend is een grote, bruisende badplaats met bekroonde tuinen, veel leuke winkels, pubs en restaurants. Vlak bij de zee is zelfs een Shopping Centre verrezen met alle grote merken. Bij de pier is er –ook al typisch Engels- een half pretpark aangelegd. Het is de langste pier van Groot-Brittannië, bijna 2 kilometer lang de zee in (de monding van de Theems eigenlijk).
Het Southend-on-Sea Visitor Information Centre ligt aan het begin van de pier, zoals gezegd is er bijna geen gebouw op de pier, alleen een soort zeehuis op het einde van de pier. Niet lopen: dan met de trein. Lopen kan natuurlijk ook, maar omdat de pier vrij lang is kun je er heen of terug of allebei met het elektrische spoortreintje…
’s Avonds veranderen de talloze lichtjes langs de anerhalf kilometer lange boulevard Southend tot een waar sprookje.
Park Inn Palace is een oud maar vernieuwd hotel (nu onder de hoede van Radison-groep) waar ooit Laurel&Hardy sliepen toen ze er waren voor opnamen in Southend. Een plaquette in het hotel herinnert er aan.
Wij werden rondgeleid door Southend door Lynn Jones van de dienst van Toerisme van Southend. Zij toonde ons een van de bekendste en actiefste bibliotheken van Engeland. Ook liet ze ons de invloeden van veel bekende architecten en andere personen op Southend zien.
Na de rondleiding en voor de lunch bezochten we nog een van de musea namelijk Southchurch Hall . Dit museum ligt buiten het centrum in een groene oase. Wij liepen er een kwartier naar toe. Je kunt ook de bus nemen.
In typische kledij van de Tudors troffen we er Rob Colby-Blake. Zij tonen je dit gebouw (en de tuinen) uit de tijd van de Tudors en de Stuarts. Met een heuse keuken, een ‘hall’ en de kamers uit de tijd van toen. Je zou er zo weer kunnen wonen.
Met de trein (Southend heeft wel 5 stations en je reist er gemakkelijker en goedkoper met de trein dan met de bus!) rijden we naar het nieuwe restaurant Oyster Creek Kitchen : een visrestaurant vlakbij de zee.
Een aparte ervaring -niet voor iedereen weggelegd- is een bezoek aan Genting Casino. Niet zozeer vanwege het feit dat dit een van de eerste grotere en betere casino’s was en is, maar omdat in de (niet toegankelijke) kelders het complete verleden verborgen ligt: disco uit de jaren 70, volledig intact en het openluchtzwembad, zonder water uiteraard). Met John Harland mogen we er een kijkje nemen. Als je het ook wil zien, kun je via de site van TV Essex een kijkje nemen.
Zo’n dag aan zee maakt hongerig en daarom pakken we wat eten in het aanpalende restaurant, volledig losgekoppeld van het casino. Of we een gokje hebben gewaagd? Nee, niks voor ons…
Meer informatie vind je ook op de site van Visit Essex.
Leon | 2016
