Blog: 5-daagse roadtrip naar Eastbourne en omgeving

De weersvoorspellingen zijn positief en we vertrekken naar de zonnigste plaats van het Verenigd Koninkrijk. Dat belooft dus weer een mooie roadtrip te worden begin september. Wat deze zonnige locatie is? Eastbourne, langs de kust van Zuidoost Engeland. En er is genoeg te doen. We gaan er dan ook voor ruim vijf dagen heen om Eastbourne en omgeving (Lewes en Nationaal park South Downs, met de bekende Seven Sisters) te verkennen.

Dag 1: Naar East Sussex

In Engeland regent het altijd! Dat krijgen we vaak te horen. Gelukkig weten wij wel beter. Van al die reizen die ik er ooit heb gemaakt is er nog nooit één verregend en meestal zijn ze zelfs zonnig. Toen de weersvoorspelling 21 graden en het zonnetje met een klein wolkje aangaf, verbaasde me dat dan ook niets. Vol goede moed stappen we vroeg in mijn auto richting Zuidoost Engeland.

DFDS-overtocht

Ondanks wat file bij Antwerpen zijn we vroeg in Calais, waar we de overtocht met DFDS naar Engeland hebben geboekt. Ondanks wat oponthoud bij de Franse douane staan we ruim op tijd klaar om op de boot te wachten. Dan komt er iemand naar ons toe, of we met de boot die er op dat moment staat mee willen. Ja, natuurlijk! Dat betekent toch weer mooi anderhalf uur meer Engeland, en dus rijden we gelijk de boot op.

Aan boord gaan we op het dek staan om Frankrijk uit te zwaaien. Op het strandje liggen wat zeehonden. Kijk, die ene zwaait onze boot uit. En op weg naar Engeland zijn we.

Premium Lounge

We hebben een ticket met een code gehad voor de Premium Lounge. Gelukkig werkt die ook op deze boot. Het is een rustige ruimte waar we aan de bubbels mogen. Ik moet nog rijden (en ben er sowieso niet van), dus sla over. Maar al het lekkers wat er ligt is wel aan mij besteed. Met een brownie en een warme chocolademelk (ik dacht echt dat ik op het theeknopje had gedrukt 🫣) plof ik neer op de bank bij het raam. De witte kliffen van Dover zijn al te zien.

Richting Eastbourne

In Dover gaat het vlot, en voor we het weten rijden we door Rye, waar we twee jaar geleden nog waren. Net voorbij Winchelsea Beach parkeer ik even de auto. Het is hier te mooi om niet even een fotostop te maken. Nadat we ook de zee hebben geroken en gezien vanaf de dijk stappen we weer in. Via Hastings richting Eastbourne. We rijden de stad voorbij, want we beginnen onze trip net ten westen ervan.

St Michael & All Angels Church

Omdat we vroeger zijn dan we hadden verwacht, hebben we tijd voor de 12^e eeuwse St Michael & All Angels Church . De kerk is echter niet bekend om zijn oorsprong, maar om de 20^e eeuwse muurschilderingen, gemaakt door kunstenaars uit de Bloomsbury Group. Vanessa Bell, Duncan Grant en Quentin Bell werkten samen aan een reeks opvallende, moderne, expressionistische schilderingen.

De eerste muurschilderingen zijn in 1941 aangebracht en tonen Bijbelse taferelen. Enkele figuren zijn echter gebaseerd op mensen uit de lokale gemeenschap. De schilderingen zijn uniek, ze ogen nieuw en traditioneel tegelijk. Het kerkje is ook populair bij wandelaars. Niet zo gek in de mooie omgeving van Nationaal park South Downs in de Cuckmere vallei. Buiten verbazen we ons nog over een grafsteen. Wie wil er nu een strijkijzer hierop?

Saltmarsh Farmhouse & Cafe

We dalen met de auto de Cuckmere vallei af, ons verblijf ligt namelijk vlakbij zee. We parkeren naast het Seven Sisters Visitor Centre. We lopen het naastgelegen knusse Saltmarsh Cafe in. Niet voor iets lekkers, maar om in te checken bij een van de kamers in het 16^e-eeuwse gebouw. Nadat we wegwijs zijn gemaakt in de B&B kunnen we even genieten van de kamer. Al kan ik beter appartement zeggen. The Saltwater Suite bestaat uit twee slaapkamers (met badkamer) en een gezellige woonkamer. Het vakwerkhuis voelt gelijk als een thuis, kunnen we hier de rest van onze trip niet verblijven?

Cuckmere vallei

We lopen door het Seven Sisters Visitor Centre naar het Seven Sisters Country Park, aan de overkant van de weg. We kiezen voor de route door de Cuckmere vallei. We lopen langs de kronkelende rivier, waar op wordt gekanood en gepaddeld. Een geweldige omgeving om dit natuurlijk in te doen, zo tussen de heuvels die bedekt zijn met koeien. In de vallei lopen pony’s en er zijn veel watervogels te zien, waaronder zwanen en kleine zilverreigers. Hoe dichter we bij de zee lopen, hoe meer meeuwen we ook zien.

Seven Sisters

Aan het einde van de Cuckmere is het uitzicht wat hier vele toeristen naartoe trekt. Hier kun je namelijk de witte kliffen van de Seven Sisters bezichtigen, die vanuit de zee omhoog rijzen. Hiermee is het een van de meest iconische plekken van het land. We lopen een stukje over het kiezelstrand om te genieten van dit uitzicht, voordat we terugkeren landinwaarts. Als het goed is gaan we de Seven Sisters nog vaker zien deze trip.

We lopen op de terugweg voorbij ons verblijf, steken de Cuckmere over, en gaan naar binnen bij The Cuckmere Inn. Het is inmiddels tijd voor een warme maaltijd, en in deze gezellige pub hopen we deze te vinden. We kiezen voor een heerlijk stukje lam, waarna we onze avond verder voortzetten in onze accommodatie. Hier is namelijk ook een honesty bar in gevestigd, waar je op eigen gelegenheid een drankje kan doen.

Dag 2: Lewes

Na een goede nacht slapen en een heerlijk ontbijtje is het tijd voor onze tweede dag in East Sussex. Van de goede voorspellingen is vandaag niets meer over. De weerapp geeft aan: regen, regen en nog eens regen. Goede reden om binnen te blijven…..Natuurlijk niet! We zijn in Engeland, en hoewel we normaal goed weer hebben, laten we ons niet tegen houden door wat spetters. We springen in de auto en rijden naar Lewes.

Dit plaatsje ligt op slechts iets meer dan 20 minuten rijden. De zoektocht naar een parkeerplaats is echter een grotere uitdaging. Iedereen die hier moet zijn heeft natuurlijk de auto gepakt vanwege het weer. Nadat we het laatste vrije plaatsje te pakken hebben op een klein parkeerveldje, kunnen we op stap gaan.

We lopen langs het station, met daarbij een groot parkeerveld met genoeg plek….komen ze nu mee!

Southover Grange Gardens

Langs het museum lopen we door de Southover Grange Gardens, een mooi park in het centrum van Lewes. Een heerlijk grasveldje, wat uitnodigend lonkt voor een picknick, als het tenminste ander weer was. Grange Gardens was ooit de privétuin van het landhuis dat in 1542 is gebouwd door William Newton. Ooit woonde ook dagboekschrijver John Evelyn hier kort. Nu is het publiekelijk toegankelijk, maar heel stil vandaag… heel gek.

Wanneer we aan de andere kant van de tuinen er weer uitlopen is het niet ver meer naar een droge bestemming binnen.

Anne of Cleves House

Onder onze capuchon zien we het prachtige vakwerkhuis uit de 15e eeuw al. Wanneer we binnen stappen in het Anne of Cleves House worden we hartelijk ontvangen. Het huis is geschonken aan Anne of Cleves aan het einde van haar kortstondige huwelijk met Henry VIII. Ze woonde er nooit, maar het draagt nu alsnog haar naam.

Het gebouw is een Wealden hall house, een middeleeuws vakwerkhuis dat veel voorkomt in deze regio. De oudste delen van het pand dateren uit de late 15^e eeuw, maar in de 16e eeuw zijn er grote toevoegingen gedaan. Aan het begin van de 20e eeuw was het vervallen en onderverdeeld in meerdere woningen. Sussex Past kreeg het pand in handen en maakte er weer het pareltje van wat het ooit was.

Kamers

We beginnen bij de slaapkamer, die gigantisch is en zich in de nok van het gebouw bevindt. De balken en witte vlakken wisselen elkaar af tegen het dak. De meubels zijn prachtige gedecoreerd met houtsnijwerk en komen allemaal nog uit de 15^e en 16^e eeuw.

De kamer boven in de aanbouw is wat rustiger, deze was duidelijk voor de huisvrouw. Niet om te showen, gewoon praktisch met een (kinder)bed en tafel. We dwalen af naar beneden waar we de historische keuken gaan verkennen. Het varken kan er zo nog aan het spit en ook de broodoven ziet eruit of hij zo gebruikt kan worden.   

Dan is het toch echt tijd om de tuin in te gaan, waar we een mooie blik hebben op het huis in L-vorm. Via de tuin gaan we weer (snel) naar binnen via een andere deur. Hier is een haardvuur en er hangt een enorm laat 17e-eeuwse Soho-tapijt aan de muur. Het brengt ook een eind aan ons bezoek aan het museum.

Lewes Priory

De capuchon gaat weer op en we steken de weg over richting Lewes Priory . Een straatje door, onder het spoor door en dan het park in. Want de priorij (abdij) is tijdens de regeerperiode van Henry VIII (natuurlijk) verwoest. Wanneer we richting de overblijfselen lopen biedt de jas echter niet meer genoeg weerstand tegen het steeds heftigere hemelwater. We pakken de stormparaplu. Ondanks dat er meer van het 11^e eeuwse klooster over is dan we hadden verwacht, is het geen lang bezoek. De monniken hadden hier in de middeleeuwen nog een dak boven hun hoofd, maar deze is er nu niet meer.  Het is tijd om ergens naar binnen te vluchten.

Taith Coffee

We lopen dan ook weer richting het centrum van Lewes, waar we Taith Coffee binnen stappen voor een koffie en thee. We zoeken een plaatsje middenin, waar we helemaal achterin nog uitzicht hebben op de omgeving. Via gigantische openslaande ramen kun je de wijde omtrek zien….en de regen. Wanneer we weer een beetje zijn opgedroogd en de regen is gaan liggen trekken we onze jas weer aan voor de oversteek naar de overkant: Lewes Castle .

Wanneer we naar buiten stappen voelen we de druppels al weer, te vroeg gejuicht dus.

Lewes Castle & Museum

Gelukkig is het kasteel niet ver, en hebben ze een binnen museum. Daar beginnen we ons bezoek dan ook. In het Barbican House Museum leren we meer over de archeologische geschiedenis van Sussex. We horen de regen tegen het gebouw aan kletteren terwijl we kijken naar opgravingen uit de prehistorische tijd. Als we onze blik naar buiten werpen zien we dat we een goede keuze hebben gemaakt. De straat is inmiddels veranderd in een rivier. Daar was code geel dus voor uitgeroepen in de zonnigste regio van het VK.

Romeinen, Saksen en Normandiërs, ze zijn allemaal in deze regio geweest en hebben hun sporen achtergelaten. Een gedeelte daarvan is teruggevonden en ligt nu hier. Soms verbazingwekkend goed bewaard gebleven.

Lewes rat and spoon

Ook uit de middeleeuwen en daarna is er nog genoeg te zien. Met als opvallendste item de Lewes Rat and Spoon uit de 17^e eeuw. In een kistje ligt een dode rat en een lepel. Het kaartje eronder verklaart de aanwezigheid van deze bijzondere combi. Het verhaal in het kort: Een dienstmeisje in Lewes werd beschuldigd van diefstal toen er een zilveren lepel kwijt was. Haar ontslag was daardoor onvermijdelijk, ondanks dat ze bleef ontkennen. Toen het huis lang daarna werd verbouwd, kwamen werklui echter een dode rat tegen….en daarbij de zilveren lepel. Het meisje was dus onterecht beschuldigd en ontslagen.

Kasteel

Wanneer we het Barbican House Museum uitgebreid hebben bezocht is het toch echt tijd om naar buiten te gaan. We gaan de poort naar het kasteel binnen, waar een overkapping staat met de geschiedenis van het bouwwerk. Het eerste kasteel stond hier niet lang na de Normandische inval in 1066. Met het gebouw wat er nu staat is een begin gemaakt aan het einde van de 11^e eeuw. In de 13^e en 14^e eeuw zijn nog de torens en barbican toegevoegd. Het kasteel is gedeeltelijk vervallen, maar de torens zijn nog te beklimmen. Ondanks de regen ga ik me er aan wagen, mijn reisgezelschap blijft maar veilig onder de overkapping.

Via de trap (of moet ik waterval zeggen?) klim ik naar de Shell Keep onder de muzikale begeleiding van de regen en wat onweer in de verte. Tja, dit krijg je er van als je dol bent op het Verenigd Koninkrijk, dan moet je ook eens slecht weer treffen. Eenmaal boven tref ik een knus binnenplaatsje met boom en de South Tower. Deze toren is nog verder te beklimmen. Na de droge treden omhoog kom ik bovenop de toren. Het uitzicht is, ondanks de regen, een goede reden geweest om de klim toch te maken. Ik probeer wat foto’s zonder druppels te maken, waarna ik weer afdaal.

Barbican

Aan de andere kant van het terrein is nog een toren te beklimmen, de barbican. Dit poortgebouw is minder hoog, maar bevat dan wel weer grotere etages. Hier staat ook een model van hoe het kasteel er in de 13^e eeuw heeft uitgezien. Ook hier klim ik weer het dak op, vanwaar ik uitzicht heb op de keep. Ik loop de wenteltrap weer af, droog mijn camera af onder het afdak en stop het veilig weg. Tijd voor een warm en vooral droog plekje.

Carafe

Op aanraden van het personeel in het museum gaan we richting Carafe voor onze lunch. Ze branden hier hun eigen koffie, toch gaan wij voor de thee met sausage roll. Wanneer we aan ons toetje zitten (de Biscoff cheesecake, zeker een aanrader!), merken we op dat we steeds minder paraplu’s voorbij zien komen….zou het dan toch?

Harvey’s Brewery

Wanneer we weer naar buiten gaan lijkt het toch echt zo te zijn. Het is voor het eerst vandaag droog, iets waar we niet meer op hadden durven te hopen. We maken gelijk van de gelegenheid gebruik en gaan Lewes verder verkennen. We lopen door High Street, waar we in het voetgangersgebied komen. Bij de Ouse, de rivier die Lewes doorkruist, blijven we even staan. Hier hebben we namelijk mooi zicht op Harvey’s Brewery. Deze locale brouwerij uit 1790 zit in een prachtig pand, wat helaas nu gedeeltelijk in de steigers staat.

We bezoeken de bijbehorende winkel, waar we naar buiten gaan met een mooi setje bierflessen. Nadat we deze in de auto hebben gelegd lopen we weer terug. Want tegenover de winkel zit ook de John Harvey Tavern, waar het bier te proeven is. Mijn reisgezelschap keurt het bier, terwijl ik voor een colaatje ga.

St Thomas à Becket Church

We lopen de Cliffe High Street verder door. Het is een gezellige straat met een paar mooie gebouwen eraan. De hoeveelheid antiekwinkels is opvallend, blijkbaar houden ze hier van oude dingen. Aan het einde van de straat bezoeken we St Thomas à Becket Church . De kerk is op een Normandische fundering gebouwd, en heeft nog elementen van eind 11^e/begin 12^e eeuw. Het grootste gedeelte is echter uit latere periodes. 

Wanneer we vanuit de kerk de oversteek maken komen we in Chapel Hill, de straat loopt, zoals de naam al doet vermoeden, de heuvel op. We houden het bij een aantal foto’s vanaf beneden en keren weer terug het centrum in.

Lewes centrum

In de High Street zitten een aantal leuke winkeltjes en mooie gebouwen. Nu het droog is hebben we daar veel meer oog voor en dus genieten we daarvan terwijl we teruglopen richting het kasteel. Zo paseren we o.a. Fitzroy House, Lewes Town Council en The White Hart.

St Michael in Lewes Church

Bij St Michael in Lewes Church maken we nog een stop. De kerk bevat delen van rond 1200. Het is de enige overgebleven kerk binnen de oude stadsmuren, al is de noordelijke muur wel herbouwd in 1748. De kerk heeft prachtige details, waaronder een kleurrijk orgel.

Baltica

Na ons bezoek lopen we nog iets verder High Street in. Mijn aandacht wordt getrokken door het mooie aardewerk wat ik in de vitrine van Baltica zie, vooral dat met kattenpootjes. Wanneer we de winkel binnenkomen worden we enthousiast begroet door de eigenaar. Na een rondgang door de winkel kan ik de theepot met kattenpootjes niet laten staan. De eigenaar vertelt me hoe alles wordt gemaakt, namelijk doormiddel van stempels. Er zit dus een hoop handwerk in al het materiaal wat in de winkel staat. Na een gezellig praatje, over het weer en de Britse wegen, gaan we weer richting de auto.

East Dean

De auto brengt ons naar East Dean, de plek waar Sherlock Holmes met pensioen ging… Ja, we weten dat hij niet echt heeft bestaan. Maar volgens de blue plaque die in het dorp hangt was dit toch echt de locatie waar de detective van 1903 tot 1917 zou hebben gewoond (volgens de boeken dus).

In het pittoreske dorpje staat echter ook de Tiger Inn, de reden waarom we hierheen zijn gereden. Want in deze gezellige 15^e eeuwse pub kun je blijkbaar ook een goed hapje eten. En dat is precies waar we nu zin in hebben. We genieten dan ook volop van de lamsschenkel die voor wordt gezet, voordat we terugkeren naar ons hotel.

Dag 3: Eastbourne

Het is vandaag alweer tijd om afscheid te nemen van Saltmarsh Farmhouse. Helaas, want we konden wel wennen aan onze kamer/appartement. Ook het ontbijt is niet verkeerd. Ik zat gisteren al te twijfelen over de pannenkoeken, deze ochtend niet. Ik krijg er geen spijt van. Zo zou ik wel iedere ochtend willen beginnen…al zal dat niet zo goed voor de lijn zijn.

Na het ontbijt stappen we de auto weer in, op weg naar Eastbourne.

Beachy Head

Onze eerste stop is Beachy Head, vlak voor Eastbourne, wat we vanaf hier kunnen zien liggen. We hadden een Victorian Beachy Head Heritage Walk gepland staan, helaas laat het weer ons weer in de steek en gaat het vanwege de regen en wind niet door. Gelukkig is er een museum waar we droog meer kunnen leren over deze locatie.

In The Beachy Head Story maken we kennis met de archeologie van de locatie, maar ook de geschiedenis die zich hier heeft afgespeeld. Zo leren we dat de Nederlanders en Engelsen hier samen vochten tegen de Fransen, en verloren… Helaas horen we later dat dit museum voorgoed zijn deuren gaat sluiten vanwege bezuinigen.

Eastbourne

We rijden al snel Eastbourne in, de zonnigste plaats van Engeland. Natuurlijk in de regen. We parkeren de auto bij het hotel en lopen het centrum in. Hier pakken we de open bus tour, natuurlijk gaan we onderin zitten. Zo kunnen we een droog rondje in de stad en omgeving doen. Helaas leek het een beter idee dan het werkelijk is. We moeten goed door de druppels kijken om nog wat van de omgeving te zien. Bij de pier stappen we dan ook maar uit. Een museum is waarschijnlijk een beter idee…

Eastbourne Lifeboat Museum

Langs de kust ligt het Eastbourne Lifeboat Museum , dat meer vertelt over de lange geschiedenis van de reddingsbrigade. Het is een klein gebouw, en meer winkel dan museum. We staan echter droog en leren meer over de rijke geschiedenis van de reddingsboten en -werkers van Eastbourne. Zo redde de Jane Holland tijdens de Tweede Wereldoorlog 42 levens tijdens de 22 keer dat deze boot het water op moest. Als je als bezoeker dit goede werk wil steunen, kun je een bijdrage leveren door iets in de winkel te kopen.

Wish Tower

Naast het museum staat The Wish Tower , een Martello toren. Het is hier, met honderden anderen langs de kust, neergezet tussen 1805 en 1810. Zo verdedigden de Britten hun kust tijdens de oorlog met Napoleon. Helaas is de toren alleen open voor speciale rondleidingen. Dan gaan we maar voor een lunch bij het strandtentje naast het Lifeboat Museum.

Towner Eastbourne

We hoeven niet ver voor het volgende museum. In Towner Eastbourne kunnen we moderne kunst gaan bekijken. Het gebouw zelf is kleurrijk, en daarmee een kustwerk op zich. Binnen zijn er drie verdiepingen, waarop op twee verdiepingen galerieën zijn te vinden. Er is een mooie tentoonstelling Melting Ice, met schilderijen van het smeltende ijs, maar ook van de kliffen nabij.

Op de andere verdieping is een divers aantal kunstwerken te zien. De essentie van de meeste moderne kust ontgaat me (cultuurbabaar, I know), maar het beeldje van een kat kan ik dan wel weer waarderen. Zo ook een aantal schilderijen die er hangen.

Eastbourne Heritage Centre

Helaas is het nog steeds niet droog, maar we hebben wel geluk, want vanwege Heritage Week is er nog een museum open. We steken de straat over naar het Eastbourne Heritage Centre . In dit mooie gebouw ontdekken we hoe de stad van een klein dorpje in 1817 uitgroeide tot wat het nu is. Dit heeft Eastbourne voornamelijk te danken aan de populariteit van de kust tijdens de Victoriaanse tijd. Want toen de trein naar Eastbourne kwam, kwamen de toeristen ook in groten getale.

We zien diverse modellen van gebouwen, foto’s en plattegronden. Er waren namelijk volop plannen over hoe de stad eruit moest gaan zien, en deze werden natuurlijk regelmatig aangepast. Onderin het museum is een klein bioscoopje waar diverse films draaien. Wij vallen binnen tijdens een fotopresentatie met architectonische details in Eastbourne.

Hydro Hotel

Inmiddels is het tijd geworden om in te checken in ons hotel voor de komende drie nachten. We slapen in het statige Hydro Hotel met zeezicht! Het hotel heeft zelfs een verwarmd buitenzwembad, maar wij hebben wel genoeg water in de buitenlucht gevoeld. Al is het inmiddels weer droog, dus geven we de Eastbourne Sightseeing bus nog een kans, ons ticket is immers 24 uur geldig. We lopen langs de kust weer terug naar de Eastbourne Pier.

Eastbourne Pier

Voordat we de bus instappen hebben we nog even tijd om de pier op te lopen. Deze is gebouwd tussen 1866 en 1872 en herbergt natuurlijk een speelhal en eettentjes. De 300-meter lange pier heeft ook mooie gouden leeuwenkoppen langs de blauwe railing en op het verste punt een speciaal plekje voor vissers. Wij hebben echter geen tijd om een hengel uit te werpen, wij hebben een bus te halen.

Eastbourne Sightseeing bus

Deze keer nemen we een plekje bovenin de Eastbourne Sightseeing bus en rijden langs de promenade naar de kliffen. Nu hebben we prachtig zicht op Seven Sisters Country Park en de South Downs. We zijn blij dat we nog een keer ingestapt zijn. De zon schijnt dan wel niet, maar het is al zo veel mooier dan eerder op de dag. Helaas hebben we geen tijd om uit te stappen voor een wandeling, en zo brengt de bus ons dan ook weer terug naar het centrum van de stad.

Na de bustour lopen we langs de kust naar Bistrot Pierre, waar we genieten van het zeezicht en het eten. Na het toetje lopen we weer terug richting het centrum. We zijn al meerdere keren langs de bandstand gelopen, maar vanavond blijven we daar hangen.

Eastbourne bandstand

Deze prachtige bandstand is hier in 1935 neergezet ter vervanging van een vorige. Je kunt op meerdere lagen zitten en hebt (vanaf de bocenste lagen) uitzicht over de pier. Gelukkig is het droog, want het is natuurlijk wel in de buitenlucht. Natuurlijk gaan we niet de hele avond naar een leeg podium kijken. Gedurende het hele jaar worden hier verschillende events gehouden zoals klassieke shows (met vuurwerk!), kinderprogramma’s en meer. Vanavond is het tijd voor één van de vele tributebands die hier mogen optreden.

Het hele land (en ver daarbuiten) wilden tickets voor Oasis, en wij gaan er gewoon heen! Oké dit zijn dan niet de echte, maar de setting is zo veel beter dan zo’n saaie muziekarena. Terwijl het langzaam donkerder wordt genieten wij van de grootste Oasis hits. You’re my wonderwall!

Dag 4: South Downs

Na het ontbijt gaan we de stad weer uit en kijken we wat de South Downs allemaal te bieden heeft. Onze eerste stop is de Long Man of Wilmington , een 69-meter hoge kalkstenen man op een van de heuvels in het nationale park. Het is dan ook een prachtige omgeving voor wandelaars die we een aantal zien. We hebben echter meer op het programma staan, en durven het qua tijd niet aan om een wandeling te maken.

Alfriston

We rijden door naar Alfriston, een dorpje zoals je je een Engels dorp voor zult stellen. Prachtige vakwerkhuizen, een paar pubs en dat allemaal in een mooie omgeving. We bezoeken Church of St. Andrew , wat prachtig in de bloemen staat. ‘Is dit zo mooi?’, wordt ons gevraagd. Het ziet er prachtig uit, maar de trotse ouders zijn toch een beetje zenuwachtig voor hun dochters trouwerij.

Alfriston Clergy House

Naast de kerk staat een National Trust eigendom. En niet zo maar één, het is het eerste gebouw in eigendom van deze organisatie. Vandaag is het huis gratis toegankelijk vanwege Heritage Open Days, wat extra bezoekers trekt. Wanneer we binnen stappen krijgen we een korte uitleg over de geschiedenis van het pand.  

Alfriston Clergy House is een oud priesterhuis, waarna het is verbouwd tot twee losse woningen, toen kwam het in verval en in handen van de NT. In het begin is het verhuurd als vakantiewoningen, maar sinds de jaren ’70 is het open gesteld voor publiek. Met deze informatie stappen we de kamers door. De eerste heeft een jaren ’70 feeling, zo zag het er dus uit als je het zou huren in die tijd. Daarna gaan we snel terug in de tijd om te zien hoe het er vroeger uit heeft moeten zien. Het is een prachtig gebouw met een hoop charme. In een hoek is een blad in het hout te zien, onduidelijk is of de National Trust hier zijn logo vandaan heeft, maar het zou zo maar kunnen.

Newhaven

Na dit uitstapje landinwaarts gaan we weer richting de kust. In Newhaven gaan we vanmiddag namelijk de boot in… gelukkig letterlijk. De weergoden lijken ons een beetje gezind, er is slechts een kort regenbuitje voorspelt. Het is echter eerst tijd om wat te eten, want je moet natuurlijk nooit met een lege maag de zee op. Bij de lokale Italiaan eten we een heerlijke pasta, waarna we naar de haven lopen.

Sussex Boat Trips

In de haven ontmoeten we John, hij zal onze gids zijn op de rigide opblaasbare boot (RIB) van Sussex Boat Trips . We blijken met een klein clubje te zijn, er hebben namelijk mensen afgezegd vanwege het weer. Wat een watjes!

We krijgen een zeer compact reddingsvest aangereikt, die opblaast wanneer deze het water raakt. Maar John garandeert ons dat als we veilig in de boot zitten, de kans nihil is dat er iets gebeurd. We lopen over de wiebelige houten drijvende steigers, en stappen allen veilig in de oranje boot.

We varen rustig de haven uit, waar op dat moment een roeiwedstrijd bezig is. Op en neer naar Lewes over de Ouse, weet John ons te vertellen. Wij gaan echter de andere kant op, Het Kanaal op.

Witte kliffen

We varen voorbij Seaford en zien de witte kliffen al steeds dichterbij komen. En snel ook, we gaan met een gigantische vaart, de boot klapt dan ook op en neer op het water. Foto’s maken lukt bijna niet, want voordat je iets in het vizier hebt en je wil afdrukken, is het al uit beeld. Dan maar gewoon genieten, wat niet zo moeilijk is met dit uitzicht. Eenmaal bij de eerste klif minderen we in vaart en kunnen we rustig foto’s maken. Zo kan John ook uitleggen hoe gevaarlijk de kliffen eigenlijk zijn. Want er brokkelt regelmatig wat af, gemiddeld zo’n 30 centimeter per jaar, al gaat het vaak met meters tegelijk. En dan wil je niet alleen niet bovenop de rand staan, maar er ook niet onder.

Seven Sisters

Ook bij Cuckmere Haven remmen we af. Dit plekje kennen we! Hier zijn we dag één heen gewandeld. Hoe anders oogt het vanaf het water. Hier heb je een nog beter zicht op de Seven Sisters. Of zijn het er zes? John vertelt ons het verhaal van de Seven Sisters en laat ons nog eens goed kijken en tellen, dan varen we verder.

Bij Beachy Head Lighthouse kijken we terug op de kliffen. Hé, het zijn er ineens acht! Het is maar net hoe je er naar kijkt. Waar er vroeger zeven witte kliffen te zien waren is er door erosie een achtste ontstaan. Ook over de vuurtoren is er nog een mooi verhaal, want de zeer herkenbare rood/witte Beachy Head Lighthouse zou bijna helemaal wit zijn geverfd. De gemeenschap was het daar echter niet mee eens, want moesten ze dan alle souvenirs aanpassen? Ze zamelde 30.000 pond in zodat de rode baan erop geverfd kon worden.

Helaas is het na het bezoek van de vuurtoren alweer tijd om terug te varen. We moeten op tijd terug zijn in de haven voordat de veerdienst vanuit Frankrijk arriveert, en die zien we in de verte al aankomen. Na 90 minuten zijn we weer terug in Newhaven. We zijn heel wat informatie, mooie foto’s en een gave ervaring rijker, en gaan droog(!) de boot af. De weergoden zijn ons toch niet helemaal vergeten…

Birling Gap

We rijden niet gelijk door naar Eastbourne maar maken onderweg nog een stop bij het National Trust punt Birling Gap and the Seven Sisters . Na een heerlijke cream tea, spelen we met ons leven als we met een trappetje de kliffen afdalen en er een stukje langs lopen. Heldhaftige toeristen trekken hun kleren uit op het strand en nemen een duik in het blauwe water. Wij houden het bij een wandeling over het kiezelstrand, wellicht spotten we nog een fossiel?

Dankzij de boottocht van vanochtend weten we nu dat hier vroeger een rivier heeft gelopen en de klif daarom wat geler is. Het brokkelt hier zo snel af dat het dorp bij het bezoekerscentrum steeds kleiner wordt. Er moet regelmatig een huis worden gesloopt zodat deze niet in zee stort. De kosten hiervan zijn voor de huiseigenaren. Dan denk je ergens mooi te wonen…

The Pilot Inn

Onze roadtrip brengt ons weer terug in Eastbourne. We parkeren de auto bij het hotel en lopen via de kustlijn en Helen Garden naar het gezellige The Pilot Inn. Na een heerlijk hoofdgerecht zitten we al propvol, tijd om uit te buiken in het hotel.

Dag 4: Pevensey Castle & Michelham Priory House

We hebben een rustig dagje voor de boeg en doen het dus kalmpjes aan bij het ontbijt. Van het uitslapen zijn we echter niet, we vertrekken dan ook bijtijds naar het oosten om de omgeving van Eastbourne verder te verkennen. Pevensey is onze eerste stop van vandaag. Het kasteel is nog dicht, dus maken we een kleine wandeling door het dorpje waar nog mooie huisjes staan. Het is niet groot, dus het duurt niet lang voordat we weer terug zijn bij het kasteel wat dan inmiddels open is.

Pevensey Castle

We lopen om de kasteelruïne heen naar de ingang. Om het groene veld, wat we doorkruizen, is echter nog een muur gevestigd. We zijn nieuwsgierig naar de geschiedenis hierachter en nemen dan ook graag de audiotour bij de ingang van Pevensey Castle aan.

Hiermee leren we al snel dat de buitenmuur is neergezet door de Romeinen in de 3^e eeuw. Ze bouwden dit als fort tegen invallen van de Romeinen… Carausius, en zijn opvolger Allectus, benoemden zichzelf namelijk tot keizer van Brittannië en moesten zich daarom verdedigen tegen de centrale Romeinse regering. Het (Anderida) fort lag toen nog aan zee. Want bij de kliffen mag dan wel steeds een stukje Engeland verdwijnen, hier is er een heel stuk land bijgekomen in de afgelopen eeuwen.

1066

Ook op 28 September 1066 lag het fort nog aan zee, het was dan ook hier waar Willem de Veroveraar aan land kwam om Engeland uiteindelijk tijdens de Battle of Hastings voor zich te winnen. Het kasteel waar we nu in staan hebben we aan hem te danken. Binnen het Romeinse fort liet hij namelijk een kasteel bouwen. In de middeleeuwen is het verder versterkt en het diende als verdedigingspost tijdens de Engelse burgeroorlogen. Hierna raakte het in verval, maar is het weer gebruikt tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Doormiddel van de audiotour worden we op de verschillende punten gewezen waar we deze geschiedenis in terugvinden. We lopen door de ruïne in het zonnetje wat inmiddels is verschenen. Het lijkt wel vakantie… We klimmen torens in en op en genieten van het uitzicht. We spotten de schietgaten uit de Tweede Wereldoorlog, die ze goed verstopt hebben in de vervallen muren. Ondanks dat de ruïne niet groot is, vermaken we ons hier al anderhalf uur. Tijd om langzaam naar onze volgende stop te gaan.

Michelham Priory

Net ten noordwesten van Eastbourne ligt namelijk nog een bezienswaardigheid wat onze aandacht trok. Michelham Priory House & Gardens is een voormalig Augustijner klooster dat in 1229 is gesticht. Het speelde een belangrijke religieuze rol in de middeleeuwen, waarbij de monniken betrokken waren bij landbouw en religieuze diensten. Tijdens de Engelse Reformatie in de 16e eeuw is het klooster echter ontbonden en kwam het in privébezit. In de Tweede Wereldoorlog is de locatie nog als opvang gebruikt voor geëvacueerden.

We stappen het terrein op via het 15^e eeuwse poortgebouw. Deze is gebouwd in de tijd dat John Leem prior was. Er was een gevangenis in gevestigd en via een trap komen wij nu in een klein museumpje. Via de wenteltrap gaan we weer naar buiten, richting de schuren en het café. Tijd voor een lunch. De zon is alweer achter een dik wolkendek verdwenen en we nuttigen onze maaltijd dan ook maar binnen.

Tuinen

Omdat de lucht er zo onheilspellend uitziet kiezen we ervoor om eerst de tuinen te bezoeken. Deze zijn prachtig aangelegd en we dwalen dan ook heerlijk door de verschillende stukken ervan. Een klein houten bruggetje brengt ons weer over de gracht die we bij de entree zijn overgestoken. Daarbuiten ligt een speelpark (daar zijn we toch echt wat te oud voor) en een Roundhouse uit de bronstijd. De fundering van deze hut is in de omgeving van Brighton gevonden. Via het houten bruggetje lopen we weer terug naar het huis, waarachter nog een kruidentuin ligt.

Daar komen we in gesprek met Peter, die als kind hier heeft gewoond. Zijn ouders hadden het huis gekocht en ook toen werd het al opengesteld voor het publiek. Hij vertelt de verhalen van vroeger met een ondeugende glinstering in zijn ogen. Peter heeft prachtige herinneringen aan deze plek, waardoor hij nog steeds graag terugkomt. Wij begrijpen dat wel, het is een prachtige omgeving.

Michelham Priory House

We lopen om naar de voorkant van het huis. Hier zijn nog architectonische souvenirs uit de tijd van dat het gebouw nog een priorij was. Van de kerk is niets meer over, op de fundering die in de tuin zichtbaar is gemaakt na. Binnen heeft het woonhuis echter duidelijke sporen van het klooster. Als we de maquette bekijken van hoe het gebouw er in de 15^e eeuw heeft uitgezien horen we dat we een goede keuze hebben gemaakt. Een droge dag is ons niet gegund deze trip, maar als we binnen zijn vinden we dat niet zo erg.

Enthousiaste vrijwilligers vertellen ons in de keuken meer over de geschiedenis van Michelham Priory House. Ook krijgen we een demonstratie over het zelf draaiende spit, aangedreven door een steen. Verdeeld over het huis zijn kleine tentoonstellingen, over o.a. de oorlog en hoe deze locatie is gebruikt als opvang voor kinderen. Het gebouw is een mengeling van klooster en vakwerkhuis, apart en authentiek.

Eenmaal buiten lopen we nog naar de watermolen die op de parkeerplaats staat. Helaas zijn ze hem aan het restaureren, en is het gebouw nu niet toegankelijk. Dan maar snel naar de auto, daar is het tenminste droog in.

Eastbourne Waterfront

Wanneer we Eastbourne binnen rijden regent het nog steeds, tijd om te gaan shoppen! We stoppen bij een grote supermarkt om de wagen vol te laden met Britse lekkernijen. Dan ontkomen we er toch niet meer aan, we rijden verder en parkeren de auto bij Eastbourne Waterfront. We duiken de eerste pub in die we zien. Na een drankje gaan we weer naar buiten, waar het er nog wel dreigend uitziet, maar er geen druppel valt.

We lopen langs de haven, waar we een hoop dure bootjes bij elkaar zien. De donkere lucht en de blauwe gaten daarin zorgen voor een mooi beeld. Wanneer we langs de kust lopen houden we het niet helemaal droog. We hebben wel een mooi uitzicht op Eastbourne en de zee. En het voordeel van regen met een beetje zon is regenbogen! We worden getrakteerd op een prachtexemplaar als we weer teruglopen naar de haven.

In de haven zelf laat dan ook nog eens een zeehond zijn kopje zien. Een dubbele traktatie omdat we ons niet tegen laten houden door wat hemelwater.

The Ship Inn

Bij het Heritage Centre hebben we gehoord dat de kerk en de pub uit het oude dorp Eastbourne nog bestaan. Deze historie lijkt ons een mooie gelegenheid om in de pub een hapje te gaan eten. Eenmaal daar aangekomen blijkt dat ze op zondagavond geen eten serveren….dat wordt op naar de volgende locatie.

We hebben geen zin om lang te zoeken en rijden terug naar The Pilot Inn, omdat het gisteren zo goed is bevallen. Helaas, ook zij hebben geen eten op zondagavond. Gelukkig ligt de volgende optie, The Ship Inn, niet veel verder. Hier gaan we voor de meest Britse maaltijd op een zondag, de Sunday Roast. En ook al zitten we ver vol, die Spotted Dick moet ook zeker besteld worden. Jammie!

Dag 5: Fietsen door de vallei

Deze ochtend beginnen we met een wandeling in Eastbourne. We willen de zonnigste stad van het land ook eens zien zoals het zou moeten. Het zonnetje laat zich af en toe zien, waardoor het gelijk een stuk aangenamer is.

St Saviour’s Church

Tijdens onze wandeling lopen we langs het indrukwekkende St Saviour’s Church. De kerk oogt zo groots dat we toch eens een kijkje binnen willen nemen. We worden niet teleurgesteld. Het interieur van de Victoriaanse kerk heeft een reeks mozaïeken ontworpen door Clayton en Bell. Daarnaast is er een beschilderde heiligdomboog en kleurrijke glas-in-loodramen.

Wanneer we weer buiten stappen krijgen we even gezelschap op onze wandeling van een vos. We lopen via de kust weer terug naar het hotel, waar we die ochtend zijn uitgecheckt, en pakken de auto.

Cuckmere Cycle Co.

Onze roadtrip in Eastbourne en omgeving eindigen we namelijk niet in de auto, maar op de fiets. Hiervoor gaan we terug waar onze reis begint, want naast Saltmarsh Farmhouse ligt Cuckmere Cycle Co . Zij verhuren fietsen, van gewone tot e-mountainbikes. Eigenaar Richard zet voor ons een mooie route uit langs de bezienswaardigheden die we willen zien. De route is slechts 20 km, veel minder dan we gewend zijn, maar wel een uitdagendere dan normaal. We krijgen dan ook twee elektrische mountainbikes mee.

Cuckmere Valley

We beginnen bij Friston Forest, dat gelijk achter het verhuurbedrijf ligt. Een prachtige omgeving waar we aan de mountainbikes gewend kunnen raken. Het is wel even wennen als je nauwelijks elektrisch en nog nooit op een mountainbike hebt gereden. Maar na een paar minuten rijden we vlotjes over de paden tussen de bomen door.

Bij de steile heuvel heeft Richard voor ons de veilige afdaling, via de minder steile haarspeldbocht, gekozen. Een goede keuze, want ons vertrouwen op een mountainbike is stukke minder dan op een gewone fiets. De helm die we dragen brengt daar weinig verandering in.

South Downs

Dan is het tijd om weer flink te klimmen, dan is dat elektrische toch wel handig. Ons harde werk wordt beloond met een prachtig uitzicht over de heuvels van de South Downs. De schaapjes die hier grazen hebben het toch maar goed…

We dalen met de remmen ingeknepen naar beneden, over grasland, over paden met losse stenen en over de weg. Vooral voor het tweede is de mountainbike de juiste keuze geweest. We krijgen er steeds meer handigheid in. Mijn reisgezelschap, mijn vader van 75, heeft eveneens nog nooit op een mountainbike gezeten, maar geniet ook volop.

Church of the Good Shepherd

Met de weidse uitzichten voelt onze volgende stop heel klein. In Lullington staat namelijk Church of the Good Shepherd , de kleinste kerk van Engeland. Het is even zoeken naar het juiste paadje, maar als we het hebben gevonden zien we het kerkje met prachtig uitzicht staan.

Het kerkje heeft nog regelmatig diensten en is versierd voor het oogstfeest. Er is geen elektriciteit en er wordt dan ook regelmatig gebruik gemaakt van kaarslicht. Het gebouw is het overblijfsel van het koor van een grotere 13^e eeuwse kerk. Waarschijnlijk is de rest vernietigd tijdens een brand in de tijd van Cromwell.

Na een bezoekje aan de kerk gaan we weer naar bekend terrein. Het is nog maar een klein stukje voordat we weer in het gezellige Alfriston zijn, waar het tijd is voor de lunch.

Lokale wijn en bier

We zetten onze fietsroute na onze lunchstop voort richting de wijnvelden van East Sussex. Het is steil naar boven, vooral als je de elektrische hulp niet op tijd aan zet. Boven hebben we een prachtig uitzicht over Cuckmere Valley, met op de voorgrond de wijngaarden. Er is ook een proeflokaal van Rathfinny Wine Estate , maar wij slaan over. Wij gaan naar onze volgende stop voor een drankje.

Hiervoor dalen we weer af en hoeven we niet ver meer voor de Long Man Brewery . Er is hier een winkel en een buitencafé. Wij kiezen voor de winkel waar we een drankje doen voordat onze terugtocht naar Cuckmere Cycle Co. begint.

We denderen met onze mountainbikes door het prachtige landschap van de South Downs. Het is een diverse route langs huizen, wegen, grasvelden en kiezelpaadjes. Onderweg maken we nog even vriendjes met wat varkentjes voordat het echt tijd is om terug te keren.

Afscheid van Eastbourne en omgeving

We leveren tevreden onze e-bikes weer in bij Cuckmere Cycle Co. Deze toffe fietsroute was een mooie afsluiting van onze roadtrip in Eastbourne en omgeving. We genieten nog even na met een theetje en wat lekkers op het terras van Saltmarsh Farmhouse voordat we naar de hoogtepunten van Kent vertrekken.

Ondanks dat het voor ons niet de meest zonnige trip was in Engeland, hebben we zeker wel genoten van de omgeving van Eastbourne en de stad zelf. Dat het toch echt de zonnigste stad van het land is moeten we maar geloven, of we gaan gewoon nog een keer terug om de zon op de kliffen te zien schijnen. Wij gaan voor het laatste…

Meer informatie

Lees hier meer over Zuidoost Engeland. Of lees Blog 1066 Country: nazomeren in Rye, Hastings en Battle, over het nabijgelegen 1066 Country.

We hebben het programma van deze trip zelf in elkaar gezet, Visit Eastbourne is zo vriendelijk geweest om voor ons gratis overnachtingen en toegang tot de meeste attracties te regelen. Daarnaast heeft DFDS ons de overtocht gegeven. Echter heeft dit geen invloed gehad op onze keuzes in het programma of op onze mening.

Deze pagina bevat een affiliate link. Hierdoor betaal jij niets extra’s als je iets aanschaft, maar krijgt Britblog wel een klein percentage als je dat doet. Lees hier meer daarover.