Het is de zomer van 2018, een van de warmste en zonnigste in jaren. Er is een enorme droogte, maar wanneer wij arriveren op het vliegveld van Southend-on-Sea, arriveert ook de eerste regen in weken.
We hadden een weekend over, en zin in een uitstapje. Toen bleek vliegen van Antwerpen naar Southend-on-Sea snel, goedkoop en voor ons een nieuwe bestemming was. Doen! was dus de enige reactie die we konden bedenken.
We arriveren vroeg in de middag in de kustplaats, waar de meeste vliegtuigpassagiers richting Londen vertrekken (we can’t blame them), stappen wij de trein in richting het centrum. Ondanks dat Southend-on-Sea geen wereldstad is (zo’n 180.000 inwoners), heeft het toch zeven treinstations verdeeld over twee lijnen (oost/west en noord/zuid).
Southend-on-sea centrum
Aangekomen op Southend Victoria gaan we op zoek naar Bike&Go, helaas door de stromende regen. Ik heb thuis een abonnement afgesloten waarbij ik twee fietsen tegelijk mag huren tegen een kleine vergoeding (edit: helaas bestaat het bedrijf niet meer). Helaas komen we er pas achter als we al een nat pak hebben dat de fietsen bij het station te vinden zijn. Dat belooft weinig goeds voor de dag. Maar we kunnen met de fiets, door de regen, richting ons appartement. We hadden vrij last minute geboekt waardoor er weinig keus meer was qua verblijfplek. Want wie wil er nou niet een weekend in dit zonnige jaar aan zee doorbrengen? We zitten iets buiten het centrum, vlak bij zee en met de fiets goed te doen.
Nadat we opgedroogd zijn en de lucht ook weer lichtblauw is gekleurd wagen we ons richting het centrum. We pakken natuurlijk de route langs de kust, waar een mooi fietspad is aangelegd. Bij de pier aangekomen weten we dat we er al zijn, we hoeven alleen nog naar boven. We hoeven niet moeilijk te doen, er staat een lift waar de fiets mee in kan en daarmee gaan we naar het centrum.
Streetart
Want slecht weer is toch altijd een goed excuus om te gaan shoppen? Southend heeft geen spectaculair centrum, maar de grote ketens zitten er, dus de typisch Britse inkopen kunnen gedaan worden in High Street. Door de crisis is er veel leegstand, maar bij sommige panden is dat prachtig opgelost met bijvoorbeeld graffiti. Als liefhebber kijk je hier je ogen uit. Denk niet aan een roze olifant….oh wacht, hij is er echt! Net zoals die tijger met ogen in zijn vleugels. In Southend-on-Sea zijn vele artiesten aan de slag geweest.
De architect van de University of Essex in Southend vind ik ook geweldig. De universiteit knalt eruit, zelfs met een beetje grijs weer. De drie klokken (uren, minuten en seconden) vertellen ons ook dat het tijd is om te gaan eten. We strijken neer in een volle The Last Post , waar ik natuurlijk ga voor de Fish&Chips.
In de avond is er genoeg vermaak in de stad, deze badplaats is namelijk sinds 1976 al in het bezit van een groot gratis entertainmentpark bij de pier. Natuurlijk moet er wel voor de attracties betaald worden (of een algemeen polsbandje aangeschaft worden). Maar de ruim vijftig attracties van Adventure Island bieden plezier voor jong en oud.
Wij vermaken ons tot we een zeer donkere wolk onze kant op zien komen. We springen op de fiets, maar zijn te laat, halverwege worden we getrakteerd op een forse hagelbui. Niet fijn, maar wel mooi. We gaan maar weer opdrogen in ons appartement. Wanneer ’s avonds de lucht rood kleurt, ga ik nog even genieten bij het strand. Deze keer word ik door het wisselvallige weer op een positieve manier verrast. Er duikt in de rood/paarse lucht een regenboog op. Prachtig!
Fietsen langs de zee/Theems
Vandaag pakken we de fiets en gaan we de (zonnige) kust verkennen, of is het nu een rivier? Southend ligt op het punt waar de Theems overgaat in de zee. Er is voor beide dus iets te zeggen. We kunnen de overkant zien, maar de stranden en plaatsnamen (on-Sea) geven ons weer een kustgevoel.
Hoe dan ook, we gaan deze keer niet richting het centrum maar richting Leigh, een vissersdorpje op zo’n 5 km afstand van Southend. We gaan langs de kust, tot het moment dat we niet meer mogen fietsen. Dan pakken we hem maar aan de hand en lopen we verder richting het dorpje. Het is een mooie route. Het is laag water; de boten liggen op het droge en de vogels zijn aan het badderen in de overgebleven plassen.
Aangekomen in het centrum, zo’n 40 meter hoger dan de kust, nemen we een heerlijke bak thee. Even genieten van hoe het dorp wakker wordt op deze zaterdag. In Leigh zitten veel kleine boetiekjes en leuke kleine zaakjes.
Via een smalle trap (Church Hill) bij de kerk komen we bij Leigh-on-Sea, met haar prachtige oude straat en (vis)restaurants aan zee. Ze hebben zelfs een zandstrandje, ook al is die dan mini (bij hoog water). Lunchen doen we met uitzicht op zee en Leigh National Nature Reserve. Het wordt weer langzaam hoogwater en het leven op zee begint. Langzaam gaan de boten drijven en worden ze bewoond. Na de lunch gaan we weer terug naar boven, langs het kerkje en de winkelstraat naar onze fietsen.
Terug naar Southend-on-Sea, want het is tijd voor een toetje. Rossi’s ijs komt hier vandaan en moet dan ook gegeten worden. Langs de kust parkeren we onze fiets en genieten van een heerlijke ijscoupe met merengue. Helaas komt er ook een einde aan deze coupe (hier heb je toch nooit genoeg van?) en gaan we naar die andere grote bezienswaardigheid van de stad.
Southend Pier
Southend pier is namelijk, met welgeteld 2158 meter, de langste plezierpier van de wereld. Daarnaast kennen vele het van het tv-programma Jamie and Jimmy’s Friday Night Feast. Zou je echter Jimmy & Jamie’s willen bezoeken moet ik je teleurstellen. Het café van de twee tv-koks is er alleen voor de programma’s. Het wordt op dit moment zelfs gerenoveerd.
Maar voor je het café überhaupt kan zien moet je wel een stukje lopen. Al het vertier is namelijk aan het einde van de ruim twee kilometer te zien. Wie dit niet kan of wil lopen kan de trein pakken. Ja echt! Een trein op de pier, maar wij pakken op de heenweg de benenwagen. Wanneer de trein ons tegemoet komt zien we kinderen meerennen en volwassenen selfies maken. Het is toch echt iets bijzonders en moois op het water.
Aan het einde van pier staan verschillende kraampjes (in de bekende strandhuisjes), cafés en de lifeboats. Door het getijde verschil moet de reddingswacht wel zo ver uit de kust liggen, anders zouden ze bij laagwater nergens heen kunnen. In de verte zien we Maunsell Army Fort , forten uit de Tweede Wereldoorlog in de monding van de Theems.
Na een drankje (dat hadden we wel verdient na de lange wandeling met dat warme weer) pakken we de trein terug naar het vaste land om op de fiets naar Southchurch Hall te gaan. Een oude boerderij uit 1321 – 1364 waar je gratis naar binnen mag. Natuurlijk is het gebouw na zijn bouw nog regelmatig geüpdate, maar er is sinds 1930 weinig meer veranderd. Het museum is er sinds 1974 gehuisvest.
De kamers zijn naar verschillende periodes ingericht; de keuken uit 1500, de veertiende-eeuwse hal en een eetkamer van rond 1700. Ik ben altijd dol op dit soort oude huizen en vind het dan ook prachtig om te zien. Dromen we allemaal niet van zo’n huis? (Maar dan wel met wat moderne luxe zoals een keuken en badkamer).
Central Museum
Na een bezoekje aan Southchurch Hall gaan we snel naar het Central Museum (en Planetarium) voordat deze sluit. Het is een klein museum met wat gevonden oude voorwerpen, oude spelletjes en radio’s en een paar kamers uit het verleden. Bijzonder in het gebouw is de haard uit de vijftiende eeuw, één van de eerste stenen haarden in het land. Toen het huis in 1906 gesloopt werd is de haard gered. Tot 1974 is de haard tentoongesteld geweest in het Victoria & Albert museum in Londen, nadien kwam hij weer thuis in Southend in dit museum.
Tegen sluitingstijd verlaten we het museum en gaan we met de fiets weer verder oostelijk langs de kust. Niet dat we nog ergens heen moeten of willen, maar gewoon om te genieten van het mooie weer en de prachtige kustlijn. Op de terugweg stoppen we bij Toby Cavery voor een goede maaltijd met een heerlijke apple crumble na.
Afscheid van Southend-on-Sea
We hebben we nog maar een paar uur te gaan, onze vlucht vertrekt immers net na het middaguur. Helaas gaan de meeste musea pas om tien uur open. We gaan met de fiets (en de weekendtas), naar Priory Park. Hier bevindt zich Prittlewell Priory (een oud klooster) en een café. Helaas blijkt het café nog later open te zijn dan het museum, dus dan maar weer terug naar het centrum. We leveren alvast de fietsen in bij het station voordat we nog even genieten van een brunch.
Daarna is het tijd om afscheid te nemen van Engeland, dat doen we met een prachtige rondvlucht boven Southend-on-Sea. Het was een kort weekend, wellicht te kort. Er was bijvoorbeeld geen tijd voor Southend Cliff Gardens met zijn Cliff lift of Sealife. En vanuit Southend was een dagje hoofdstad ook nog goed te doen, maar het kan natuurlijk ook andersom. Wellicht een optie voor de volgende keer tijdens een citytrip Londen.
Foto’s Southend-on-Sea en omgeving
Video van Southend-on-Sea
Kijk voor meer informatie over Southend-on-Sea op www.visitsouthend.co.uk of kijk hier voor meer bestemmingen in South East England.
