Blog: Isle of Man, een bezoek aan Brits Kroonbezit met de auto

Isle of Man, het eiland tussen Groot-Brittannië en Ierland, lag al drie jaar op me te wachten. Door corona ging mijn reis in 2020 niet door en pas in mei 2023 was het eindelijk zo ver. Ik pakte de trein naar Londen om daarna met het vliegtuig Isle of Man te gaan ontdekken, lees in deze blog mijn ervaringen op het eiland.

Waar we in 2020 nog een vlucht hadden vanaf Rotterdam, met overstap op London City, naar Isle of Man, was deze keuze er niet toen we onze reis voor 2023 boekten. Daarom kozen we voor de Eurostar trein naar Londen en een vlucht vanaf London Gatwick naar Ronaldsway Airport, het vliegveld van Isle of Man. Hierdoor hebben we de eerste dag nog tijd in Londen. Omdat het voorjaar de ideale tijd is om te genieten van alles wat bloeit kiezen we voor een bezoek aan Kew Gardens. Geen verkeerde keuze, het is er prachtig! Naast het bezichtigen van alle bloemen en planten, beklimmen we de Great Pagoda en zien we een vos en meerdere eekhoorntjes. Na dit bezoek, gaan we nog kort de wijk South Kensington in, waarna we onze koffers halen voor de treinreis naar Gatwick. Hier pakken we nog wat slaap in een hotel voor ons avontuur echt begint…

Dag 1: het zuiden van Isle of Man

We hebben een vroege vlucht (125 euro retour) en staan iets voor half 10 dan eindelijk op Isle of Man. Van tevoren heb ik een huurauto geregeld, en deze is dan ook snel opgepikt. Het is een opvallende oranje Vauxhall (Opel) geworden (160 euro voor 2 dagen). Die raken we niet kwijt op een parkeerveld! Snel rijd ik naar de hoofdstad Douglas waar ons hotel zich bevindt. We slapen zes nachten in de enige Premier Inn van het eiland (zo’n 100 euro per nacht voor 2 personen). Hier laten we onze koffers achter om het eiland te gaan ontdekken.

St Adamnan’s Church

De eerste stop is net buiten Douglas, in het aangrenzende Onchan bekijken we een authentiek Manx (iets van het eiland Man) huisje (Molly Carooin’s Cottage) met daarachter de St Peters Church. Via kleine slingerweggetjes komen we iets later bij St Adamnan’s Church in Lonan. Ik ben op slag verliefd op dit land. De rust die hier heerst, is heerlijk. Er is geen auto of mens te bekennen, alleen wat koeien in de wei. We hebben een prachtig uitzicht op de omgeving en ook het kerkje tussen de boshyacinten (bluebells) heeft ons wat moois te bieden. Op het kerkhof staan namelijk ​​Keltische kruisen, waarvan de oudste dateert uit de 5e eeuw na Christus.

Cashtal yn Ard

Bij de volgende stop, Cashtal yn Ard, gaan we nog verder terug in de tijd. Het is een neolithische (1800 v.Chr.) grafkamer, een van de belangrijkste megalithische graven op zowel het eiland Man als Groot-Brittannië. Ook deze plek ligt weer in een indrukwekkende omgeving en het zonnetje. Want ondanks de grijze weersvoorspellingen is het weer heerlijk.

Vuurtorens

Omdat alles deze ochtend mee heeft gezeten, lassen we een extra stop in ons programma: Maughold Lighthouse. Het is prachtig gelegen aan de oostkust van het eiland. Bij helder weer kun je hier het Lake District in Engeland zien, het is echter heiig op zee. Door de harde wind gaan we na een klein bezoekje weer terug na de auto.

Ook onze volgende stop is een vuurtoren, of eigenlijk twee. Op het noordelijkste puntje van het eiland staat de grote Point of Ayre Lighthouse en de kleine The Winkie. Vanaf hier kun je Schotland zien liggen, we zien nog net de pieken van de Schotse bergen boven de mist uitsteken. Helaas is de drinkgelegenheid bij de vuurtoren niet open (waarschijnlijk alleen in de zomer). Daarom lopen we langs het kiezelstrand weer terug naar de auto. Een gedeelte van het strand is afgezet vanwege het broedseizoen van de Noordse stern en Bontbekplevier. Er fladdert dan ook regelmatig een vogeltje voorbij, maar dat gebeurt over het gehele eiland.

Glens en Spooyt Vane waterval

Hierna is het tijd voor een langere wandeling, ik parkeer de auto bij Glen Wyllin Beach, vanwaar we een wandeling door twee glens gaan maken. Het eiland kent vele valleien (glens), met vaak mooie watervallen. Vanuit Glen Wyllin lopen we via een pad waar vroeger een Victoriaans treintje ging richting Glen Mooar. Hier lopen we stroomopwaarts richting de Spooyt Vane waterval, een van de hoogste van het land. Vooral het stuk door Glen Mooar is prachtig, en de waterval is de kers op de taart. Helaas gaat de 6,4 km lange wandeling daarna door de weilanden. Vanuit hier heb je prachtige vergezichten, maar na het mooie dal is het toch een beetje een tegenvaller. Terug bij de auto gaan we richting Ballaugh, waar we een hapje eten bij The Raven. Een pub die bedekt is met foto’s van de TT, de motorrace die begin juni het eiland weer op stelten gaat zetten. Na een heerlijke maaltijd is onze sightseeing voor deze dag nog niet gedaan.

MWT Close Sartfield Nature Reserve

Het MWT Close Sartfield Nature Reserve heeft nog iets unieks voor ons in petto. Maar eerst moet ik de avontuurlijke route van Google Maps erheen overleven. Keurig volg ik de aanwijzingen van mijn telefoon die ons rechtsaf stuurt. Het weggetje wordt steeds smaller en het asfalt maakt plaats voor zand en stenen, maar vooral gaten. Takken gaan meer tegen de wagen dan er langs, maar teruggaan is geen optie meer. Vlak voor de parkeerlocatie steekt het eerste wild al over. Bij de parkeerplaats zien we nog twee auto’s, die duidelijk door het andere pad hierheen zijn gekomen, zo gaan we straks dus ook terug!

Maar we zijn hier voor het wild, en dan gaat het niet over vogels of konijnen… Sinds de jaren zeventig leven hier namelijk wallaby’s! We zitten namelijk vlak bij Curraghs Wildlife Park waar ze vroeger alleen in gevangenschap leefden, echter ontsnapten er zo’n 50 jaar geleden voor het eerst kleine kangoeroes. Nu leven ze er dus in het wild. Enthousiast staan we de eerste wallaby te fotograferen als mijn reisgenoot opmerkt dat we er eigenlijk twee aan het vastleggen zijn. Ze heeft een kleintje in de buidel! Zo schattig. En dan moet onze wandeling door het natuurgebied nog beginnen. Het is een prachtig wetlandgebied, waar we hierna nog twee wallaby’s spotten voordat we terug gaan naar de auto. Vanaf hier nemen we, tegen het advies van Google Maps in, de andere route naar ons volgende punt.

Tynwald Hill

Tynwald Hill ziet er dan misschien niet indrukwekkend uit, maar het is wel een belangrijk punt voor de geschiedenis van Man. Jaarlijks is hier nog een openluchtbijeenkomst van het parlement. Er wordt aangenomen dat deze ceremonie al meer dan duizend jaar gehouden wordt, waardoor het het oudste aaneengesloten parlement ter wereld is.

Na deze mooie autoroute is het tijd om weer terug te keren naar ons hotel in Douglas om ons weer op te laden voor dag 2 op Isle of Man.

Dag 2: Het zuiden van Isle of Man

Op de tweede dag zijn we weer vroeg uit de veren, het zuiden van het eiland staat op de planning. Met als eerste stop het uiterste zuidelijke puntje van het grote eiland. Vanaf The Sound, zoals dit punt heet, hebben we een mooi uitzicht over de Calf of Man. Dit is een groot eiland wat hier nog voor de kust ligt. Bij minder harde wind, we waaien zowat van de stenen af, kun je er naar toe varen. Helaas hebben we daar deze vakantie geen tijd voor. Het is een prachtige omgeving voor een wandeling, maar de wind blaast ons de auto weer in.

We gaan via de Mull Hill richting Port Erin, we maken snel nog een fotostop bij Meayll Circle. Deze stenencirkel bestaat uit twaalf grafkamers die gebouwd is rond 3500 v.Chr.. Het bevatte zes ingangen die elk naar twee kamers leiden. Er zijn hier ook veel voorwerpen gevonden, die nu terug te vinden zijn in de musea op het eiland.

Port Erin

Als we de heuvel weer afrijden komen we uit in Port Erin, daar parkeren we de auto voor een korte wandeling. Net op dat moment komt de stoomtrein aan. Ondanks dat we later deze week hier nog mee gaan, blijven we toch even kijken. Altijd mooi om te zien. We lopen via het strand naar de andere kant van het stadje. Vanuit daar zien we Milner’s Tower. Ook deze stond vandaag op het programma, maar de wandeling laten we gaan vanwege de harde wind.

Cregneash

We rijden weer terug naar een museum waar we eerder die dag voorbij zijn gereden. Bij Cregneash activeren we onze GO Explore Heritage Pass, waar we de komende vijf dagen toegang mee krijgen tot musea en gebruik mogen maken van het openbaar vervoer. Cregneash is een dorpje vlak bij het zuidelijkste puntje, maar het is niet zo maar een dorp. Het is een klein openluchtmuseum, waar sommige huizen nog bewoond zijn, maar andere te bezoeken zijn. Hier leren we goed hoe ze vroeger hier leefden. Het is één van de laatste dorpen waar het Manx (een Gealic taal) nog gesproken werd. Een douche en elektriciteit was er lang niet te vinden. Wel een prachtig uitzicht over de Ierse Zee en de Calf of Man. Hier maken we kennis met twee unieke inwoners van het eiland, de Manx Cat en Manx Loaghtan schaap. De eerste heeft geen staart, de tweede vier hoorns (soms zelfs zes). Beide vinden hun oorsprong, zoals hun naam al doet vermoeden, op de Isle of Man.

Rushen Abbey

Het tweede museum op ons programma is Rushen Abbey. Dit land is in 1134 door koning Olaf I geschonken voor de bouw van een klooster. Nu lopen we onder het genot van de zon door de tuinen en is er van het klooster weinig meer over dan een ruïne. Via informatieborden leren we meer over het leven in het klooster en het gebouw. Waar hier ooit monniken van de Sauvignac-orde leefden, kwam de abdij later onder controle van de cisterciënzers. Onder hen was Rushen Abbey de zetel van religieuze macht op het eiland Man. Ook was het toen de plek voor kennis en geletterdheid. Tot in de 16^e eeuw is het klooster in gebruik geweest, waarna het in verval raakte.

Glen Maye

Na het bezoek aan de kloosterruïne hebben we nog tijd over voor een bezoek aan Glen Maye. Ook dit dal heeft weer een prachtige waterval, die we vlak nadat we hebben geparkeerd al horen. Helaas zien we maar een gedeelte van de waterval omdat de loopbrug aan de onderkant gesloten is voor werkzaamheden. We lopen het dal af tot aan het strand, wat ook zonder de waterval een prachtige route is. Overal staan boshyacinten en wilde knoflook. Via de brug bij het strand steken we het riviertje wat in het dal loopt over. Aan de andere kant klimmen we omhoog en lopen weer terug naar de auto. Natuurlijk niet zonder nog eens om te kijken naar het prachtige uitzicht over zee achter ons.

Castletown

Van deze stevige wandeling gaan onze magen rommelen, we besluiten om naar Castletown te gaan voor wat eten. Hier geniet ik van een Lamb Hot Pot en om de calorieën weer aan te vullen een Sticky Toffee Pudding na. Weer genoeg energie voor de volgende stop. Helaas is in de tijd dat we in de pub zaten het weer omgeslagen en regent het. Toch rijden we naar het schiereiland voor Castletown om een kijkje te nemen bij St. Michaels Chapel en Derby Fort. Beide ruïnes, waardoor de miezerregen bijdraagt aan de sfeer. De Noors-Keltische kapel is gewijd aan Sint-Michiel en dateert uit de 12e eeuw. Het fort is gebouwd door James, zevende Graaf van Derby en is gebouwd in 1645, tijdens de burgeroorlog in Engeland. Derbyhaven, toen een belangrijke haven, moest zo verdedigd worden tegen de troepen van de parlementariërs. Vanuit deze plek heb ik nu een prachtig uitzicht op de Ierse Zee en het vliegveld.

Ik steek de smalle verbinding met het vasteland weer over om terug te rijden naar het vliegveld om de auto weer in te leveren. De rest van de vakantie gaan we het eiland namelijk verkennen met het openbaar vervoer. Met de bus gaan we terug naar ons hotel in Douglas.

Lees verder over ons avontuur op het eiland Man met openbaar vervoer of lees hier al meer over Isle of Man.