Blog: een bezoek aan het eiland Man met openbaar vervoer

Met de auto zijn we de afgelopen twee dagen al het hele eiland over gereden. Het is niet zo groot, dus dat gaat gemakkelijk. Maar valt er dan nog meer te zien? Jazeker! De komende vijf dagen verkennen we het eiland Man verder met het openbaar vervoer.

Lees hier ons verslag van onze eerste dagen op Isle of Man met de auto.

Dag 3: Laxey

’s Ochtends lopen we richting de promenade om daar de bus te pakken naar de andere kant van de promenade in Douglas. Deze is zo’n 3 km lang, dus de bus is vele male sneller dan de voetenwagen. Aan het einde aangekomen zijn de heren en dames van de Manx Electric Railway al druk in de weer om de eerste trein gereed te brengen. We hebben het treintje de eerste dagen al enkele keren gezien, maar nu gaan we hem zelf nemen. Hij rijdt hier al over het eiland sinds 1893, en we stappen ook in een wagon uit die tijd.

We rijden langs de kust noordelijker naar Laxey, hier stappen we uit. Helaas kunnen we niet echt genieten van het normaal zo mooie uitzicht, er hangt namelijk een dikke mist over dit gedeelte van Isle of Man. Het geluk van de zon houdt natuurlijk een keer op, maar mist is al minder erg dan de regen die voorspelt was. We hopen nog wel dat de opklaringen in de middag wel komen.

Earl the Laxey cat

We wilden eerst de berg opgaan die bij Laxey ligt, maar door de mist kiezen we toch maar voor het Laxey Wheel als eerste bezoekje. Voordat we naar dit waterrad gaan brengen we een bezoekje aan het toeristeninformatiewinkeltje wat op de route ligt. Met wat souvenirs en een wandelroute voor de middag gaan we weer naar buiten. De rode kat, die ik in het winkeltje natuurlijk moest aaien, loopt met ons mee. Later zal blijken dat hij Earl heet en vaker stukjes meeloopt met toeristen. Hij heeft zelfs zijn eigen Facebook groep: Earl the Laxey Cat .

Laxey Wheel

We lopen langs het water wanneer het grote witte/rode/zwarte gevaarte opdoemt. Zeer indrukwekkend! Het is dan ook het laatste overgebleven nog werkende waterrad van de wereld. Het rad, Lady Isabella, alleen al heeft een diameter van 22 meter. Earl gaat er rustig voor liggen, duidelijk niet meer onder de indruk van dit kunstwerk. Wanneer we er klaar voor zijn, lopen we samen verder. Naast het rad kun je namelijk nog meer bezichtigen op terrein van de Laxey Wheel. We bezoeken een oude mijn om te begrijpen hoe zwaar het leven er vroeger was. Earl blijft netjes buiten wachten, er was immers geen passende helm voor hem. Waarschijnlijk heeft hij ondertussen genoten van de waterval die naast de mijn is.

Daarna gaan we verder en lopen in een grote bocht om het Laxey Wheel heen. Hier zien we oude vervallen gebouwen die ooit dienst deden als machinekamer of compressorhuis. Het is naast een historisch interessante locatie ook een prachtige omgeving. Ik begrijp wel waarom Earl onze deze rondleiding cadeau doet. Als laatste brengt hij ons weer bij het waterrad, die inmiddels in werking is gezet. We mogen hem beklimmen. Waarschijnlijk is het uitzicht nog indrukwekkender als het niet mistig is. Ik ben echter nu al onder de indruk. Eenmaal beneden weer aangekomen nemen we afscheid van Earl. Mocht je ook ooit het geluk hebben dat hij je hier rondleidt, geef hem dan een dikke kroel van ons.

Snaefell Mountain Railway

Dan kiezen we er toch voor om de Snaefell Mountain Railway te pakken. Deze tram brengt ons naar de top van de hoogste (en enige officiële) berg van het eiland, Snaefell. Helaas is de mist nog niet opgetrokken en hoe hoger we klimmen, hoe minder we zien. Af en toe springt er een schaap nog net op tijd van de rails af. In het trammetje wordt er nog omgeroepen wat we hadden kunnen zien. “Aan uw linkerzijde kunt u nu Ramsey zien liggen.” Nu zijn we blij dat we nog net het gras naast de rails kunnen zien. Toch vermaken we ons prima, we moeten immers toch wel om het bandje lachen.

Op een heldere dag kun je vanaf hier Wales, Engeland, Schotland, Ierland en Noord-Ierland zien. Nu zien we niets. Ons verblijf op de top is dan ook maar kort, en we stappen weer in hetzelfde trammetje in om weer naar beneden te gaan. Dan merken we dat het langzaam open trekt, de waterval die we op de heenweg niet konden zien, kunnen we nu wel vastleggen.

Laxey

Wanneer we het stadje in lopen vecht de zon zich door de mist. We lopen de de Laxey Heritage Trail. Die ons langs de hoogtepunten van het stadje brengen. Natuurlijk hebben we het Laxey Wheel en de haltes van de treintjes al gehad, maar er is meer te zien. Zo stoppen we bij The Woolen Mills waar ze Manx Tartan maken en verkopen. En ook bij een prachtige waterval, The Quarry Falls, waar het helemaal versierd is. Het is één dag voor de kroning van Charles, en dat pakken ze op het eiland goed op. Langs de haven lopen we naar het strand waar we even genieten van de zon en het uitzicht.

King Orry’s Grave

We besluiten om van de route af te wijken en door te lopen naar King Orry’s Grave. Het is nog een stukje bergop lopen vanuit de haven, maar onderweg worden we getrakteerd op maar liefst twee Manx cats (katten zonder staarten). Als kattenliefhebber is Laxey duidelijk mijn stadje 😉.

King Orry’s Grave is het grootste megalithische graf op het eiland Man. Het is ongeveer 4000 tot 5000 jaar oud. De naam is recenter en verwijst naar de 11e-eeuwse Godred Crovan, die meerdere zogenoemde begraafplaatsen heeft.

Dhoon Glen

Omdat we toch nog best wel wat tijd over hebben verkiezen we Dhoon Glen boven het afmaken van de Laxey Heritage Trail. Dit dal heeft de hoogste waterval van het eiland, en daar zijn we toch wel benieuwd naar. We stappen op de bus en stappen een paar haltes verder weer uit. Bovenaan Dhoon Glen staat nog een klein koffietentje waar we wat lekkers voor onderweg kopen. We lopen een mooie route langs het water tot een wegafzetting ons omleidt, helaas missen we daarna het bordje terug naar de route. We lopen nu bovenlangs naar de kust, waar we getrakteerd worden op een oogstrelend uitzicht. Het strandje ligt tussen hoge kliffen. Vanaf hier zijn meerdere routes mogelijk, maar die via het strand ziet er voor ons iets te uitdagend uit. We gaan wel naar beneden, maar iets minder steil, in de hoop dat we alsnog de waterval kunnen zien.

Watervallen

Wanneer we iets verder zijn, horen we al een waterval, en als we naar rechts kijken zien we hem ook. We lopen voorzichtig naar beneden om deze van dichterbij te bekijken. Hij is prachtig, maar ik weet, dit is niet de hoogste waterval.

We lopen verder door het dal en zien even later dan toch de hoogste waterval van Man. Hier blijven we natuurlijk even staan om te genieten van het waterspektakel en om foto’s te maken. Voldaan lopen we terug naar boven. Hier zien we dat boomstammen het looppad blokkeren, vandaar dus de omleiding. We moeten er even goed omhoog klimmen, maar het was de moeite waard. Het is goed dat we deze route hebben gelopen met droog weer, anders was het niet te doen geweest.

We pakken de bus weer terug naar Douglas waar we aan de haven een noodlesbar induiken. Helaas waren andere restaurants al vol, maar dit is zeker geen slecht alternatief.

Dag 4: De kroning in Castletown en Port Erin

Vandaag is een bijzondere dag voor het eiland Man, ze krijgen een nieuwe koning. Natuurlijk zit Charles officieel al sinds het overlijden van zijn moeder op de kroon, maar vandaag is de kroning. Wanneer we met de bus in Castletown aankomen zien we het grote scherm al staan. Wij kiezen echter voor de Castletown tour. Deze kunnen we doen met onze GO Explore Heritage Pass, waardoor we drie musea achter elkaar kunnen bekijken.

Old Grammar School

Het eerste gebouw wat voor ons open gaat, is de Old Grammar School. Deze hadden we al eerder in onze reis gezien, ervoor ligt namelijk een parkeerplek waar ik de auto op dag twee heb neergezet. Maar nu staan de deuren van het oude gebouwtje voor ons open. Een gedeelte is ingericht als school, precies zoals het er vroeger heeft uitgezien. Het voelt of we terug in de tijd gaan. In het andere gedeelte staan informatieborden over hoe het er vroeger aan toe ging.

Old House of Keys

De tweede stop op de tour is Old House of Keys. Vroeger was Castletown namelijk de hoofdstad van het eiland Man en huisde de regering dan ook hier. Het gebouw is ingericht of het weer de 19^e eeuw is en er zo een vergadering kan worden gehouden. Onze gids vertelt ons de geschiedenis van het bestuur van Isle of Man, dit gebouw en de reden waarom nu Douglas de regering huisvest (het gaat uiteindelijk altijd om geld). Het parlement heeft een paar puntjes waar ze trots op mogen zijn. Zo is het het oudste ononderbroken parlement van de wereld (waar het begon in Tynwald) en waren ze het eerste land waar vrouwen mochten stemmen (in 1880).

The Nautical Museum

Het derde museum in de ‘tour’ is The Nautical Museum, waar we ontvangen worden door een zeer enthousiaste man. Hij begeleidt ons eerst naar de kelder van het pand, waar dus een privéaanlegplaats ligt. Hier is Peggy, een oude boot, gevonden, die op dit moment wordt gerestaureerd. Hij vertelt over de vondst en over George Quayle, de originele eigenaar. Toch best indrukwekkend, zo’n aanlegplaats in je huis.

Dan gaan we naar boven, naar een kamer in de vorm van een kapiteinshut. Daar gaat het verhaal verder over het vroegere leven op zee. Hoe de samenwerking was met het parlement en over smokkelen. En waar moet je je waar dan laten? Nou, deze kamer blijkt een aantal geheime opbergplaatsen te hebben. Achter één daarvan zijn twee flessen brandy gevonden. Helaas zijn deze niet meer op deze locatie.

Voor ons vertrek kunnen we beneden nog rustig in het museumpje rondkijken. Hier kun je je verkleden als zeeman, modellen van schepen bekijken en meer leren over het leven destijds. Onze gids is zo enthousiast aan het vertellen geweest dat er 1,5 uur is verstreken in het museum. Dat merken we aan onze magen.

Voordat we het kasteel gaan bezoeken, het heet hier immers niet voor niets Castletown, pakken we wat te eten en kijken we een stukje van de kroning van Charles.

Castle Rushen

Het kasteel ligt prachtig aan de haven van de stad en kunnen we natuurlijk niet overslaan. We lopen de route door het kasteel waar we de oude kamers zien. In iedere kamer staat wat het vroeger is geweest in de tijd dat het gebouw gebruikt is als kasteel in de middeleeuwen, in de 17^e eeuw en als gevangenis. Langzaam klimmen we naar boven en bovenop het kasteel hebben we een prachtig uitzicht over Castletown en de zee.

Wanneer we afdalen komen we in de gedecoreerde kamers, waar we onder andere de koning (nee, niet Charles 😉) ontmoeten. Want Man is nu dan wel Brits Kroonbezit, maar had vroeger zijn eigen koning. En die moest natuurlijk een prachtig kasteel hebben. In andere kamers staan tafels vol met eten en hangen er prachtige tapijten aan de muur. Wat een verschil met de eerste lege kamers die we zagen.

Port Erin

Na ons bezoek aan Castle Rushen pakken we de bus naar Port Erin. Hier zijn we al eerder geweest op onze reis, maar we gaan met een bepaalde reden terug. We bezoeken eerst het Isle of Man Steam Railway Museum. Hier staan twee oude treinen en lezen we meer over het verleden van de stoomtrein op Isle of Man. Vanwege de kroning is er feest in het stadje. Er treedt een band op, er zijn kleine attracties voor de kids en iedereen heeft wel een rood/wit/blauwe accessoire aan.

We lopen weer over het strand en kunnen nu iets verder omdat het water lager staat. Daarna lopen we terug naar het station, want we gaan met de Isle of Man Steam Railway terug naar Douglas!

Stoomtrein

Voordat we instappen halen we nog snel een Manx ijsje, wat geen verkeerde keuze is…jammie! De trein is aan de voorkant versiert met vlaggetjes voor de kroning. Wij voelen ons ook koninklijk als de deur voor ons wordt opengehouden, we mogen eerste klas. Slechts enkele coupes zijn eerste klas, en het is dus puur toeval als wij daar mogen instappen. Steve komt onze kaartjes controleren (GO Explore Heritage Pass) en vraagt waar we vandaan komen. Enthousiast begint hij in het Nederlands verder met ons te kletsen. Hij heeft blijkbaar de taal goed kunnen leren in de negen maanden dat hij in Nederland heeft gewerkt.

We rijden door het prachtige landschap van Isle of Man, buiten gaat de stoom langs ons heen. In Castletown moet de trein iets langer wachten dan op de andere haltes, hier kruizen de twee treinen elkaar namelijk. Hier wisselen de machinisten van stok, zodat ze zeker weten dat er geen andere trein rijdt op het enkele spoor. Wij hebben de laatste trein naar Douglas, maar er gaat ook nog een trein naar Port Erin. De treinen zitten vol met feestvierende mensen.

Douglas

Op het eindstation in Douglas stappen we uit. Omdat we nog wat tijd over hebben voor onze reservering bij het restaurant gaan we nog even richting de vuurtoren van Douglas. Onderweg ernaartoe zien we vliegtuigen over de stad vliegen ter ere van de kroning van Charles. We lopen langs Obscura, dat helaas dicht is tijdens ons bezoek aan Man, richting de vuurtoren. Vanuit hier hebben we wel een goed uitzicht over de stad. We genieten hier dan ook even van in het bijgelegen park voordat we de avond afsluiten met eten aan de promenade.

Dag 5: Ramsey

Vandaag gaan we weer met de Manx Electric Railway mee, deze keer tot het eindpunt Ramsey. We pakken echter niet de bus naar het opstappunt, maar de paardentram. De Douglas Bay Horse Tramway brengt al sinds 1876 toeristen langs de promenade rond. Vroeger was dit vooral naar hotels, nu is het vooral gewoon een leuk uitje. Wij worden voortgetrokken door een prinselijk paard, zijn naam is William. Hij brengt ons naar het einde van de promenade waar we op ons volgende authentieke vervoermiddel stappen.

We zien weinig van ons tripje in de elektrische trein, het is namelijk erg mistig. Gelukkig klaart het na Laxey op en eindigen we in een zonnig Ramsey. Hier pakken we de benenwagen naar het Grove Museum.

Grove Museum

De familie Gibb, een rijke koopmansfamilie uit Liverpool en géén familie van de Bee Gees, bouwde dit huis als zomerverblijf. Later is het huis permanent bewoond door de familie. De zussen Alice en Janet Gibb blijven in het huis wonen tot hun dood in de jaren 1970, hierna is het een museum geworden. Het huis ziet er van buiten niet heel indrukwekkend uit. Binnen zien we hoe het leven was voor de familie van de Victoriaanse tijd tot de 20e eeuw. De kamers staan vol met spullen uit het huis, genoeg te zien en erg interessant om te lezen hoe men toen leefden.

Ramsey

Vanuit het Grove Museum lopen we via het Mooragh Lake Park naar het centrum van Ramsey. We passeren de Ramsey Harbour Swing Bridge. De brug opende in 1892 en is nog steeds in gebruik. Wanneer er een boot langs wil, draait de brug open. Het verbindt de Mooragh Promenade waar we net vanaf komen met het centrum. Hier lopen we met een kleine omweg weer richting het station. Daar pakken we de Manx Electric Railway weer terug, maar stappen uit bij één van de vele glens.

Little Isabella

De Groudle Glen ligt redelijk dicht bij Douglas en is een goed begaanbaar dal. Wanneer we afdalen zien we links het Groudle Glen viaduct uit 1894. Hier zijn we net overheen gekomen met de tram, maar dan heb je niet door hoe hoog deze is. Wij lopen echter rechtsaf naar een klein waterrad, Little Isabella. Dit lijkt een kleine versie van haar grote zus in Laxey, en het is prachtig om het rode rad in de groene omgeving te zien. Het origineel komt uit 1893, maar deze versie uit 1954.

Groudle Glen Railway

De reden dat de glen zo goed begaanbaar is, is om zoveel mogelijk mensen toegang te geven tot de Groudle Glen Railway. Waar de eerdergenoemde treinen en trammetjes bij de Isle of Man Transport Heritage Railways behoren, is Groudle Glen Railway particulier bezit. Een aantal vrijwilligers onderhouden de lijn en zorgen dat hij regelmatig open is voor toeristen. Deze zondag hebben we geluk en rijdt het treintje. Aangekomen bij het opstappunt hebben we nog meer geluk dan gedacht, we kunnen gelijk instappen.

Nadat onze tickets gecontroleerd zijn, vertrekt het treintje door de glen richting zee. Hier rijdt hij verder langs de kust naar zijn eindstation Sea Lion Rocks Station. Hier stappen we uit en gaan we genieten van een thee met scone in de Tea Room met uitzicht op zee. Voordat we de volgende trein terug pakken kijk ik nog even naar de voormalige diertuin. In de victoriaanse tijd hadden ze hier zeeleeuwen en ijsberen, nu is het een ruïne.

Groudle Glen

We pakken de trein terug naar het enige tussenstation, Lime Kiln Halt. Vanuit hier kunnen we het strand zien en lopen we terug naar het begin van het dal. Hier passeren we een houten beeld van een tovenaar en natuurlijk het beginstation van de trein. We nemen nu wat meer tijd om de enige natuurlijk kloof van het eiland te bekijken; Groudle gorge. Een adembenemende omgeving. Dat vindt ook de aalscholver die door de glen komt aanvliegen, een duik neemt, en weer vertrekt. We lopen terug via de Little Isabella naar de halte van de Manx Electric Railway. Deze nemen we terug naar Douglas, waar we het rustig aan doen in de avond. We eten aan de haven, waarna we het Coronation Concert kijken op tv.

Dag 6: Peel

Het is al dagen prima weer, ondanks dat er anders was voorspeld. Helaas moest het er dan toch eens van komen. In de regen rijden we met de bus naar Peel. Eenmaal in Peel aangekomen is het nog niet voorbij, gelukkig staat er een museum op de planning. We lopen zo snel mogelijk naar House of Manannan waar we meer gaan leren over de geschiedenis van het land.

House of Manannan

We worden in het museum rondgeleid door Manannan, de mythologische zeegod van het eiland. Hij leert ons door middel van video, scenes en voorwerpen meer over het rijke Keltische, Viking en maritieme verleden van het eiland. Het museum is erg mooi opgezet en een echte aanrader. We vermaken ons dan ook twee uur. Genoeg tijd om het buiten te laten opklaren en ons hongerig te maken. Voor lunch gaan we voor een heerlijke fish & chips aan de promenade.

Peel Castle

We hebben genoeg energie opgedaan om Peel Castle te bezoeken. Hiervoor lopen we naar het getijdeneiland St Patrick’s Isle, wat tegenwoordig gewoon met een weg te bereiken is. Het kasteel is gebouwd door de Noren in de 11^e eeuw, en daarna nog vele malen uitgebreid. Nu staan vooral nog de buitenmuren van het kasteel overeind. De gebouwen erin, waaronder een kathedraal, zijn ver geruïneerd. Toch is er genoeg over te vertellen, dat gebeurd via een audiotour door de voor ons inmiddels bekende Manannan. Vanaf het kasteel hebben we fraaie uitzichten over de stad en de zee. Helaas zien we ook de regenwolken in de verte die dichterbij komen. Op enkele druppels na houden we het echter droog.

The Leece Museum

Na het kasteel gaan we naar The Leece Museum. Een klein museum wat is opgedeeld in twee nog mini-museums. Boven in het gebouw leren we meer over de stad met objecten, foto’s en documenten die met Peel te maken hebben. Onder leren we meer over motoren en de beroemde Isle of Man TT. Na dit korte bezoekje lopen we weer terug richting de bushalte, niet voor de bus, maar voor de kerk naast de halte.

Peel Cathedral

Hier staat namelijk Peel Cathedral, de enige kathedraal van het eiland. De kerk is gebouwd tussen 1879 en 1884, maar is pas sinds 1980 een kathedraal. Het is een rustig vormgegeven kerk, met een mooie tuin. Deze is nog niet zolang geleden opnieuw ingedeeld.

Na het bezoek aan de kathedraal gaan we weer richting de promenade. De zon is doorgebroken dus het is tijd voor ijs. Hier zit Davisons Ice Cream Parlour, waarvan je ijs over het hele eiland kan kopen. En dat is geen straf! Het is heerlijk ijs.

Peel Hill

De calorieën kunnen we daarna gaan verbranden op Peel Hill. Deze heuvel ligt voorbij het kasteel en geeft hier dan ook schitterend uitzicht op. Afgeleid door dit indrukwekkend blikveld lopen we niet meer over het goede pad, waardoor we een alternatieve route lopen. We missen hierdoor Corrin’s Folly, de enorme toren zien we uiteindelijk alleen van veraf. Dit kan de pret echter niet drukken van prachtige vergezichten, schaapjes en de zon.

Na een heerlijke maaltijd bij The Creek Inn lopen we nog over de promenade. Hier worden we getrakteerd op een mooie zonsondergang voordat we weer richting Douglas gaan.

Dag 7: Douglas

Vandaag is onze laatste dag op Isle of Man. We hebben echter de laatste vlucht op de dag, waardoor we nog even kunnen genieten van dit mooie land. We verbleven afgelopen zes nachten in Douglas en hebben daardoor al wat van de stad gezien. Vandaag gaan we de stad echter beter verkennen.

We beginnen rustig aan met de koffers inpakken en een ontbijtje. We hebben om 10 uur afgesproken bij het Gaiety Theatre.

Gaiety Theatre

Normaal gesproken geven ze alleen op zaterdag rondleidingen, maar toen waren we in Castletown bij de rondleiding daar. Nadat ik het erg lief had gevraagd 😉, is er een uitzondering voor ons gemaakt. Dit theater mogen we namelijk echt niet missen. We worden dan ook binnengelaten om snel een kijkje te nemen. Normaal duurt een rondleiding in dit Victoriaanse theater 2,5 uur. En dat geloof ik graag als ons ‘kijkje’ al ruim een uur duurt. Onze ‘gids’ is dan ook één van de vaste gidsen op de zaterdag. Hij werkt hier al jaren en zelfs nu hij gepensioneerd is doet hij allerlei klusjes. Hij kent het gebouw dan ook van buiten en heeft vele mooie verhalen.

Maar niets topt het gebouw zelf, zien is geloven. Het is vermoedelijk het mooiste theater wat ik ooit heb gezien. En dan te bedenken dat ze het eind jaren 60 nog wilde slopen. Gelukkig is het van de ondergang gered. Ze hebben zelfs nog een origineel valdoek, prachtig beschilderd. En waarschijnlijk nog de enige ter wereld die werkend in een theater hangt.

Manx Museum

Heuvelop bij het theater ligt het Manx Museum in het voormalige gebouw van Noble’s Hospital. Het is dan ook een groot museum over de geschiedenis van het land. Hier komt alles samen wat we de afgelopen dagen hebben gezien, maar we leren ook wat nieuws. Zo zien we het kleinste zoogdier op aarde (opgezet), wat dus ook op het eiland Man leeft, de dwergspitsmuis. We zien ook oude opgravingen van plekken die we bezocht hebben, Keltische stenen en een Viking zwaard. Het museum vertelt daarnaast ook meer over de recentere geschiedenis, het toerisme en de TT worden niet overgeslagen. Helaas is de tijdelijke tentoonstelling over de TT nog niet open, maar er is genoeg wel te zien.

St. Thomas Church

De St. Thomas Church ligt tussen het theater en het museum in, helaas is deze nog gesloten vanwege een begrafenis en daarom besluiten we maar om eerst te genieten van een thee met scone bij een leuke thearoom in het centrum van de stad, The Tea Junction.

Na deze versnapering gaan we weer terug naar de kerk en worden hartelijk ontvangen. We krijgen een uitleg over het gebouw en de prachtige schilderingen op de muren. De kerk is gebouwd tussen 1846 en 1849 door de Manx architect Ewan Christian in vroeg Victoriaanse Gotische stijl. Van buiten hadden we niet zo’n kleurrijke kerk verwacht. De moeite waard dus om hiervoor even terug te lopen.

Douglas Promenade

Langs de promenade lopen we weer richting de haven. Zo passeren we de Bee Gees. Niet de echte natuurlijk, maar sinds 2021 staat er een standbeeld van de heren in Douglas. De gebroeders Gibb zijn dan ook eind jaren 40 in deze stad geboren.

In het water zien we Tower of Refuge. Deze keer omringd met water, waar het de vorige keer nog duidelijk op een eilandje lag. Het kasteeltje is in 1832 gebouwd voor om onderdak te bieden aan zeelieden die op het eilandje stranden. Destijds was er dan vers water en wat te eten te vinden. St Mary’s Isle, waar de Tower of Refuge op staat, ligt een beetje onhandig dicht bij de vaarroute naar de haven. Bij hoog water is het eilandje opgeslokt door de zee, maar boten lopen er dan nog wel op vast. Gelukkig is er sinds 1832 dus een oplossing voor.

Marine Drive

Waar we de vorige keer bij de vuurtoren zijn omgedraaid om weer naar de stad terug te lopen, gaan we nu door naar Marine Drive. Hier liep vroeger een trammetje, maar dat is sinds begin 20^e eeuw gesloten. De poort uit eind 19^e eeuw staat er nog wel. De weg langs de kust is nu de ideale plek voor wandelaars, de weg loopt immers dood waardoor er weinig verkeer is.

Het is ook een goede plek op wildlife te spotten. Van twee liefhebbers horen we dat we de dolfijnen net met 20 minuten hebben gemist. Erg jammer, maar een reden om nog een terug te keren naar dit eiland. Want naast dolfijnen kun je hier ook zeehonden, dwergvinvissen, bruinvissen en reuzenhaaien zien. Helaas hebben we geen enkele van alle gespot.

Afscheid

Helaas kunnen we niet veel langer turen naar de zee in de hoop om nog wat te spotten. We lopen weer terug naar de haven van Douglas in de hoop op wat warm eten. We hebben licht geluncht om zo later in de middag een goede maaltijd te nuttigen, want op het vliegveld gaat dat niet lukken.

Helaas is warm eten scoren tussen drie en vijf niet zo makkelijk. Uiteindelijk stranden we in een grote pub vlak bij het hotel. Hier komt onze gammon steak op een robot aan tafel. Nadat we nog even kunnen genieten van de zon en het uitzicht aan de promenade is het toch echt tijd om te gaan.

De busrit naar het vliegveld gaat voorspoedig. Bij de Fairy Bridge wordt ons nog vriendelijk gevraagd gedag te zeggen tegen de elfjes. De straf voor het niet doen is gelijk duidelijk op het vliegveld: vertraging!
We checken in en geven onze koffers af. De late vlucht gaat nog later. Normaal gaat het vliegveld om 21 uur dicht. Nu wordt er gewacht tot de vlucht naar London Gatwick vertrokken is.

Dag 8: Londen

In Londen slapen we vlak bij het vliegveld, hierdoor kunnen we toch nog redelijk op tijd naar bed. In de ochtend gaan we weer richting het centrum waar we onze koffers afgeven bij ons hotel vlak bij St Pancras Station.

Hampstead

Het zonnetje straalt, tijd voor een goede wandeling. We gaan naar Hampstead, een wijk in het noorden van de stad. Hier wandelen we door prachtige straten, door pittoreske steegjes en bezoeken we Burgh House. Daarna lopen we nog iets verder noordelijk naar The Hill Garden and Pergola, een prachtige tuin in Hampstead Heath.

De lucht wordt dreigender en de eerste druppels vallen al. Ook al was dit buitje van korte duur, we kiezen er toch voor om de middag binnen door te brengen. We pakken de metro richting het zuiden, waar er geen regen te bekennen is.

Natural History Museum

Omdat we de zeedieren niet op Isle of Man hebben gezien, gaan we ze maar bekijken in het Natural History Museum. Naast alle andere opgezette dieren natuurlijk. Het is een prachtig (gratis!) museum om een regenachtige middag door te brengen. Al schijnt de zon wel als we weer buiten komen.

Aan het einde van de dag gaan we weer richting het hotel, waar we in de buurt hebben gereserveerd bij Flat Iron, een biefstukrestaurantketen in Londen. Hier blikken we terug en rusten we uit van een geweldige trip.  

Dag 9: Terug naar Nederland

Helaas zit onze reis er alweer op. We hebben drie jaar moeten wachten op Isle of Man, maar het was het wachten waard. Het eiland is prachtig, het eten lekker en de mensen vriendelijk. Wat wil een mens nog meer? Ohja, mooi weer, maar dat was er meestal ook! 😁

Meer informatie

Lees hier ons verslag van de eerste twee dagen op Isle of Man met auto. Of lees meer over Isle of Man in het algemeen.

Of wil je liever meer lezen over Londen?