Gepubliceerd op 29 oktober 2019 | Laatst aangepast op 5 juli 2024
Na de lange dag van gisteren, waar we begonnen bij Smithfield Market en eindigde met de zonsondergang in The Shard, beginnen we vandaag rustig aan. Boten hebben we gisteren nog niet genoeg gezien en dus gaan we op bezoek bij de Cutty Sark in Greenwich.
De Cutty Sark is een theeklipper, een vrachtschip met zeilen, die werd gebouwd in 1869 in Dumbarton, Schotland. In 1883 ging de boot naast thee ook wol halen, dat deed die in Australië tot 1895. Het schip is prachtig gerestaureerd en kun je zelfs van onderen bekijken omdat hij omhoog wordt gehouden door een glazen/metalen constructie.
Shakespeare’s Globe Theatre
Dan maar een boot die nog wel vaart, we nemen de Sightseeing tour naar de Tower Pier. Vanaf hier lopen we richting het Shakespeare’s Globe Theatre , voor een tweede kans op een rondleiding. We hebben geluk, er zijn nog kaartjes voor de laatste tour. Na een lunchhapje gaan we weer terug naar het theater voor de tour. Gerald leidt ons op een leuke manier rond. Hij is blij met de input die hij krijgt van een dame uit Amerika: “Jullie krijgen zo veel meer extra informatie dankzij deze dame”.
Het theater is niet meer het origineel (1599), dat is opgegaan in de vlammen nadat er tijdens een voorstelling een kanon werd afgeschoten met echt vuur (1613). In 1997 opende deze versie, met heel veel sprinklers op het dak, dat als enige gebouw in Londen een rieten dak heeft. Wanneer we het theater worden uitgezet omdat de voorstelling in voorbereiding moet, is helaas de rondleiding afgelopen.
The Old Operating Theatre Museum
Het volgende theater is opvallender maar onbekender. We gaan een wenteltrapje op bij St Thomas Church, waar vroeger St Thomas Hospital was. Hier is de oudste Britse operatiezaal (1822) te bezichtigen in The Old Operating Theatre Museum . Er werden hier alleen maar vrouwen geopereerd, dit gebeurde onder het toezicht van studenten die het vak wilde leren.
Naast de operatiezaal is er ook de kruidenzolder en een collectie (ziekenhuis)instrumenten te zien. En dat allemaal op dat kleine zoldertje bovenaan die wenteltrap!
Tower Bridge
We lopen weer eens richting de Tower Bridge, al vaak gezien en een paar keer overgestoken in deze dagen, maar deze keer gaan we hem ook echt bezoeken. We kunnen gelijk de lift in die ons naar boven brengt. Daar aangekomen wordt er een film getoond over de Tower Bridge, die dit jaar zijn 125e verjaardag viert. We genieten daarna van het uitzicht vanaf de oostelijke loopbrug, waar het vooral druk is bij de glazen platen. De glazenvloer is 11 meter lang en 1,8 meter breed en bestaat uit panelen van elk 530 kilogram. Sommige mensen vertrouwen het niet, stappen er met angst omheen of met veel pijn en moeite op. Heerlijk om te zien, misschien nog wel leuker dan het uitzicht op de brug zelf.
Aan de westelijke kant is het ook druk, door een spiegel aan het plafond liggen de mensen op glazenvloer voor een selfie. Ik sla over en ga weer naar beneden om de Engine Room te bekijken. Mooi om te zien hoe stoommachines deze brug in beweging konden zetten. Raar idee dat er vroeger tachtig mensen in dienst waren van de brug om hem twintig tot dertig keer per dag open te zetten voor de boten. Nu gebeurd dit nog maar twee á drie keer per dag, helaas zien we het deze keer niet. Vanaf 1976 gebeurd dit trouwens niet meer op stoom maar via elektriciteit.
The Postal Museum
We verlaten de City of London om richting de wijk Clerkenwell te gaan, daar vinden we The Postal Museum. We zijn vooral nieuwsgierig naar de nieuwste attractie hier, de Mail Rail. Dit zit tegenover het gewone museum en we hebben geluk dat het lekker rustig is. We stappen in het treintje wat vroeger voor de post bedoeld was. Er is zo’n honderd jaar geleden een ondergronds netwerk gebouwd om de post makkelijk door Londen te vervoeren. Een soort London Undergound, maar dan iets kleiner waardoor we in een klein en smal wagentje zitten. In een rit van een kwartier leren we meer over het netwerk en de geschiedenis van de Mail Rail. We vinden het dan ook erg jammer als we weer op het platform arriveren van het museum. Hier leren we wel meer over de reden van het netwerk en mogen we de post gaan sorteren in een trein.
De Mail Rail is al een reden op zich om het museum te bezoeken, maar toch gaan we ook de rest bekijken. De post heeft een rijke geschiedenis sinds 1635, toen Charles I een postsysteem liet opzetten om privé post rond te brengen. Niet dat dit echt privé was, want het personeel bespiedde de brieven voor de koning. Oude postkoetsen, postzegels en bezorgersuniformen sieren het museum. Bij de brievenbussen proberen we te raden welke de oudste zijn. Het is in ieder geval niet de groene Penfold mailbox uit 1872-1879.
Emirates Air Line cable car
We krijgen honger en besluiten om met de metro naar de O2 Arena te gaan, daar pakken we de kabelbaan naar de overkant van de Theems. Het is niet alleen een manier om van A naar B te komen, het uitzicht is ook nog eens prachtig! Aan de noordkant van de Theems pakken we een hapje eten en zijn we alweer vlakbij ons hotel.
Foto’s Londen dag 3
Dag 4: In Koninklijke sferen
We stappen uit bij de Elizabeth Tower/Big Ben, tenminste…het is dat ik weet wat er onder al die steigers te zien moet zijn. Gelukkig hebben we hem al vaak gezien (en gehoord) en kunnen we zonder tranen door naar Westminster Abbey.
Westminster Abbey
Bij The Supreme Court is het een drukte van geweld, er zijn rechtszittingen over het schorsen van het parlement bezig. De Brexit is er nog niet door, maar het blijft de gemoederen bezig houden. Wij gaan gewoon nog even genieten van de kerk. Met behulp van een (Nederlandse) Audio guide worden we door de abdij geloodst. Langs de graven van de onbekende soldaat uit de Eerste Wereldoorlog, maar ook die van Willem III van Oranje en Hendrik III. Voor William Shakespeare is er een gedenkteken, zijn graf is in zijn geboorteplaats Stratford-upon-Avon.
Westminster Abbey is indrukwekkend, niet alleen de graven en de architectuur maar ook de tuin. Hier loop je in hartje Londen in de rust, zelfs alle toeristen uit de Abbey vinden de tuin blijkbaar niet de moeite (of kunnen het niet vinden).
Royal Mews
We blijven in Koninklijke sfeer en lopen richting Buckingham Palace. Het paleis laten we links liggen en we gaan naar de Royal Mews , waar we de Koninklijke paarden bezoeken. Er zijn slechts een paar paarden aanwezig, maar de koetsen staan te stralen, vooral de gouden staatskoets. De vergulde Gold State Coach (7m lang en 3m breed) is de grootste koets van de Royal Mews. Deze is in opdracht van George III in 1762 gemaakt en werd gebruikt bij elke kroning vanaf die van George IV in 1821. Met een gewicht van bijna vier ton heeft de koets acht paarden nodig om het te trekken en beweegt nooit sneller dan loopsnelheid.
The Guards Museum
Wij gaan met dezelfde snelheid naar Queen’s Gallery, helaas staat er een rij voor de ingang. We besluiten daarom door de lopen langs het St James Park naar The Guards Museum . Er is te veel in Londen te zien om in de rij te staan 😉. Eenmaal in het museum aangekomen leren we meer over de vijf regimenten van de Foot Guards namelijk de Grenadier, Coldstream, Scots, Irish en Welsh Guards. De collectie is in de eerste plaats bedoeld als educatief hulpmiddel om jonge gardesoldaten te helpen meer te weten te komen over hun regimentserfgoed. Maar het leert ons ook meer over het operationele leven van de soldaten, zowel in gevecht als tijdens ceremoniële taken. Mooi om te zien zijn de kleine Guards pakjes van prins Arthur, Duke of Connaught, de kleinzoon van koningin Victoria.
Churchill War Room
We verlaten de Koninklijke hoek voor een Steak pie in een pub, dat zorgt voor genoeg energie voor de rest van de middag. We gaan terug naar het St James Park, waar ook Churchill War Room aan ligt. Het was alweer enkele jaren geleden dat ik er was geweest en mijn medereiziger was er nog nooit geweest.
Het blijft een gek idee dat je zo 75 jaar terug in de tijd stapt. Churchill en zijn gevolg verlieten na de oorlog deze bunker, zette het licht uit en er is sindsdien niets veranderd. Oké, op de glazen wanden na dan, want als bezoeker mag je natuurlijk wel kijken, maar niet aanraken. Hier plande de regering tijdens de oorlog het verdere verloop daarvan, wat gelukkig uiteindelijk uitmondde in een overwinning. De inmiddels vergeelde kaarten met de uitgestippelde routes hangen er nog.
Wat wel vernieuwd is, is het Churchill Museum. Een gedeelte van het complex is geheel geweid aan deze opvallende man. Hier komen we alles over de militair/journalist/politicus te weten. Een opvallende man met een eigen willetje die het Verenigd Koninkrijk door de oorlogsjaren heen heeft gesleept. Hier staat ook de originele houten deur uit 1735 van Downing Street 10, deze is in 1991 vervangen door een explosieveilige deur.
National Gallery
Gelukkig is het nu gewoon veilig buiten en kunnen we weer verder richting Trafalgar Square. Omdat we niet naar Queen’s Gallery zijn gegaan, hebben we nog tijd voor de National Gallery . Op het plein is het druk (iedereen wil in de zon zitten), maar binnen is het goed te doen. We genieten van de schilderijen, waaronder een aantal van grootmeesters zoals Rubens, Rembrandt en Vermeer.
London Transport Museum
Misschien niet heel logisch, maar we nemen de benenwagen richting het London Transport Museum . Waar we ver terug in de tijd gaan met de hackney coach, een ‘openbare’ koets. Rond 1800 waren er 1100 vergunningen verleend aan berijders van deze koetsen die mensen in de stad rond bracht. Wilde je buiten Londen vervoerd worden? Dan was je toegewezen op de Stagecoach, deze reed tussen twee of meer stations (stages) sinds 1640.
We volgen de geschiedenis van het transport via de omnibus naar de bussen en metro’s van nu. Wat een werk is er verzet om tussen 1863 en 1884 de Circle Line onder de stad te laten rijden! Gelukkig krijgen we ook te zien hoe het tegenwoordig gaat, een stuk sneller en veiliger dan toen.
Het leuke aan het museum is dat je eindelijk de oude bussen eens in mag. Het trapje achterop beklimmen om naar andere museumbezoekers te zwaaien vanaf het bovenste dek. En dit alles staat ook nog eens in een mooi gebouw ook, een Victoriaanse bloemenmarkt in Convent Garden.
Flat iron
Na het museum gaan we Convent Garden dan ook in tot we honger krijgen. Per toeval stuitte we op Flat iron , waar de keuze niet reuze is, maar wel super goed! Hier kun je terecht voor een heerlijke biefstuk of rib-eye. We moesten even geduld hebben voordat we een plaatsje hebben, maar na de bestelling komt het eten snel en krijgen we ook nog eens een gratis ijsje! Waarom? Omdat in 1850 Carlo Gatti de luxe van ijs bereikbaar maakt voor de massa door het introduceren van de penny lick (een klein glas met een beetje ijs) in Convent Garden. Flat iron wil Gatti eren, en wij vinden dat helemaal niet erg. Gelukkig zijn de ijsjes nu wel wat groter en in een eetbaar hoorntje.
Foto’s Londen dag 4
Dag 5: Sky Garden en afscheid
Helaas moeten we vandaag alweer terug naar huis, maar gelukkig gaat de trein pas in de middag en dat betekend dat we nog even mogen genieten. Dat doen we weer op grote hoogte vanaf de Sky Garden , waarschijnlijk mijn meest favoriete gratis attractie. In een prachtige tuin op de 36e verdieping van 20 Fenchurch Street (of de Walkie Talkie) kijken we uit over Londen. We zien de gebouwen die we eerder bezochten en wellicht in de nabije toekomst weer gaan zien.
London Mithraeum Bloomsberg Space
Van de hoogte gaan we, via de London Stone, naar onder de grond. Daar vinden we overblijfselen van de Mithras tempel in de London Mithraeum Bloomsberg Space. Na het bekijken van andere overblijfselen uit de Romeinse tijd, die nu in een grote vitrine staan mogen we de tempel bezoeken. Er is om de +/- 20 minuten een ‘show’, waarbij je een plekje mag zoeken om de tempel heen. Dan gaan de lichten uit en krijg je doormiddel van nevel, licht en geluid het gevoel of je weer in de tijd van de Romeinen bent. Na een paar minuten gaan de lichten weer aan en kunnen we de opgravingen goed bekijken. Die Romeinen waren zo dom nog niet, die wisten al dat London the place to be is.
Camden Town
Voor onze laatste uurtjes Londen gaan we richting het noorden en bezoeken we Camden Town . Altijd een heerlijke plek om te zijn, al is het de laatste jaren steeds drukker en drukker geworden met toeristen. We hebben een rustige week gekozen en het is dus nog goed te doen. We genieten van de zon, de leuke stalletjes en de mensen. Ik kan toch alleen maar lachen en respect hebben voor de punkers langs de kant met het bord: ‘Help the punk get drunk’.
We geven onze laatste ponden hier uit aan kleren en souvenirtjes voordat we terug gaan naar het St Pancras station. De heimwee begint alweer als de trein Londen verlaat….tot snel!
Foto’s Londen dag 5
Janie | 2019
