Londen voor gevorderden: 5 dagen ongewoon Londen

Londen is altijd een goed idee! Daarom boekte ik, samen met een vriendin, begin dit jaar een zevendaagse trip met de boot naar de Britse hoofdstad. Eind augustus is het dan zo ver. We hebben vijf volle dagen in Londen en zijn er beiden al een aantal keren geweest, tijd dus voor de buitenwijken van de stad en de minder bekende plekken van Londen. Londen voor gevorderden, of ongewoon Londen, zeg maar.

Boot en trein naar Londen

Er zijn veel verschillende manieren om naar de stad te gaan. Wij kiezen deze keer voor de veerdienst van Stena Line van Hoek van Holland naar Harwich. We pakken de nachtovertocht, waardoor we ’s ochtends uitgeslapen in Harwich aankomen. Het is gelukkig niet druk, waardoor we zo door de security zijn. Het treinstation is naast de aankomsthal en zodoende staan we al snel op de trein te wachten. Met Greater Anglia kun je ook naar andere bestemmingen, zoals Norwich en Ipswich. Voor ons staat ons doel al vast: Liverpool Street, Londen.

We hebben een trein eerder dan verwacht, om 8:54 arriveren we al in Londen. Tijd genoeg om onze spullen bij het hotel (Premier Inn London City (Aldgate) ) weg te zetten en vandaar onze tocht door de stad te beginnen.

Dag 1: Greenwich

Onze eerste bestemming is Greenwich. Om daar te komen, stappen we eerst op de bus en daarna over op de Docklands Light Railway (DLR). Dit is een soort van metro, die verschillende punten in het oosten van de stad met elkaar verbindt. Ik vind de DLR altijd leuk, je raast tussen de hoge gebouwen door, langs de kanalen en onder de Theems door naar Greenwich.

Greenwich was vroeger een stad, maar behoort nu als wijk bij Londen. Het is de eerste plek waar veel toeristen heen gaan als ze de highlights in de stad hebben gezien. En dit is niet voor niets, het is een UNESCO Werelderfgoed-locatie waar genoeg te beleven is.

Greenwich Market

Omdat we vroeger zijn dan verwacht hebben we tijd over. We beginnen met een laat ontbijtje bij één van de vele gezellige tentjes in deze wijk. Waarna we om de hoek Greenwich Market bezoeken. Hier zijn ze nog aan het opstarten. De verschillende eettentjes staan al wel klaar, maar we hebben net ontbeten. Er zijn ook unieke souvenirtjes te koop, zoals kettinkjes met Londense beeltenissen en strikjes met de Union Jack erop. Ik weet de verleiding te weerstaan (stiekem alleen maar omdat ik meer van zilver ben dan van goud) en we lopen door.

Saint Alfege Church

Vlakbij de markt staat de Saint Alfege church, vernoemd naar Alfege. Hij was de aartsbisschop van Canterbury en is op deze plek in 1012 vermoord. Er staat al meer dan duizend jaar een kerk op deze locatie, maar de huidige kerk dateert uit de 18e eeuw. We worden hartelijk ontvangen en krijgen een informatieblad met meer informatie. We maken een rondje en ontwijken zo veel mogelijk de voorbereidingen van het concert dat hier vanavond plaatsvindt. Hierbij zal het oude orgel, wat veilig achter glas zit, vast niet worden gebruikt. Het dateert uit de 18^e eeuw, maar heeft onderdelen uit de 16^e eeuw.

Old Royal Naval College

Via de Cutty Sark, waar je een prachtig uitzicht hebt op Isle of Dogs aan de andere kant van de Theems, lopen we naar ons doel voor deze middag.

De Old Royal Naval College is zeker geen onbekende bestemming, maar toch gaan we er iets ongewoons doen. Het is oorspronkelijk gebouwd als een tehuis voor gepensioneerde zeelieden, nu is het een museum, University of Greenwich en Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance. Dankzij de prachtige Painted Hall komen hier veel toeristen. Echter is er meer te zien dan deze prachtige hal, en dat gaan we ontdekken dankzij twee tours. We beginnen in de kapel, waar we hartelijk worden ontvangen en beginnen met de eerste tour.

Secret Dome Tour

De Secret Dome Tour brengt ons naar kamers die met een gewoon ticket gesloten blijven. De ketting bij de trap wordt losgemaakt en we nemen de treden naar boven. Deze tour is twee keer per week en er mogen maar maximaal zes personen mee. We worden vergezeld door twee vrijwilligers, één gids, en één iemand die de veiligheid waarborgt en alle deuren en sloten achter ons weer dicht doet.

Wanneer we de wenteltrap omhoog lopen zien we nog wat 18^e eeuwse graffiti in het glaswerk. We gaan verdieping voor verdieping omhoog, steeds met een nieuw verhaal. Eerst zien we uit het raam de bel bij Queen Mary’s Court, hiermee konden ze de bewoners oproepen om naar de kapel te komen.

Op de volgende vloer zien we orgelpijpen liggen voor een gedeelte van een rond raam. Het orgel staat nog steeds in de kapel, maar dit zijn reserveonderdelen.

Brand

We klimmen weer wat verder omhoog om in een kamer te komen met hoge ramen. Deze ruimte is echter vrij ‘nieuw’. In 1779 brandde de toren af, gelukkig kon de rest gered worden, maar deze toren moest daarna dus hersteld worden. Gelukkig was de toren aan de andere kant bijna identiek dus hadden ze nog een voorbeeld voor de herbouw. Op de vloer liggen fragmenten van een gigantische oude preekstoel, waar een gedeelte van nog in de kapel te vinden is. Hij was met drie lagen echter te hoog om praktisch te zijn.
Een verdieping hoger zien we het uurwerk van de klokken aan de buitenkant. Mooi om te zien dat zo’n oud uurwerk nog steeds werkt.

Op de hoogste verdieping zitten we onder de houten koepel. Door de kleine ronde raampjes hebben we een prachtig uitzicht op de gebouwen van de Old Rayal Naval College en de omgeving. Na een uur ondergedompeld te zijn in de geschiedenis van de koepel (en globaal die van het hele complex) is het tijd om naar de Visitor Centre te gaan voor de volgende tour. We vertrekken alleen niet met lege handen, we krijgen een tasje met herinneringsspeld en kaart mee.

600 Years of History Tour

Waar de Secret Dome Tour een exclusief iets is, is de 600 Years of History Tour voor iedereen met een ticket, dus ook als je de koepelrondleiding hebt gevolgd. In het bezoekerscentrum krijgen we uitleg over waarom het gebouw is neergezet en worden we meegenomen in het ontwerp van de gebouwen. De Old Royal Naval College is van de hand van de beroemde architect Sir Christopher Wren (o.a. ook de St Pauls Cathedral is van hem). De bedoeling was eerst om één koepelgebouw te maken, maar de koningin wilde dat het Queen’s House zichtbaar zou blijven vanuit de Theems. De twee koepels die er nu zijn is het resultaat.

Visitor Centre

In het bezoekerscentrum staan maquettes van beide ideeën. Daarnaast kun je hier ook meer leren over het gebouwencomplex. Wij gaan echter met onze gids mee naar buiten, waar we langs de Theems naar de Old Royal Naval College lopen. Eerst gaan we naar King Charles Court. Een gedeelte van dit gebouw stond er al toen de rest nog ontworpen moest worden. Je kunt dan ook zien dat het niet helemaal gelijk is aan het gebouw ertegenover.

Langs het beeld van Charles I lopen we voorbij de bekendste gebouwen van het complex en nemen een kijkje in King William Court. Hier is een prachtig beeldhouwerk te zien, waarin het Verenigd Koninkrijk is afgebeeld. Na een goede uitleg wat alles precies betekend lopen we terug naar de Chapel en Painted Hall. Deze gebouwen zijn als enige open voor het publiek (met een ticket). De kapel hebben we natuurlijk net al bezocht, maar nu blijven we wat langer in de kapel zelf hangen. Hier mogen we nog eens de prachtige decoratie en het orgel aanschouwen.

Painted Hall

Via de gang onder het gebouw en de kegelbaan, komen we aan de andere kant. Daar zit de grootste trekpleister van dit complex: de Painted Hall. Hier zouden we weer een tour kunnen doen, via een audiogids of door een vrijwilliger. Wij kiezen er echter voor om gewoon zelf rond te kijken. Even gewoon genieten. Er is genoeg te zien in deze beschilderde hal. Het koste Sir James Thornhill maar liefst 19 jaar om de meer dan 200 karakters op het plafond en de wanden van deze ruimte te schilderen. Dus het bekijken er van kan ook wel even duren…

Queen’s House

Als we toch in Greenwich zijn wil ik toch ook weer eens naar Queen’s House . Hier is diverse kunst te zien, van schepen tot het koningshuis, vereeuwigd op doek. Ook het gebouw op zich is een kunstwerk. De plafonds zijn vaak prachtig bewerkt, één kamer heeft ook een indrukwekkend beschilderd plafond. Het bekendste plekje van het huis is echter de Tulip Stairs, een prachtige wenteltrap met blauwe railing. Als we tussen de selfies van andere bezoekers door onze foto’s hebben kunnen maken, gaan we weer verder op pad.

O2

Met de bus gaan we namelijk richting de O2 Arena. Er is een concert vanavond dus het is gezellig druk. Wij komen echter niet voor de muziek, maar wij willen de evenementenhal op. Voordat het zover is, gaan we er echter eerst in. Binnen zijn verschillende winkels, maar ook restaurants. Vanwege veiligheidsredenen moeten onze tassen eerst door de controle, maar dat is zo gepiept. We vinden daarna een plekje in de pub voor wat te eten. We moeten immers een goede bodem hebben.

Up at the O2

We hadden een zonsondergangsklim geboekt. Helaas hebben de weergoden deze boeking gemist en is het bewolkt en soms zelfs een beetje regenachtig. We zijn te vroeg bij de Up at the O2 desk, die net aan de buitenkant van de O2 zit, en kunnen een klimsessie eerder meepakken. Geen reden om dat niet te doen, dus wij sluiten bij een groep eerder aan.

Na een video met veiligheidsinstructies, mogen we onze klimkleding aan gaan doen. Er zijn speciale klimschoenen mocht je geen goed profiel hebben. Omdat het soms wat glad is door de neerslag krijgt nu bijna iedereen het advies om van schoenen te wisselen…. Sh*t, wat is ook alweer mijn Engelse schoenmaat? Na een keer wisselen (ze vallen groot uit!) krijg ik ook nog een klimjas. Hier zitten goede zakken met ritsen in, waardoor ik mijn telefoon mee naar boven mag nemen. Ook is het fijn om boven wat warmere kleding aan te hebben dan een shirt, het is daar immers wat kouder. We krijgen ook een harnas mee, zodat we veilig naar boven kunnen.

De klim

Onze gids Mel neemt ons mee naar buiten, waar we een duidelijke uitleg krijgen over hoe het harnas aan moet. Na een laatste check gaan we het trappetje op naar het dak. Mel is heerlijk enthousiast en heeft duidelijk plezier in haar werk. Maar wie zou dat niet hebben als je een aantal keer per dag naar boven mag? Na een korte en duidelijke uitleg mogen we naar boven. Mijn reisgezelschap mag als eerste en ik volg. Het uitzicht wordt steeds indrukwekkender en we krijgen de slag goed te pakken hoe we met het veiligheidssysteem naar boven moeten. We lopen dan ook snel voor op de rest van de groep, maar wachten netjes tot Mel ons het sein geeft dat we weer verder mogen.

Het uitzicht

Boven is een rustmomentje en mogen de telefoons uit de zakken. Van een zonsondergang is alleen sprake achter de wolken, maar toch is het mooi. We zien langzaam de lichtjes aangaan in de gebouwen om ons heen. Het is jammer dat je het centrum van de stad niet ziet door de wolkenkrabbers op Isle of Dogs, maar we zien wel andere bekende gebouwen zoals de Old Royal Naval College.

Na de benodigde foto’s is het weer tijd om naar beneden te gaan. Vanachter de wolkenkrabbers vang ik een glimp op van de Gherkin (toch wel een favoriet van me). Het laatste stukje is steil, maar Mel geeft het advies om er achteruit af te gaan. We lijken wel net echte bergbeklimmers. Veilig op de grond is het tijd om de klimkleding en benodigdheden weer in te leveren tegen onze eigen spullen.

Met deze toffe ervaring rijker gaan we richting het hotel. Het was een lange en mooie dag, tijd om weer wat energie op te sparen voor de volgende.

Dag 2: Hampton Court Palace & Kingston

Vandaag pakken we de metro en trein naar de andere kant van Londen. We zijn op tijd bij Hampton Court Palace, waardoor we nog even wat foto’s kunnen maken in, het net over de Theems gelegen, East Molesey. Dit is officieel geen Londen meer, de grens ligt hier in de rivier, East Molesey ligt in het graafschap Surrey. Maar de meeste bezoekers komen toch voor het Londense gedeelte. Want Hampton Court Palace is zeker geen onbekende attractie, maar wel eentje waar je een dag voor moet uittrekken, en dus niet zo snel op je eerste stedentrip naar Londen zal doen.

Hampton Court Palace

Kardinaal Wolsey begint in de 16^e eeuw met de bouw van dit paleis aan de Theems, maar het trok al snel de aandacht van Hendrik VIII. Hij maakte het Tudor-paleis zijn eigen, en het gebouw heeft al zijn zes de vrouwen mogen ontvangen. Natuurlijk zijn er in die tijd ook grote feesten gehouden. Hiervoor was een grote keuken nodig, en dat is precies de plek waar de (Nederlandse!) audiogids zijn verhaal begint. Deze hebben we (gratis bij je ticket) opgehaald in het winkeltje aan Base Court, het plein achter de eerste grootse poort. 

Wanneer we het gangetje instappen naar de keuken, komen we via een binnenplaats daar aan. Het lijkt of we een stap terug in de tijd hebben gedaan. Alles is zeer goed bewaard gebleven en zo dwalen we door de vertrekken waar het personeel van Hendrik VIII altijd druk bezig geweest moet zijn.

Henry’s VIII Apartments

Dan is het tijd om de volgende poort door te stappen en de trappen op naar Henry’s VIII Apartments. De audiogids is ideaal, we worden door alle kamers geleid, de één nog indrukwekkender dan de ander. De grote hal heeft een gigantisch houten plafond. In een hoekje is nog een aandenken aan Anna Boleyn in het houtsnijwerk. Aan de muren hangen prachtige tapijten. Hier moeten heel wat feestjes gegeven zijn.

We gaan verder door de gangen, waar gewone mensen de koning konden ontmoeten (als ze geluk hadden). Er is ook een kapel in de appartementen. Dit is de enige ruimte waar niet gefotografeerd mag worden, ook omdat hier de kroon van Henry VIII staat. Het is jammer dat ze de kapel net tijdens ons bezoek aan het renoveren zijn, maar helaas moet dat ook wel eens gebeuren. Tussen de steigers door zien we zeker wel genoeg om te concluderen dat dit een prachtige kapel is!

Georgian Story

We gooien roet in de logische route als we bij de prachtige Queen’s staircase niet naar beneden gaan richting William’s III’s appartementen, maar boven gewoon de Georgian Story binnen lopen. De kamers zijn leger, subtieler met kleine barokke kunstwerkjes op het plafond of bij de open haard.

Het is duidelijk een andere periode. Na de dood van koningin Anne in 1714 besteeg George I de troon. De Georgians, afkomstig uit Duitsland, brachten een nieuwe stijl en smaak naar het Engelse hof. Hampton Court Palace werd met grote feesten het middelpunt van de aandacht. Er moest dus genoeg ruimte zijn voor het feestende publiek. Ook hier zijn er (slaap)kamers waarbij de muren en plafonds prachtig beschilderd zijn.

William III’s Apartments

Van de 18e eeuw gaan we weer terug naar eind 17^e eeuw, toen de Nederlandse William III en zijn Mary II de troon bestegen. Zij gaven Sir Christopher Wren de opdracht een elegant nieuw barok paleis te bouwen. Het is net een tijdreis als we het beschilderde trappenhuis binnen stappen, beschilderd door Antonio Verrio.

We zien de indrukwekkende King’s Guard Chamber met alle wapens aan de muur, klaar om eventueel nog gebruikt te worden. We lopen door het paleis alsof we of audiëntie mogen bij de koning, waarbij we steeds dichter bij zijn privé vertrekken komen. Hij had een prachtig uitzicht over de tuin. En waar de ‘publieke’ ruimtes groots zijn, zijn de eigen kamers gezellig en knus.

Alle royals vertrokken in 1737 uit het paleis. Hampton Court Palace werd het thuis van verarmde aristocraten. Koningin Victoria opende het paleis echter in 1838 voor het publiek, waarvoor we haar nog steeds dankbaar zijn.

Tuinen

Als we alle (opengestelde) kamers in het paleis hebben ontdekt gaan we de tuinen in. De Great Fountain Garden is gesloten vanwege een foodfestival wat morgen begint, maar de mooiste tuinen zijn gewoon open. Het weer is heerlijk en we struinen dan ook van de grootse The Privy Garden naar de kleinere The Pond Garden en Knot Garden. Voor de andere tuinen gaan we weer door de binnenpleinen en poorten van het paleis. We gaan bij de Rose Garden weer het terrein op en besluiten eerst eens wat te gaan eten. Gelukkig is er een prima restaurant in de tuinen, waar je zelfs warm kunt eten. Wij kiezen echter voor een broodje en eten dat op het terras in het zonnetje op.

In The Kitchen Garden kunnen we zien waar de ingrediënten vandaag kwamen voor de grootse feesten die in het paleis gehouden zijn. Voor de Magic Garden zijn we helaas te oud, want dit is het terrein voor kinderen om zich helemaal uit te leven. We wandelen daarom maar door The Wilderness, waarna we ook maar de Maze (doolhof) overslaan. Stel je voor dat we er niet meer uitkomen! We zijn al zo’n vijf uur zoet geweest in Hampton Court Palace, tijd om verder te gaan.

Kingston upon Thames

We nemen de bus naar Kingston upon Thames, waar we in nog geen kwartier zijn. Het is daardoor goed te combineren met een bezoek aan Hampton Court Palace. Het is druk in het marktstadje, het is vrijdag, maar er is veel winkelend publiek. Wij komen echter niet om te shoppen, maar vanwege de rijke historie van Kingston.

Clattern Bridge

We lopen via de kerk (die helaas net sluit), en de oude markt (met fantastisch mooie gebouwen), naar de Clattern Bridge. Dit is een van de oudste voetgangersbruggen van Surrey en gaat over de Hogsmill River. Hij dateert uit de 13e eeuw. Het vakwerkhuis naast de brug, waar de rivier ook gedeeltelijk onderdoor loopt, maakt het plaatje wel af.

Coronation Stone

Aan de andere kant van de brug staat de Coronation Stone, een oude steen waarvan wordt verondersteld dat deze is gebruikt voor de kroning van verschillende West-Saksische koningen. Hij zou gebruikt zijn tussen de 9e en 10e eeuw en daarmee de oudste kroningssteen in Engeland. De steen is opzich niet indrukwekkend, maar deze geschiedenis wel.

Out of Order

We lopen langs het centrum en wat streetart naar de volgende stop. Het kunstwerk Out of Order van de Schotse David Mach staat hier sinds 1989. Het is inmiddels een populaire Instagram locatie, maar ver voor die tijd al op deze locatie te vinden. De twaalf bekende rode telefooncellen die als dominostenen op elkaar vallen trekt makkelijk de aandacht. Als we aankomen staan er ook regelmatig mensen te poseren bij de telefooncellen die in 2019 nog een nieuw likje verf kregen. Nadat we tussendoor ook wat foto’s zonder poserende mensen hebben kunnen maken gaan we weer richting het station, wat hier vlakbij is.

Battersea Power Station

We pakken namelijk de trein en daarna de bus naar Battersea, een wijk in Londen waar nog niet heel lang geleden Battersea Power Station is geopend. Een mooie link met onze vorige bezienswaardigheid, want de rode telefooncellen en deze voormalige kolencentrale is door dezelfde man ontworpen: Sir Giles Gilbert Scott.

Op deze locatie stonden in 1955 twee identieke centrales, maar de oudste (uit 1935) is in 1975 gesloopt. De kolencentrale sloot zijn deuren in 1983, waarna het lang leeg heeft gestaan. In 2012 is het opgekocht om er een commercieel doel aan te geven. Pas in oktober 2022 opende het zijn deuren voor het publiek. Nu zitten er winkels en restaurants. Ook is het mogelijk om met een lift door een van de schoorstenen omhoog te gaan.

Eet- en drinkgelegenheden

Wij slaan deze lift echter over, te duur en te kort (binnen 10 minuten sta je weer buiten). Wij besluiten buiten rond te kijken. We drinken een drankje bij Battersea Brewery waarna we van het uitzicht over de Theems genieten. Na nog een rondje langs de winkeltjes gaan we vlakbij de brouwerij ramensoep eten. Wanneer we klaar zijn is het inmiddels al schemerig. We lopen via de zijkant van Battersea Park naar de bus, het park bewaren we maar voor een keer overdag. De bus en de metro brengen ons weer terug naar het hotel.

Dag 3: Westminster & Tower Bridge omgeving

De volgende dag gaan we twee bekende omgevingen verkennen, maar wel op een ongewone manier. We pakken ’s ochtends de metro naar Westminster, waarschijnlijk het meest toeristische gedeelte van de stad. Er zijn hier echter ook nog rustige plekken. Vandaag is het sowieso niet heel druk, het weer gaat van miezer naar regen en weer terug.

Wij zijn op tijd bij de Houses of Parliament waardoor we nog tijd hebben om een rondje te maken over Parliament Square Garden met al zijn beroemde standbeelden. Om iets voor negenen is het toch wel tijd om naar het parlement te gaan, waar we eerst door de security moeten.

Speaker’s House Tour

Om kwart over negen begint namelijk onze eerste tour hier. Deze keer niet de bekende rondleiding door het parlementsgedeelte, maar de uniekere Speaker’s House Tour . Deze rondleiding is alleen mogelijk wanneer de voorzitter niet aan het werk is, zoals nu tijdens het zomerreces. Het is een kleine groep, waardoor het nodig is om op tijd je kaartje te bestellen.

Westminster Hall

We mogen wachten in Westminster Hall, het oudste gedeelte (1097) van het parlementsgebouw. Dit is namelijk het enige gedeelte wat niet is afgebrand in de grote brand van 1834. Na deze brand kwam het prachtige idee van het gebouw wat er nu staat tot stand. Gelukkig is het oude gedeelte nog bewaard gebleven.

De grootse hal heeft nog een houten dak, gesteund door 26 engelen, en 6 verschillende beelden van koningen. Ook het persoonlijke embleem van Richard II, het witte hert, is op verschillende plekken te zien, net zoals de Engelse leeuw.

State Apartments of Speaker’s House

Wanneer de tour begint moeten we even via buiten, de appartementen zijn naast de Elizabeth Tower. De entree voelt al luxe aan. Naast de deur zitten prachtige glas-in-loodramen met Britse symbolen. Wanneer we binnen komen zien we de prachtige gang, de enige locatie waar we foto’s mogen maken, maar dat is pas na de rondleiding.

We gaan de trap op en kunnen ons vergapen aan de grote schilderijen van voormalige voorzitters. Onze gids begint te vertellen over de geschiedenis van de appartementen. Dat deze zijn gekomen na de brand, maar wel als laatste klaar waren. Er zijn inmiddels 18 voorzitters geweest die hier hebben gewoond. Henry Addington was in 1795 de eerste.

Studiekamer

Als we de trap op zijn gelopen slaan we rechtsaf een soort kloostergang in, hier liggen de kamers die we gaan bezoeken aan. De privé kamers bevinden zich een verdieping hoger. We beginnen bij de studiekamer, een indrukwekkende kamer met grote tafel. Het heeft een prachtig uitzicht over de Theems, hier zou ik ook wel kunnen werken. Hier staan ook wat cadeaus die de huidige voorzitter, Sir Lindsay Harvey Hoyle, heeft gehad. Zo zien we een helm die hij heeft gehad van de Oekraïense president Zelensky. Mij valt gelijk de twee schilderijtjes van katten op, die blijken van zijn dochter te komen.

Voorzitters

De volgende twee kamers zijn wat kleiner, maar wel weer prachtig. In de The Crimson Drawing Room hangt een rode zijde behang. Aan de muren zien we de verschillende voorzitters, onder deze schilderijen staan de schilden van de voorzitters. Het zorgt voor unieke ruimtes, die nog steeds veranderen als er weer een nieuwe voorzitter komt. In de The Corner Drawing Room hangen de meest recente voorzitters, zoals John Bercow (bekend vanwege zijn opvallende manier van vragen om ‘Order! Order!’). Ook de enige vrouwelijke voorzitter, Betty Boothroyd, hangt hier.

Eet- en slaapkamer

Hierna komen we in de indrukwekkende State Dining Room, waar de tafel gedekt staat met prachtig zilverwerk. Het plafond is gedecoreerd met beschilderde panelen. Ook de slaapkamer heeft deze, maar dan in een ander motief. Ook staat er een indrukwekkend hemelbed. Hoe mooi hij ook is, hij schijnt verschrikkelijk te slapen. Koning Charles was dan ook zo slim om het aanbod om daar te slapen voor zijn kroning af te slaan.

De gids is erg kundig en weet ons veel te vertellen over verschillende voorzitters en de ruimtes. We lopen na de slaapkamer de trap weer af, waarna we weer in de hal uitkomen. Hier mag de camera uit de tas, en kunnen we de prachtige details van de hal vastleggen. Als herinnering aan alle mooie dingen in de state appartments.

St Margaret’s Church

Na ons bezoekje aan de Speaker’s House gaan we weer naar buiten. Het regent dus we lopen snel naar onze volgende stop: de St Margaret’s Church. Deze kerk ligt tegen Westminster Abbey aan en wordt daardoor vaak overgeslagen. We moeten ons tussen de toeristen die voor de abdij komen doorwurmen, maar uiteindelijk staan we droog in het kleinere kerkje.

Tussen 1486 en 1523 is de kerk in zijn huidige vorm herbouwd en sinds de 17^e eeuw is het de parochiekerk van het Britse Lagerhuis. Opvallend is dat o.a. Samuel Pepys en Winston Churchill op deze locatie trouwden. Er zijn veel kleine beeldjes en plaquettes te zien. Het oostelijke raam is Vlaams gebrandschilderd glas, nog uit 1509. Het is gemaakt om de verloving van Catherine van Aragon met Henry VIII te vieren.

Voor onze volgende tour begint willen we nog even wat eten, we trekken weer een sprintje terug naar Palace of Westminster, waar we de lunch nuttigen in het café naast Westminster Hall.

Big Ben Tour

We hebben namelijk nog een tour in het parlementsgebouw, de Big Ben Tour. We hebben het geluk gehad dat we twee tickets konden boeken voor deze zeer populaire rondleiding door de Elizabeth Tower. Het is waarschijnlijk de bekendste klokkentoren van de wereld en wij mogen de trappen naar boven zo gaan beklimmen. Hiervoor moeten we alleen eerst onze spullen in een kluisje doen in Westminster Hall. Telefoon en camera zijn zwaar verboden.

Nadat we de spullen weg hebben gelegd gaan we weer dezelfde kant op als deze ochtend, deze keer gaan we echter door een andere deur naar binnen. Het is de enige deur die toegang geeft tot de Elizabeth Tower. We zien dan ook gelijk het trappenhuis, maar gaan eerst naar een expositieruimte. Hier krijgen we wat meer informatie over de bouw van de toren na de brand.

Elizabeth Tower

We beklimmen de 334 treden van de toren langzaam. We stoppen regelmatig op de verschillende verdiepingen, en steeds vertelt onze gids David iets meer van de bouw, de renovatie, het klokmechanisme en natuurlijk de bellen. We krijgen o.a. de oude hamer te zien, die de eerste versie van Big Ben kapot sloeg, waarna ze een hamer maakten met minder gewicht.

Klokmechanisme

Om half twee staan we bij de deur naar de ruimte van het klokkenmechanisme. De enige plek waar je het mechanisme en de bellen kan horen. En ja hoor, we horen beide duidelijk hun werk doen. Dan stappen we de ruimte in. Er komt een uitgebreide uitleg over hoe dit uurwerk uit de Victoriaanse tijd (1854) nog steeds werkt. Al moest het wel gerepareerd worden nadat het in 1976 uit elkaar geknald was. De foto van de ravage krijgen we later te zien. David verzekert ons dat het niet nog eens kan gebeuren door extra veiligheidsmaatregelingen.

Om kwart voor twee kunnen we het mechanisme in werking zien. Indrukwekkend dat dit oude mechanisme nog steeds werkt. De penny’s op het mechanisme om alles in balans te houden waren ook echt aanwezig, al was het alleen maar om de mythe in stand te houden.

Big Ben

En dan is het zo ver, we mogen naar boven. We komen in een open ruimte met een prachtig uitzicht over Londen en op het klokkenspel. De bekendste klok is natuurlijk de Big Ben. We zien de beschadiging aan de klok, waardoor deze een ‘flat E’ toon geeft. We merken op dat er geen duiven in de toren zitten. Weggejaagd door een valk, die daar af en toe speciaal voor wordt ingevlogen.

Om twee uur is het zo ver. De eerder gekregen oordopjes kunnen in en de ellenboog tegen het ijzerwerk. Dit was een tip om de vibratie van de klokken beter te voelen. Dan gaat alles in werking, eerst de kleine klokken en dan twee keer de Big Ben. Wat een magisch moment! De Big Ben van zo dichtbij, met op de achtergrond het uitzicht over Londen. Ik zou deze tour wel vaker willen doen!

Wijzerplaten

Dan dalen we af naar de wijzerplaten, waar een gangetje achter door loopt. De platen zijn van matglas, de huidige versie gemaakt in Duitsland. In een wijzerplaat zitten maar liefst 224 stukjes glas, waardoor we de nummers kunnen zien. Ik sta recht achter de zes, een gek idee, en iets waar ik elke keer als ik de klokkentoren nog ga zien aan zal denken. We krijgen verdere uitleg over de belichting van de klokken en dan is het echt tijd om afscheid te nemen.

We dalen de trappen weer af en nemen afscheid van onze gids David in de Westminster Hall. Een van de bekendste gebouwen van Londen heeft zich van een andere kant laten zien. Alle twee de tours waren echt uniek en zeer de moeite waard.

Jewel Tower

Voor onze volgende stop hoeven we niet ver. Het is het enige andere gebouw van het Palace of Westminster wat de brand van 1834 heeft overleefd. Het is rond 1365 gebouwd om de schatten van Edward III te huisvesten. Het stond ook wel bekend als de ‘Privy Wardrobe’ van de koning. We worden hartelijk ontvangen en beginnen boven in de kleine toren.

De Jewel Tower kent drie verdiepingen. Bovenin zien we een schaalmodel van hoe het paleis er vroeger heeft uitgezien. Het moet echt indrukwekkend geweest zijn. Al is het nieuwe Victoriaanse ‘paleis’ dat ook. Er zijn hier nog oude stukken uit de tijd te zien dat het paleis nog als zodanig in gebruik was.

Via de oude deur dalen we een verdieping naar beneden. Hier leren we meer over de belangrijke papieren die hier ooit bewaard zijn gebleven. We stappen in het kantoor van griffier uit de 18e eeuw. Onderin is een kruisribgewelf uit de 14^e eeuw te zien en nog een cafeetje. Helaas zijn alle plekken bezet waardoor we besluiten door te lopen.

Theems wandeling

We lopen verder langs de Theems, waar we het prachtige Millbank House aanschouwen. Hier is tegenwoordig Lords Human Resources Office in gevestigd. Het complex is vooral opvallend doordat de ramen niet op gelijke hoogte zitten. Ik ben erg benieuwd hoe dit er van binnen uit ziet.

We lopen door de Victoria Tower Gardens, waar het Buxton Memorial staat ingepakt. Het is een herdenkings- en drinkfontein die de bevrijding van slaven in het Britse Rijk in 1834 herdenkt. We steken de Theems via Lambeth Bridge over.

Aan de overkant hopen we een drankje te doen bij het Garden Museum. Helaas is het vandaag wegens een bijeenkomst vroeg gesloten. Dan lopen we maar weer verder. Langs Lambeth Palace en de indrukwekkende herdenkingsmuur voor de slachtoffers van Covid. De muur heeft duizenden hartjes, de meeste met naam. Het was een zware tijd voor het Verenigd Koninkrijk, deze muur gaf een klein beetje troost.

Leake Street Arches

Via de London Eye lopen we naar Waterloo Station. Onder het station loopt namelijk Leake Street. Het is met 300 meter lengte de grootste legale graffiti muur van de stad. We zien er kunstenaars aan het werk en ook oudere werken. Er zitten indrukwekkende kunstwerken bij. Alles is al bedekt, graffitiartiesten moeten dus over een oud werk heen iets nieuws creëren. Dit zorgt ervoor dat de straat continue veranderd.

Bij het station pakken we de bus naar een plek stuk oostelijker, maar weer niet ver van de Theems.

Beer Mile

De Beer Mile bestaat uit meerdere kleine tentjes in de bogen van een treinviaduct aan Druid Street en Enid Street. De meeste schenken bier, maar er is ook een wijnbar. Het is erg druk op deze zaterdagmiddag. Bij Mash Paddle Brewery gaan we zitten voor een drankje. Hierna lopen we terug naar de Tower Bridge, waar deze straat vlakbij is. Tussendoor schuilen we nog even voor een plensbui. Het was opgeklaard, maar deze moest er blijkbaar toch nog even uit. Vlakbij de brug strijken we neer bij The Raven voor een hapje eten, het wordt een heerlijke Fish & Chips.

Tower Bridge

Na het eten is het zonnetje toch echt doorgebroken. Het is genieten van een prachtige zonsondergang bij de Tower Bridge. Ondanks dat ik deze al tientallen keren heb gezien blijft het een indrukwekkend bouwwerk. Vooral tijdens een kleurrijke zonsondergang.

Ceremony of the Keys

Als de zon echt helemaal onder is, is het tijd om naar de Tower of London te gaan. Toeristen zijn niet meer welkom, behalve als je een ticket hebt voor Ceremony of the Keys. Om half tien gaat het hek open voor de gezegenden die een ticket hebben gescoord. Wij hebben het geluk dat we die tickets ook hebben kunnen bemachtigen. Duur zijn ze niet (slechts vijf pond), maar exclusief dus wel.

We worden welkom geheten door een Yeoman Warder. Hij legt in het kort de geschiedenis uit van de Tower en de ceremonie. Het is een traditie die al 700 jaar terug gaat en nog steeds elke dag wordt gehouden. Tijdens de ceremonie mag je geen foto’s en video’s maken. Niet erg, want zo kun je volop genieten van het indrukwekkende schouwspel.

De ceremonie

Tijdens de ceremonie komt de Chief Yeoman Warder met de sleutels en een lantaarn naar de boog van de Bloody Tower voor me. Dan zie ik rechts een soldaat zijn wapen pakken en schreeuwt ‘Halt, who comes there?’. De Chief Yeoman Warder antwoordt: ‘The keys’. ‘Whose keys?’ ‘King Charles’ keys.’ ‘Pass then, all’s well.’. Dan loopt hij door naar onder de poort, hier staan vier soldaten hem op te wachten. Hij geeft de lantaarn over aan de enige soldaat die niet bewapend is. Samen lopen ze naar de poorten van de Tower. Die doen ze beide op slot waarna ze terugkeren.

Dan mogen we meelopen en staan we naast de White Tower. We hebben een mooi plekje vooraan waardoor we goed zicht hebben op de marcherende soldaten. Als de klok tien uur slaat, neemt de Chief Yeoman Warder zijn hoed af en zegt ‘God preserve King Charles’. De bewakers antwoorden ‘Amen’ waarna een van de bewakers ‘The Last Post’ op de trompet blaast. Het lijkt niet altijd even zuiver, maar het geeft me kippenvel. Ik sta naast The White Tower in hartje Londen, in het donker en het is muisstil buiten de trompet om.

Naar buiten

Na afloop mogen we nog wat foto’s maken bij de White Tower en van onze gids deze avond. Ook is er tijd voor wat vragen. Iemand is toch wel nieuwsgierig hoe we weer naar buiten kunnen nu de poorten op slot zijn. Gelukkig blijven de Yeoman Warders niet zitten met ons. Er zitten in de poorten namelijk nog kleine deurtjes… zo kunnen we toch nog terug naar ons hotel.

Dag 4: Richmond en de ondergrondse

Deze ochtend willen we, na een ontbijtje bij PRET, de District Line pakken naar het einde van de route. Aldgate East is echter dicht…personeelsproblemen blijkt via internet. We lopen dan maar naar Tower Hill, waar we alsnog de metro kunnen pakken naar Richmond.

Lime fietsen

Eenmaal in Richmond kunnen we de bus pakken, maar we hebben gekozen voor een ander vervoersmiddel: de fiets! In Londen zijn verschillende fietsverhuurders. Van fysieke winkels tot de e-bikes die je op straat vindt. Hier staan Lime fietsen, die we via de app kunnen ontgrendelen. Op de fiets word ik naar voren afgevuurd…toch even wennen, dat elektrisch fietsen. Maar al snel crossen we door de straten van Richmond, steken de Theems over en komen zo in de wijk Twickenham, hier volgen we de rivier naar onze eerste stop.

Marble Hill House

Vanaf de oevers van de Theems zien we, achter een enorm gazon, een groot wit huis. We zetten de fiets weg en lopen het laatste stukje. Marble Hill House is net open en we zijn dan ook de eerste bezoekers. We worden hartelijk welkom geheten bij de receptie. We hadden de gratis tickets online al geregeld, en kunnen dus zo doorlopen.

In de eerste ruimte krijgen we doormiddel van een video uitleg over het huis en zijn geschiedenis. We maken kennis met Henrietta Howard, de eigenaresse van dit huis. Het huis is in 1720 speciaal voor haar gebouwd als toevluchtsoord van het hofleven. Ze was de maîtresse van koning George II, toen nog prins van Wales. Het huis en landgoed is in 1902 door een wet van het parlement gered van grootschalige verbouwingen. Het ligt namelijk in het beroemde uitzicht vanaf Richmond Hill, wat sindsdien beschermd is.

Georgiaanse vrouwen kamers

Het huis is prachtig en in iedere kamer staat een vrijwilliger die ons meer vertelt over de die ruimte. Opvallend zijn de twee voordeuren, één voor mensen die over de weg kwamen en één voor diegene die over de Theems kwamen. Daarnaast valt ook het behang op in de eetkamer, zeer vrouwelijk. Het is duidelijk dat hier een dame met smaak alleen woonde.

Het is een mooi compact huis. Ik zou er wel willen wonen, maar helaas denk ik dat English Heritage dat niet toelaat. In de slaapkamer zien we nog het gehoorapparaat van Henrietta Howard. Die apparaten zien er tegenwoordig wel wat kleiner uit. Ze was zeer slechthorend waardoor ze deze nodig had. Hierdoor had ze in die tijd geen makkelijk leven. Daar had ik dan toch weer niet zo graag mee geruild.

Na ons bezoek springen we weer op de fiets naar het volgende huis. We volgen de Theems en wijken er dan iets van af voor Strawberry Hill House.

Strawberry Hill House

Als we afstappen en voorbij de parkeerplaats lopen valt het huis uit de tweede helft van de 18^e eeuw gelijk op. Waar Marble Hill het perfecte voorbeeld is voor een Georgiaans huis, is Strawberry Hill dat voor een sprookjeshuis. Het Georgiaanse gothic huis van schrijver Horace Walpole lijkt net een klein kasteeltje. We stappen binnen via het winkeltje en krijgen de plattegrond mee van het huis zodat we op ontdekkingstocht kunnen.

Walpole gebruikte Strawberry Hill House als zijn toevluchtsoord, waar hij kon schrijven, lezen en zijn uitgebreide kunstcollectie bewonderen. De bibliotheek is dan ook indrukwekkend, al zijn de boeken niet meer de originele van Horace Walpole. Het huis was vaak het toneel van feestjes, die uitbundig geweest moeten zijn.

Indrukwekkend

Het gebouw is in verschillende stadia gebouwd, steeds een stukje groter. We bezoeken eerst de kamers rondom het trappengat. De meeste kamers hebben prachtig beschilderde ramen, stuk voor stuk de moeite waard om beter te bekijken. De vrijwilligers die in het gebouw rondlopen vertellen ons meer over het leven in de kamers die we bezoeken. Dan dwalen we op de eerste verdieping af naar de aanbouw.

Als we de galerij inlopen weten we niet waar we kijken moeten. Hoe mooi kan een gang zijn. Hiervoor zagen we al mooie plafonds, maar dit is een kunstwerk. Van het indrukwekkende waaiergewelf gaat de aandacht naar de nissen, waar plaats is voor kunstwerken. Ook de Tribune, een apart gevormd kamertje wat aan de galerij grenst, heeft een plafond waar je langer naar wil staren.

Lunch

Wanneer ik me weet los te trekken van deze prachtige kamers zoeken we een tafeltje op het terras van het café. Het is heerlijk weer en een broodje naar binnen werken met uitzicht op de tuin van Strawberry Hill House is zeker geen straf.

Pondje

Na de lunch pakken we de fiets weer op en gaan we terug naar de Theems. Bij Marble Hill House gaat namelijk de Hammerton’s Ferry naar de overkant. Het klinkt als heel wat, maar het kleine bootje is binnen no time aan de overkant. De hond van de eigenaar is duidelijk blij met de baas zijn werk, die geniet volop van het zonnetje en het op en neer wiegen. Ondanks de duur van het vaartochtje is het een leuke ervaring en de paar pond zeker waard. Het scheelt namelijk enorm omfietsen naar Ham House, wat hier precies aan de overkant ligt.

Ham House and Garden

Het is Bank Holiday weekend, waar ik in de vorige huizen weinig van gemerkt heb. Bij Ham House is het echter een stuk drukker. Het statige 17^e-eeuwse huis is ook een stuk groter dan de vorige huizen, dus kan ook een grotere toestroom aan. Ham House is de creatie van de hertog en hertogin van Lauderdale.

We lopen over het grindpad naar de voordeur, in de nissen van de muren langs het pad staan allerlei beelden. Het ziet er indrukwekkend uit. Net zoals als we binnenkomen. We staan gelijk in de grote hal die twee verdiepingen hoog gaat. Aan de muren hangen schilderijen en kunstwerken. Dit is duidelijk een ruimte waarmee ze hun gasten wilden imponeren, wat nog steeds gebeurd.

Langzaam dwalen we door het huis, wat niet helemaal is opengesteld. Het bevat nog de originele meubels (zoals een opvallende ligstoel) en kunstwerken van 400 jaar geleden. De objecten zijn een verzameling van spullen uit de hele wereld, zoals een Chinese theepot.

Tuinen

Via de kelder waar we de bierkelder, keuken en unieke badkamer kunnen zien, lopen we de tuinen in. Er zijn verschillende tuinen, waarbij het uitzicht op het huis vaak aanwezig blijft. Het weer is heerlijk en het is dan ook druk op het terras bij het café. We dwalen wat door de tuinen voordat we weer op pad moeten.

Richmond Thames Path

We zoeken twee fietsen in de buurt en gaan weer terug naar het station van Richmond. Hoe graag we ook Richmond verder hadden willen ontdekken, de tour die we in hartje Londen gaan doen kon alleen nog maar op deze namiddag.

Als we langs de Theems terugfietsen hebben we pas door hoe druk het hier is. Veel mensen hebben hun Bank Holiday Weekend ingevuld met een heerlijke wandeling in Richmond. Groot gelijk natuurlijk, maar hoe dichter we bij Richmond komen, hoe lastiger het is om de mensen te ontwijken. We moeten dan ook regelmatig op een slakkengangetje over het Thames Path.

Gelukkig zijn we op tijd vertrokken en zijn we dus nog ruim op tijd bij Richmond Station, waar we de ondergrondse weer terug naar het centrum van Londen pakken. Onze volgende bestemming is Baker Street Station, waar er zelfs nog tijd is voor een drankje in de nabijgelegen pub.

Hidden London – Baker Street Tour

Waar normaal gesproken een tubestation alleen maar een manier is om bij een eindbestemming terecht te komen is nu Baker Street ook echt onze eindbestemming. We hebben namelijk een Hidden London tour van London Transport Museum. Er zijn meerdere tours mogelijk, bij een aantal verschillende tubestations.

Ik heb gekozen voor Baker Street omdat dit de oudste is. We wachten bij het Sherlock Holmes standbeeld tot de groep compleet is. Drie enthousiaste medewerkers van Hidden London ontvangen ons en nemen de groep mee naar binnen in Baker Street.

Verborgen kamers

We lopen over één van de tien perrons van het station, en dan gaat de eerste deur open waar we normaal nooit in zouden mogen. We lopen langs kabels, naar een open ruimte. Daar begint één van de gidsen te vertellen over het eerste station wat op deze locatie opende op 10 januari 1863. De Metropolitan Railway (vandaar de naam metro) wilde met een ondergrondse verbinding de verschillende treinstations in Londen met elkaar verbinden.

In de ruimtes zien we een tegelwandje, overblijfselen van een oude trap en zelfs de resten van een open haard. Die laatste behoorde hoogstwaarschijnlijk bij een wachtruimte voor passagiers. We krijgen de tijd om rond te kijken voordat we weer terug naar de publieke ruimte gaan. Gelukkig zijn de gidsen goed te herkennen aan hun fel gele hesjes, zodat we precies weten waar we heen moeten lopen. Tijdens onze wandeling naar de volgende ruimte worden we nog gewezen op oude elementen in het station, zoals originele tegeltjes en een oude poster.

Kathedraal

Als we weer door, een normaal gesloten, deur lopen, langs nog veel meer kabels komen we bij een open ruimte. ‘De kathedraal’ heeft deze ruimte als bijnaam bij de medewerkers van de London Underground. We staan recht onder de metrobak waar we net langs de perrons van zijn gelopen. In iedere ruimte krijgen we steeds meer uitleg over hoe de ondergrondse trein steeds verder uitbreidt, dat er meerdere lijnen bijkomen en hoe de trein verandert in de metro.

Achter de volgende deur vanuit de publieke ruimte zien we nog originele elementen van een oude publieke gang, nu weer gebruikt voor kabels en elektriciteitskasten. De oude tegels zijn nog prachtig. Mooi om te zien dat de ruimte wel hergebruikt is. Dit soort gangen verwacht je niet als je de deur voorbij loopt als je gewoon de metro gebruikt.

Oude luchtschacht

Dan staan we onder een enorm rond gat, bovenin is daglicht te zien. Vroeger is deze ruimte gebruikt voor houten liften, maar die werden te klein en overbodig met de roltrappen. Daarna kregen de enorme gaten een nieuwe bestemming, als luchtschacht. Er zijn enorme half ronde deuren die open en dicht gezet kunnen worden om frisse lucht binnen te laten. Wanneer er één wordt opengezet kunnen we de Jubilee lijn zien aankomen en weer vertrekken. We zien nietsvermoedende mensen op hun gemak een plaatsje zoeken in de metro.

In deze ruimte worden we ook gewezen op twee oude posters die er te zien zijn. Een toneelvoorstelling en een kapper probeerden jaren geleden de aandacht te trekken van voorbijlopende passagiers. Nu is het verstopt in een gang waar elektriciteitskastjes hangen.

Buiten

Dan gaan we naar buiten, niet aan de voor- maar aan de achterkant van het gebouw. We zien de roltrapschacht en kunnen meeluisteren naar de mededelingen (mind the gap) op het perron aan de andere zijde van een half open wand. We krijgen meer te horen over wat Baker Street’s functie was in het netwerk. Zo heeft hier jarenlang de lost and found gezeten. Waar het vroeger vooral paraplu’s zijn die men kwijtraakt, is dat tegenwoordig de mobiele telefoon.

Wanneer we weer binnen staan vallen we in de laatste verbazing als we te horen krijgen dat dit de locatie was van een schietvereniging. Bij The London Transport Rifle Club kon het personeel naar hartenlust oefenen met hun geweer. De oude deur is er nog, net zoals kleine schietbanen die werden gebruikt voor pistolen.

The Metropolitan

Het is inmiddels al avond en tijd om te gaan eten, waar beter dan in het oude hoofdkwartier van Metropolitan Railway. Hier is inmiddels Wetherspoons restaurant The Metropolitan in gevestigd. Het gebouw is nog prachtig en er hangen overal oude Underground posters. De Tikka Masala is er ook goed te eten.

Wanneer we terug naar ons hotel willen krijgen we te maken met de drukte van het Notting Hill Festival iets verder terug op de lijn. We besluiten om te rijden, wat uiteindelijk sneller zal zijn. We stappen op Baker Street op de Jubilee line… het perron komt me bekend voor, zullen er nu ook mensen toekijken?

Dag 5: dwalen in Spitafields en London City

Op de laatste dag van onze Londen citytrip hebben we weinig gepland, we willen gaan ronddwalen in London City om nog onbekende plekjes te ontdekken tussen alle highlights. We beginnen echter in Spitalfields, waar we een heerlijk ontbijtje nuttigen bij Nilly’s café. Vanuit hier hebben we uitzicht op de Gherkin, toplocatie dus.

Spitafields market

Als we doorlopen komen we uit bij Sptalfields market, normaal een levendige markt, nu nog in opbouw. Daarom lopen we er maar doorheen. Mooi om te zien dat deze omgeving steeds meer opknapt, maar dat er nog steeds oude elementen te zien zijn.

Love The Last

Rondom de markt staan allemaal standbeelden van olifanten. Het hoort bij een grotere verzameling dieren die door de stad zijn te vinden, in Richmond zagen we ook al chimpansees. Kunstenaars Gillie en Marc willen met Love The Last doormiddel van openbare kunst aandacht geven aan bedreigde diersoorten in de wereld. Ze hebben verschillende kunstwerken over de hele wereld, en dus ook een aantal in Londen.

Charnel House

Ook nemen we een kijkje bij Spitalfields Charnel House. Als we een trapje aflopen zien we achter glas de oude resten van een charnel house. Dit is een beenderenhuis, waar in de Middeleeuwen oude beenderen van begraafplaatsen werden bewaard. In 2012 is deze locatie weer bovengronds gekomen tijdens werkzaamheden. Nu heeft het een mooi plekje gekregen achter glas.

Liverpool Street

We lopen door Liverpool Street naar St Botolph-without-Bishopsgate. Hiermee verlaten we Spitalfields en komen we in de City of London. De kerk zat vroeger buiten de Bishops Gate, een van de poorten in de muur rondom de stad. Helaas is deze vandaag dicht omdat het een Bank Holiday Monday is. Iets waar we vandaag vaker tegenaan gaan lopen.

Om de hoek bekijken we nog de Victorian Bath House . Een opvallend gebouw tussen alle hoge nieuwbouw die eromheen staat. Het gebouw is in Turkse stijl gemaakt in het begin van de 19^e eeuw. Helaas tegenwoordig alleen toegankelijk als je het afhuurt. Ik had graag even binnen gekeken… door het raam kunnen we wel een klein stukje zien.

Horizon 22

We lopen verder door Liverpool Street en als je om je heen kijkt zie je her en der prachtige gebouwen met kunstwerkjes in de gevels. Wij gaan echter naar een van de nieuwste aanwinsten in de straat. Tot op heden was het er nog niet van gekomen om Horizon 22 te bezoeken. Dus wijken we van ons ‘ongewoon Londen’ programma af en gaan we naar deze nieuwe trekpleister. Het is het hoogste uitkijkplatform van de stad, hoger dan The Shard, en nog gratis ook.

Na een tassencheck gaan we in de supersnelle lift naar de 58^ste verdieping. Hier is over twee verdiepingen een kijkplatform gecreëerd. We spotten al snel St Pauls Cathedral, en ook Buckingham Palace en de London Eye vallen op. Aan de andere kant is The Shard te zien. Zouden daar nu mensen naar ons zitten te kijken? Ook de Tower Bridge en de Tower of London zijn goed te zien. We kunnen niet helemaal rond, maar in het 300 graden zicht is al genoeg te bewonderen.

Bishopsgate

We dwalen verder door de straat, die inmiddels Bishopsgate heet, en de omgeving. Achter Horizon 22 bevinden zich vlakbij elkaar twee kerken. Voor St Helen’s zien we een oud kanon, nu gebruikt als paaltje. Het schijnt een oud Frans scheepskanon te zijn. Onduidelijk is waar de Britten het buit hebben gemaakt.

Er bijna naast staat St Andrew Undershaft Church, vooral opvallend vanwege de moderne gebouwen er omheen en vooral de Gherkin die als achtergrond op foto’s van de kerk dient.

Leadenhall market

Als we oversteken komen we bij Leadenhall Market, een prachtig Victoriaanse markthal. Er zijn vooral kleine koffietentjes en winkels te vinden. Het is er rustig tot de eerste rondleiding er aan komt. Sinds deze locatie (en een winkel om de hoek op 9-10 Bull’s Head Passage) is gebruikt in Harry Potter is het er drukker geworden met toeristen. Maar echt druk is het nog niet, en de groepen zijn meestal weer zo vertrokken. Zo kunnen we nog even goed genieten van de prachtige details in de hal.

Philpot Lane Mice Sculpture

Dan lopen we naar Philpot Lane, niet voor de Sky Garden, maar voor het kleinste publieke beeldhouwwerk in Londen. De Mice Sculpture bevindt zich aan de muur van het hoekgebouw (nr 13) en je zou er zo aan voorbij lopen (wat ik al zeker een paar keer heb gedaan). Het zijn twee muisjes die aan het vechten zijn voor een stukje kaas. Er gaan veel verhalen over de oorsprong van de beeldjes. Twee werklui zouden ruzie gemaakt hebben over een verdwenen lunch, die waarschijnlijk door een muis opgegeten is. Bij de ruzie zou één of beide heren zijn omgekomen, het beeldhouwwerk is er om hen te herdenken.

Lovat Ln

Om de hoek in Eastcheap zien we nog twee mooie gebouwen (op nr 33 en 20). We gaan echter het straatje ertegenover in, Lovat Lane. Deze straat straalt nog historie uit. Het laantje gaat terug tot de middeleeuwen. In de 14^e eeuw woonden hier welgestelde families, later werd het een echte marktstraat. De gebouwen die er nu staan komen niet uit de tijd, de brand van 1666 heeft weinig heel gelaten van deze omgeving. De kerk in de straat is een van de vele ontwerpen van architect Sir Christopher Wren. Helaas ook gesloten vandaag.

Een leuk iets aan deze straat is dat aan de ene kant je zicht hebt op de Walkie Talkie (met de Sky garden) en aan de andere kant The Shard te zien is.

St Dunstan in the East Church Garden

We lopen langs Lower Thames Street naar St Dunstan in the East Church Garden. De kerk is in de Tweede Wereldoorlog gebombardeerd, waarna alleen de toren en nog wat muren overeind stonden. In plaats van helemaal platgooien of herstellen koos de City of London ervoor om de kerk te behouden als herinneringstuin. Inmiddels is het een populaire bestemming, voor toeristen en locals. Je kunt hier heerlijk op een bankje genieten van het zonnetje en de rust. Als wij er zijn zien we een fotoshoot met bruidspaar, maar ook een stel wat een filmpje aan het opnemen is (influencers?) en wat eekhoorntjes vechten om nootjes.

All Hallows-by-the-Tower

Als we verder doorlopen richting de Tower blijkt All Hallows-by-the-Tower ook dicht te zijn vanwege Bank Holiday Monday. Het is de oudste kerk van de City of London, in de crypte zijn zelfs nog Romeinse resten te vinden. De kerk overleefde de 1666 grote brand van Londen, maar raakte wel zwaar beschadigd in de Tweede Wereldoorlog. Dit is hersteld en de kerk is nog steeds in dienst. De kerk heeft een maritieme link vanwege de nabijheid van de Theems en voormalige naburige marinehavens. Binnen zie je dat terug in de modelschepen, in het glas-in-lood en herdenkingsplaten. Er is zelfs een kapel voor zeelieden met een altaar dat gewijd is aan alle zeelieden die in gevaar of nood verkeren. Maar vandaag kunnen we dat dus niet zien, dus kiezen we er maar voor om wat te gaan lunchen bij de Italiaan tegenover de kerk.

Oude grenzen

Na de lunch lopen we naar de Tower of London. Vlak voordat we daar aankomen zien we nog een ijzeren witte Boundary Marker. Deze markeringen uit eind 19^e eeuw geven de grens van het terrein dat onder beheer staat van de Tower of London aan. De afkorting W.D. staat voor War Department, een verwijzing naar de periode waarin de Tower onder militair beheer viel. Er zijn er meerdere markeringen te vinden in de City of London. Wij gaan ze niet zoeken, maar lopen verder om de Tower of London heen, om toch nog even naar de Tower Bridge te kijken.

Als we om de Tower heen zijn gelopen komen we bij een andere oude grens aan, de Roman City Walls. Bij de uitgang van het metrostation Tower Hill staat al een stukje. Iets verderop staat achter het Leonardo Royal Hotel nog een groter stuk met een poort erin. Rondom de City vind je op verschillende plekken nog stukken van deze muur die rond het jaar 200 is gebouwd.

Bank Holiday Monday

De Bank Holiday Monday blijft ons achtervolgen, ook de volgende punten waar we langs lopen zijn allemaal dicht. We lopen via de St Olave’s Church, naar The Garden at 120 en de Royal Exchange. Ook de St Mary Aldermary in Watling Street is dicht. Gelukkig kunnen ze het uitzicht vanuit deze straat op de St. Paul’s Cathedral niet van ons afnemen.

Dan pakken we maar een drankje in de Ye Olde Watling. Nadat de grote brand van Londen in 1666 het oorspronkelijke gebouw liet afbranden, is het in 1668 herbouwd. Sir Christopher Wren ontwierp dit pand om zijn arbeiders te huisvesten en ze een plek te geven om te drinken. De nieuwe plannen voor de huidige St Paul’s Cathedral zijn hier gemaakt. Bij de St Paul’s Cathedral genieten we nog even van de Reflection Garden, waar de vijver de kathedraal prachtig reflecteert.

Liverpool Street Station

Het is een mooie afsluiting van onze reis door Londen. We halen onze koffers op bij het hotel en gaan richting Liverpool Street Station. Hier eten we iets bij The Railway Tavern. Op het terras zitten we naast het nieuwe kunstwerk Infinite Accumulation van Yayoi Kusama. De bollen weerspiegelen de omgeving. Opvallend is het zeker.

Na het eten is het tijd om de Greater Anglia-trein naar Harwich International weer te pakken. Waar de Stena Line-boot weer klaar ligt. Tijdens onze nachtelijke overtocht kunnen we weer terug kijken op weer een leuke trip naar de Britse hoofdstad. Ondanks dat we niet om de bekende trekpleisters heen konden, hebben we ze deze op een hele andere manier bekeken. Daarnaast zijn we meer de buitenwijken ingetrokken, om zo ongewoon Londen te verkennen.

Niet dat we uitgekeken zijn op Londen, er staat nog genoeg op ons lijstje om (weer eens) te bezoeken.

Meer informatie

Lees hier meer over Londen, jouw reisgids voor de Britse hoofdstad.

We hebben het programma van deze Londen stedentrip zelf in elkaar gezet, enkele bezienswaardigheden zijn zo vriendelijk geweest om ons gratis toegang te geven. Echter heeft dit geen invloed gehad op onze keuzes in het programma of op onze mening. Alsook niet de affiliatelinks op deze pagina. Als je iets aanschaft via deze links krijgen wij een klein percentage, maar jij betaalt niets extra’s. Zo steun je onze website zonder er zelf slechter van te worden.